Бир киши солиҳ кишилардан бири билан гаплашиб туриб: барака деган нарса аслида йўқ нарса, деди.
Шунда солиҳ киши ундан: итлар билан қўйларни кўрганмисан?-деб сўради.
У: ҳа, кўрганман деди.
Солиҳ киши: қай бири кўпроқ болалайди?-деб сўради.
У: итлар еттитагача, қўйлар эса учтагача болалайди, деб жавоб берди.
Солиҳ киши: атрофингга қарасанг қайсинисини кўпроқ кўрасан?-деб сўради.
У: қўйлар кўпроқ, деди.
Солиҳ киши: аслида кўпроқ сўйилгани учун камайиб кетиши керак эмасмиди?-деб сўради.
У: ҳа, шундай бўлиши керак эди, деди.
Солиҳ киши: мана шу барака бўлади, деди.
У: нима учун қўйда барака бор, итда йўқ?-деб сўради.
Солиҳ киши: чунки, қўйлар эрта уйқуга кетади ва тонг саҳарда уйғонади. Натижада, барака нозил бўладиган вақтни топади. Итлар эса, туни билан ҳуриб чиқади ва саҳарга яқин уйқуга кетади. Шунинг учун барака нозил бўладиган вақтдан бебаҳра қолади, деб жавоб берди.
Ушбу ҳикоядан ибрат олайлик:
Тунларни турли хил ўйин кулгулар билан бедор ўтказиб, бомдод вақтида ухлаганларнинг умридан, ризқидан, авлодидан ва умуман ҳаётидан барака кўтарилади.
