Яхши касб-ҳунар ўрганиб, ҳалолдан ризқ топиш - гўзал фазилат. Аллоҳ таоло барча жонзотлар қатори инсоннинг ризқини ҳам азалда белгилаб қўйган. Динимиз ана шу ризқни ҳалол-пок йўллар билан топишга буюради.

Қуръони каримда: «Эй, имон келтирганлар! Аллоҳгагина ибодат қилувчи бўлсангиз, сизларга Биз ризқ қилиб берган покиза нарсалардан еб, Унга шукр қилингиз!» (Бақара, 171), деб мараҳамат қилинади. Аллоҳ таоло бу оятда бизларга фақат покиза нарсалардан еб-ичишни буюрган.

Афсус, баъзилар нопок йўллардан ризқ ахтаришади. Ана шу йўллардан бири порахўрликдир. Бу иллат барча халқларда қаттиқ қораланади.

Бу борада Моида сурасининг 42-оятида бундай дейилади: «(Улар) ёлғон (тўқиш учун Сиз)га қулоқ соладиган ва суҳт (порани) ейдиганлардир...»

Олусийнинг «Руҳул маоний...» тафсирида айтилишича, ушбу оятдаги «суҳт»дан мурод порадир. «Суҳт» сўзи ҳалокатга, азоб-уқубатга йўлиқтирмоқ, таги билан йўқ қилмоқ маъноларини англатувчи «саҳт» сўзидан келиб чиққан. Кейинчалик ҳар қандай нопок йўллар билан топилган даромадни «суҳт» дейиш одат бўлган. Араблар бу сўзни қўллайдиган ўринларда биз «нопок» сўзини ишлатамиз. Аммо араб тили изоҳли луғатларида «суҳт» сўзи киши ошкора айтишга ор қиладиган даромадларни ифодалайди, дейилади.

Ҳадисларда ўлимтикнинг пули, фаҳш йўли билан топилган, қимордан ютиб олинган пул ҳам суҳт дейилиши учраса-да, Қуръони каримда бу сўз меҳнатсиз даромадга, хусусан, порага нисбатан қўлланган.

Абдуллоҳ ШОКИРОВ,

«Искандархўжа»

жоме масжиди имом-хатиби