Яхшилар ёди

Кўпчилик инсонлар, шу жумладан, биз мусулмонлар ҳам баъзида шундоқ ёнимизда, ёнгинамизда юрган олимларнинг, уламоларнинг қадрига етавермаймиз. Ҳар куни ойнаи жаҳонда кўринибди турибди-ку, маърузалари қайд қилинган дисклари бор, китоблари чоп этилган, сотиляпти, деб бемалол юраверамиз. Аслида эса...

Аслида биз ёнимиздан “оқиб ўтган дарё”дан тўлиғича фойдалана олмаймиз. Бу ҳақиқатни 2015 йили Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф ҳазратлари вафот этганларида англаб етдик. Орадан уч йил ўтиб, 2018 йили таниқли уламо Анвар қори Турсунов чин дунёга риҳлат қилганларида эса англаганларимиз, яъни олимларнинг тириклигида кўп ҳам қадрига етавермаслигимиз қатъий исботини топди.

Кўнгилга тасалли берадиган бир жиҳат бор. У ҳам бўлса, уламоларимиз қолдириб кетган китобларни ўқиб, худди улар билан суҳбатлашаётгандек, жума кунлари мавъизаларини тинглаётганлек, ойнаи жаҳон орқали чиқишларини томоша қилаётгандек бўламиз.

Анвар қори Али ибн Аҳмад Найсобурийнинг “Асбоб ун-нузул” (“Қуръон оятларининг нозил бўлиш сабаблари”) китобини маҳорат билан арабчадан ўгирди. Шу билан бирга, “Фазилатлар китоби”, “Инсон – мураккаб зот” асарларини чоп эттирди. Беш юздан ортиқ диний-маърифий мақолалар муаллифи бўлди.

Анвар қори “Ҳидоят сари” ва “Насойимул муҳаббат” телекўрсатувларида бошловчилик қилди. У чинакам нотиқ эди, исталган пайтда, исталган ўринда мавзу доирасида эркин гапира олиш қобилияти бор эди. Кўп китоб ўқир эди.

Анвар қори маърифатли инсон эди. 1989–1992 йилларда илк бора юртимизда Қуръони каримнинг маънолар таржимаси тайёрланиб, бу ишни марҳум Шайх Алоуддин Мансур домла амалга оширган эдилар. Таржима “Шарқ юлдузи” журналининг йигирма учта сонида, йигирма уч ой давомида босилди. Қуръони карим маъноларининг ўзбек тилидаги таржимаси илк марта шу журналда чоп этилди.

Анвар қори кўплаб эзгу ишларга бош-қош бўлган эди. У Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган: «“Сизларнинг яхшиларингиз – Қуръони каримни ўрганиб, сўнгра уни ўргатганларингиздир”,  (Имом Бухорий ривояти)  муборак ҳадисни ўзига дастуриламал қилиб яшади.

Анвар қорининг нотиқлигига кўпчилик қойил қоларди. Айниқса, жума кунлари нафақат Тошкент шаҳридан, балки бошқа вилоятлардан, ҳатто чекка-чекка туманлардан ҳам у кишининг маърузаларини эшитиш учун келадиган юртдошларимиз кўп бўларди.

Бир сафар жума мавъизасида раҳматли Анвар қори Ўзбекистон Халқ шоири Абдулла Ориповнинг ўзига атаб ёзган “Тавалло” шеърини ўқиб берганида, одамлар сел бўлиб тинглашганини яхши эслаймиз.

Мен Андижон вилояти бош имом-хатиби бўлиб ишлаб юрганимда, Анвар қори билан республика миқёсидаги йиғилишларда учрашиб, суҳбатлашиб турар эдик. Аллоҳнинг инояти билан Тошкент шаҳрига бош имом-хатиб бўлиб тайинланганимдан сўнг хизмат тақозоси билан пойтахтимиздаги турли масжидларга борганимда, одамлар Анвар қорининг ажойиб хислатларини, ажойиб хотираларни тўлқинланиб гапириб беришади.

У кишини Аллоҳ раҳматига олиб, Ўзи ваъда қилган улуғ ажру мукофотлар билан сийласин.

Нуриддин домла ХОЛИҚНАЗАРОВ,

Тошкент шаҳар бош имом-хатиби