muslim.uz

muslim.uz

“Ўз чақалоғини пакетга солиб, унинг ўлимига сабаб бўлган бир аёл аниқланди”, “Сирғали туманида янги туғилган чақалоқнинг ўлик мурдаси топилди”, “Сурхондарёда коллеж ўқувчиси бўлган қиз чақалоғини бўғиб ўлдирди”, “Тошкентда ташлаб кетилган чақалоқ топилиб, шифохонага топширилди”, “Фарғонада бир аёл ўз чақалоғини ўлдирди”... Булар бор йўғи сўнгги уч ой давомида kun.uz сайтида эълон қилинган хабарлар, холос. Бундай ҳолатларнинг кўплиги миллат ва юртнинг бугуни ва келажагига катта хавф солиши мумкин.

Тарихдан маълум, Ислом дини келишидан олдин кўплаб жирканч амаллар одат тусига кирган эди. Жумладан, одамлар фарзандлари қиз туғилгани учун тириклайин кўмар ёки камбағалликдан қўрқиб, уларни ўлдирар эди. Бу эса, Қуръони карим оятлари ила қаттиқ қораланди. Ва бунга барҳам берилди. Аслида, қизми ёки ўғил ота-онага Аллоҳнинг улуғ инъомидир. Бу ҳақда Ойша (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинган ҳадисда шундай дейилади, Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) айтадилар: Албатта, фарзандларингиз Аллоҳнинг сизларга берган ҳадясидир” (Ҳоким ва бошқалар ривояти).

Яна бир ўринда Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Эй Абдуллоҳ ибн Аббос, боласи йўқ уйнинг баракаси ҳам бўлмайди”, дея марҳамат қилганлар (Абу Шайх Асбаҳоний ривояти).

Ислом дини фарзанд ота-онага Аллоҳ таоло томонидан берилган улуғ неъмат экани  ва уни тарбиялаб вояга етказиш эса уларнинг бурчи эканини бот-бот такрорлаши натижасида бу салбий тушунчалар таг-томири билан суғуриб ташланган эди. Аммо ривожланган дунёда “оммавий маданият”нинг ҳужумлари натижасида бу иллатлар қайтадан яна илдиз отмоқда. Кўз ўнгимизда муҳрланиб қолган, кечалари мижжа қоқмай боласига қараб чиққан меҳрибон она тимсоли бугунги куннинг даҳшатли воқеалари соясида қолиб кетаётгандек.

Бундай ҳолатларга ўз вақтида чора кўрилиб, олди олинмаса, жамият эътиборсизликнинг жазосини оғир ўтаб беришига тўғри келади.

            Аллоҳ таоло фарзандни ота-онасига бир омонат қилиб берди. Ва уларга болалари то улғайгунларича нимага яратилганлигини тушунтириш, тўғри таълим-тарбия бериш ва касб-хунар ўргатиш вазифасини  ҳам юклади. Омонатга хиёнат қиладиган, дину диёнатдан йироқ, бузғунчи кимсалар етишиб чиқишига сабаб бўладиган ота-оналарни Аллоҳ таоло бундай огоҳлантиради: “Эй иймон келтирганлар, ўзларингизни ва оила аъзоларингизни ёқилғиси одамлар ва тошлар бўлмиш дўзахдан сақлангиз...” (Таҳрим сураси, 6-оят).

Зеро, Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) “Сизларнинг ҳар бирингиз бамисоли чўпондирсизлар ва ҳар бирингиз қўл остидагиларингиз (оилангиз, қарамоғингизда бўлган кимсалар ва ишчиларингиз) ҳақида (охиратда) сўроққа тутиласизлар”, дея марҳамат қилганлар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривоятлари).

 

Маъруфхон КАРИМОВ

тайёрлади

Аллоҳ таоло барча махлуқотлари ичида инсонни мукаррам қилиб яратган. Унга Ердаги кўп нарсаларни бўйсундириб қўйган ва саноғига етиб бўлмас неъматлар берган. Бунинг эвазига инсонларни Ўзи буюрганидек турмуш кечиришга амр этган.

Зеро, Ҳақ таоло Қуръони каримда инсонни бошқа мавжудотлардан кўра ақлли ва мукаррам қилиб яратиб, унга жуда кўп неъматларни ато этганини, унга покиза нарсалардан ризқ-рўз берганини эслатиб айтади: “Дарҳақиқат, (Биз) Одам фарзандларини (азиз ва) мукаррам қилдик ва уларни қуруқлик ва денгизга (от-улов ва кемаларга) миндириб қўйдик ҳамда уларга пок нарсалардан ризқ бердик ва уларни Ўзимиз яратган кўп жонзотлардан афзал қилиб қўйдик” (Исро сураси, 70).

Бу билан буюк Парвардигоримиз инсониятни барча ёмонликлардан сақланишга, илоҳий амрларни адо этишга, жамият ва дин манфаати йўлида яхши амалларни қилишга, виждонли, мустаҳкам иродали, жисми соғлом, гўзал хулқли, дин ва жамиятга наф келтирувчи, Ватанини ҳимоя қилувчи, умматга қалқон бўлувчи, Ўзига ибодат қилувчи, ўзига юклатилган вазифани мукаммал адо қилувчи бўлишга ва фақат покиза нарсаларни истеъмол қилишга даъват этади.

Ана шундай катта вазифалар юкланган инсон фарзанди Аллоҳ буюрганидек яшаш учун ақли ва жисмининг соғлом бўлиши учун қайғуришга масъулдир. Бунинг учун у Аллоҳ белгилаб қўйган ҳалол ва ҳаромни фарқлаши, ўзига фойдали нарсаларни қилиши, зарар келтирадиганларидан четланиши зарур. Агар мусулмон киши Аллоҳ таолонинг бу ҳаётий тавсияларига риоя қилса, унинг ҳаёти намунали кечади ва инсон деган улуғ номни эъзозлаган бўлади. Агар инсон бу борадаги мувозанатнинг бузилишига сабаб бўладиган ёмон йўлларга қадам қўйса, омонат қилиб топширилган жон ва ақл неъматига хиёнат қилган бўлади ва ўзини ҳалокат чўғига ташлаган бўлади.

Ҳозирги кунда гиёҳвандлик балоси инсоният ҳаётига жиддий хавф солаётган, унинг азиз ва мукаррамлигига путур етказаётган иллатлардан бўлиб турибди. Бежизга уни “аср вабоси” деб сифатлашмаган. Гиёҳвандлик Аллоҳ таоло инсонга ато этган жон, жисм ва ақл неъматларининг заволига сабабчидир. Улуғ Раббимиз барчамизни огоҳлантириб айтади: “...ўз қўлларингиз билан ўзларингизни ҳалокатга ташламангиз!..” (Бақара сураси, 195).

Бошқа бир оятда эса: “...ўзларингизни (бир-бирингизни ноҳақ) ўлдирмангиз! Албатта, Аллоҳ сизларга раҳм-шафқатлидир” (Нисо сураси, 29).

Муфассирлар ушбу оятни бир неча хил тафсир қилишган, шулардан бири “Ўз жонингизга ўзингиз қасд қилмангиз”, яъни, ҳаёт қийинчиликларига бардош бера олмай ёки бирор нарсанинг аламига чидай олмай ўзини ўзи ўлдириш тақиқланмоқда, яна бир маъноси шаръан рухсат этилмаган ҳар қандай иллатга, хусусан гиёҳвандликка муккасидан кетиш, ҳам шулар жумласидандир.
Шариатимизда барча маст қилувчи, одам ақли-ҳушини карахт қилувчи нарсалар, шу жумладан, хамр ичиш ва гиёҳвандлик ҳаром қилинган. Зеро, ҳадиси шарифда: “Ҳар бир маст қилувчи нарса хамрдир, ҳар бир хамр эса ҳаромдир”, дейилади (Имом Муслим ривояти).

Бошқа бир ҳадиси шарифда:

Пайғамбар (с.а.в.) ҳар қандай маст қилувчи, баданни бўшаштирувчи ва сусайтирувчи нарсаларни истеъмол қилишдан қайтардилар”, дейилади (Аҳмад ва Абу Довуд ривояти).

Инсон сиҳат-саломатлиги ва ақлига зарар қиладиган гиёҳвандликнинг ҳар қандай кўриниши шаръан ман қилинишига Бурҳониддин Марғиноний каби олиму уламолар иттифоқ қилишган. Имом Бадриддин Заркаший ҳам ўз китобида гиёҳвандликнинг зарар ва офатлари ҳақида батафсил маълумотлар берган.

Аллома ибн Ҳожар ал-Маккийнинг “Фатовои Кабир”ида айтилишича, “Гиёҳвандлик моддаларини истеъмол қилишда бир қанча диний ва дунёвий зарарлар мавжуд: у инсон тафаккурини ўтмаслаштиради, тананинг турли касалликларга чидамлилигини йўқотади, хотирани сусайтиради, бош, юрак, сил, истисқо хасталикларини юзага келтиради, ибодатдан тўсади, шарму ҳаёни кетказади, инсоний муносабатлар ва мурувватга зарар етказади”. Бундан ташқари, бу зарарли иллат инсонни ўта ялқов, камғайрат, оилага бепарво, ҳамиятсиз, жинсий заиф қилиб қўяди, кўзни хиралаштиради, тишларни тўкиб юборади. Яна фатволарда келишича, “Гиёҳвандлик моддаларини истеъмол қилиш, уни сотиш ва унинг тижоратидан келган фойда ҳам ҳаром саналади”.

Ҳозирда ҳам гиёҳвандлик инсонга ҳар томонлама зарар беришини Ғарб ва Шарқ тиббиёт мутахассислари бир овоздан тасдиқлашмоқда. Бу моддаларни истеъмол қилувчилар ўнлаб тузалмас касалликларга йўлиқиши, ҳаётдан эрта кетиши, гиёҳвандлардан мажруҳ, ақли ноқис фарзандлар туғилиши исботланди. Бу эса инсоннинг ўз жонига қасд қилиши билан баробардир. Гиёҳвандлик ва уни кишилар, айниқса, ёшлар ўртасида тарқалишининг олдини олишга барчамиз бирдек масъулмиз.
Муқаддас динимиз инсон ҳамма томондан, ички дунёси ҳам, ташқи қиёфаси ҳам гўзал, соғлом, пок бўлишини талаб этади.

Имом Бухорий ривоят қилган бир ҳадисда бундай дейилади: “Аллоҳ таоло (ҳадиси қудсийда) марҳамат қилурки: “Бандам ўзини-ўзи ўлдириб, Менинг унга берган умримга шукр қилмай шошилди. Шунинг учун унга жаннатни абадий ҳаром қилдим”.

Шундай экан, ҳар бир инсон ўз тана аъзолари саломатлиги йўлида қайғуриши лозим. Зеро, тана аъзолари соғлом бўлиши ва уларни турли зарарли одатлардан, касалликлардан сақлаш ҳар бир кишининг муҳим бурчи бўлиб ҳисобланади. Янгидан-янги дори-дармонлар қанчалик кўпаймасин, тиббий муассасалар сони ва сифати, шифокорлар савияси ва тиббий техника сифати қанчалик яхшиланмасин, агар инсоннинг ўзи ўз саломатлиги устида қайғурмаса кутилган натижага эришиб бўлмайди. Ҳозирги кунда ичкиликбозлик, гиёҳвандлик ва кашандаликка қарши кураш олиб бориш инсониятнинг энг муҳим ва долзарб вазифаларидан бири бўлиб турибди. Айниқса, ёшларга бу одатларнинг зарари ҳақида мунтазам тушунтириш ишлари олиб бориш ҳаммамизнинг вазифамиздир.


Бектош ҲАКИМОВ
Хатирчи туман бош имом-хатиби

 

 

Эй Абу Язид, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Сизни кўрганларида эди, албатта яхши кўрган бўлур эдилар”.

 (Абдуллоҳ ибн Масъуд).

 

Робеъ ибн Хусайм тобеинларнинг улуғларидан ва зуҳду тақвода бўлиш ўз асрида саккиз кишида камолига етган бўлиб, у ана шундай  кишиларнинг бири эди. Асли араб, Музарий. Насл-насаби боболари Илёс ва Музарда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам билан туташади.

Робеъ ёшлик чоғиданоқ Аллоҳнинг ибодатида бўлиб улғайди ва нафсини Унга тақво қилишга бағишлади. Онаси ярим кечада уйқудан уйғониб қараса, ёш ўғлининг ҳали ҳам жойнамоз устида тик туриб Аллоҳга муножот қилаётган, намозга ғарқ бўлган ҳолда топар эди. Ўғлига:

— Эй болам, Робеъ ухламайсанми? — деса,

Робеъ:

— Тун зулмати ўраб олган ва душманнинг ҳужумидан қўрққан одам ухлай оладими? — дер эди. Бу сўзларни эшитган муштипар онанинг кўзларидан ёш қуюлиб, ўғлининг ҳаққига хайрли дуолар қиларди. Робеъ улғайган сари унинг тақвоси ҳам, Аллоҳдан қўрқиши ҳам бирга улғайиб борди. Унинг кўп тазарру билан ёлворишлари, кечалари одамлар ухлаб ётганда овоз чиқариб йиғлашлари онаизорнинг раҳмини келтирар ва ҳатто уни ҳар хил гумонларга ҳам олиб борарди. Шунда ўғлига:

— Эй ўғлим, нима бўлди сенга, балки каттароқ бир жиноят қилиб қўйдингми? Одам ўлдириб қўйдингми?,-деди. Шунда Робеъ:

— Ҳа она, мен одам ўлдирдим, -деди.

Она:

— Кимни ўлдирдинг болам, уни оиласидан ўртага одам қўйиб илтимос қилсак, балки кечиришар. Сенинг бу йиғлашларингни, кечаларидаги нолаларингни билишса, албатта сенга раҳм қилишади, болам.

Робеъ:

— Онажон фақат ҳеч кимга айтманг! Мен ўз нафсимни ўлдирдим. Гуноҳлар билан уни ўлдирдим, - деди.

 

Робеъ ибн Хусайм Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламга эргашишда У зотнинг энг яқин саҳобаларидан бўлган Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳуга шогирд тушиб, устозига фарзанднинг отасига бўлган боғланишидек боғланди. Ўз навбатида устоз ҳам шогирдини, ота ўзининг ёлғиз фарзандини қандай яхши кўрса шундай яхши кўриб қолди.                                      Робеъ Абдуллоҳ ибн Масъуднинг ҳузурларига изн сўрамай кираверар, Абдуллоҳ ибн Масъуднинг ҳузурларига киришга эса, то Робеъ чиқиб кетмагунича ҳеч кимга изн берилмас эди. Улуғ саҳоба Робеъдаги соф қалб, ихлос ва ибодатдаги олийжанобликни кўриб, шогирдининг Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг саодатли ҳаётлик давридан кечиккани ва у зотнинг суҳбатларида бўлмаганидан, қалбида ўкинч пайдо бўларди. Шогирдига: “Эй Абу Язид, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Сизни кўрганларида эди, албатта яхши кўрган бўлур эдилар”. – дер эди. Яна: “Сизни кўрсам Аллоҳдан қўрқувчиларни эслайман”, дер эдилар. Абдуллоҳ ибн Масъуд бу сўзларида муболаға қилмаган эдилар. Ҳақиқатда Робеъ ибн Хусайм Аллоҳдан қўрқув, тақво ва парҳезкорликда, ўз давридаги оз кишиларгина етган юксакликга чиқа олган эдилар.  Бу ҳақда ҳали-ҳануз тарих саҳифаларини порлатиб турган кўпдан-кўп хабарлар ривоят қилинган, биродарларидан бирининг ушбу ҳикояси шулардан биридир: “Робеъ ибн Хусайм билан йигирма йил ҳамроҳлик қилган бўлсам, фақат яхши сўзларнигина сўзлар эди, деб Қуръони каримдаги ушбу ояти каримани тиловат қилди:

“(Ҳар бир) ёқимли сўз Унинг ҳузури сари чиқур. Солиҳ амални эса, (Аллоҳ Ўз даргоҳига) кўтарур”. (Фотир сураси, 10-оят).

Абдурраҳмон ибн Ажлон ҳикоя қилади: «Робеъ ибн Хусаймнинг уйида бир кеча тунаб қолдим. Мени ухлади деб билгач, туриб намоз ўқий бошлади. Намозда Қуръони каримдаги:  

“Балки (куфр ва бошқа) гуноҳларни касб этганлар ўзларини имон келтириб, солиҳ амалларни қилган зотлар билан тенг қилишимизни ва ҳаётлари ҳам, мамотлари ҳам баробар деб ўйлагандирлар?! Қандай ҳам ёмон (ноҳақ) ҳукм қилурлар?!  (Жосия сураси, 21-оят)  оятини ўқиди.  

   Бутун тун бўйи намозда ушбу оятнигина ўқиди, бошидан бошлар, оят тугагач яна бошидан бошлар ва то субҳ бўлгунга қадар шу ҳолда давом этди, кўзларидан эса дув-дув ёш оқиб турарди.

Робеъ ибн Хусаймнинг Аллоҳдан хавфи ва зуҳду тақвоси ҳақидаги ривоятлар ниҳоятда кўпдир.  Шулардан бир жамоа кишилар ҳикоя қилган ушбу воқеа диққатга сазовордир: “Кунларнинг бирида Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу билан бирга сафарга чиқдик. Жамоамиз ичида Робеъ ибн Хусайм ҳам бор эди. Фурот бўйлаб кетаётганимизда, тошларни ёқиб оҳакка айлантириш учун олов ёқилган катта қўрага рўпара келиб қолдик. Қўрадаги олов гуриллаб ёнар, учқунлари учиб, гувиллаган товуши эшитилиб турарди. Қўрага, ёниб кул бўлиб оҳакга айланиши учун тошлар ташланаётган эди. Робеъ ибн Хусайм оловни кўргач бир сесканиб жойида туриб қолди ва Аллоҳ таолонинг: “Жаҳаннам уларни узоқ жойдан кўрган вақтидаёқ унинг ҳайқириқ ва чақириғини эшитурлар. Қачон улар кишанланган ҳолларида (жаҳаннамдан)  тор бир жойга ташланганларида ўша жойда (ўзларига) ўлим тилаб қолурлар” оятини ўқиб, ҳушидан кетиб йиқилди. Дарҳол ҳушига келтириш чораларини қилдик, ҳушига келгач эса, уйига олиб кетдик.

Робеъ ибн Хусайм умри бўйи ўлимни кутиб, унга ҳозирлигини кўриб ҳаёт кечирди. Ўлим соати келганида, меҳрибон отасидан ажралаётганига йиғлаб турган қизига қараб:  “Нега йиғлайсиз қизим, ахир отангизга яхшилик келди”,  деб, руҳини яратган Зотга топширди.

 

Интернет маълумотлари асосида

Халқаро алоқалар бўлими  ходими

Илёсхон АҲМЕДОВ

 тайёрлади.

 

 

 

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳар бир айтган сўзлари, қилган ишлари улкан фойда ва ҳикматларга тўладир. Қуйида набавий ҳадислардан олинган илмий ҳақиқатларни кўриб чиқамиз.

 

  1. Чироқларни ўчириш

Янги тадқиқотлар шуни кўрсатяптики, ухлаш пайтида чироқларни ёниқ қолдириш инсон мияси ичидаги тириклик ҳужайраларига салбий таъсир этиб, турли изтиробларга сабаб бўлар экан. Қолаверса, бу ҳол инсоннинг кўриш қобилиятига ҳам ёмон таъсир қилади. Шунинг учун олимлар жисм ва мия саломатлигини ўйлаб, кечқурун ётишдан олдин чироқларни ўчиришни тавсия қилишади. Олимлар 21-асрда тавсия қилаётган нарсани Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам 14 аср олдин айтиб қўйганлар. У зот алайҳиссалом “Агар уйқуга ётсангиз, чироқларингизни ўчиринглар!” деганлар. Шу ҳадиснинг ўзи Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳақ Пайғамбар эканликларига далил эмасми?!

 

    1. Поклик иймоннинг ярмидир.

 

Олимларнинг айтишича, инсоннинг турли касалликлардан сақланишида покликнинг катта ўрни бор. Жисмнинг пок ҳолда, турли микроб ва бактериялардан холи вазиятда бўлиши кишининг тери, оғиз, юз, қўл касалликларидан сақланишига сабаб бўлади. Оғиз орқали танага кириб, нафас олиш ва ҳазм қилиш аъзоларининг касалланишига сабаб бўлувчи микроблар ҳам пок юриш, таҳорат қилиш орқали йўқ бўлади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам “Поклик иймоннинг ярмидир” деганлар.

 

    1. Сувга бавл қилишдан қайтариш.

Маълумки, инсоннинг бавлида бир қанча зарарли бактериялар бўлиб, улар сув орқали бошқа инсонга ўтиш хусусиятига эга. Сувга, хусусан, оқмасдан, бир жойда тўпланиб турган сувга бавл қилиш вабо, ич терлама, қорин тифи, полиомиелит (болалардаги фалажлик) каби касалликларга сабаб бўлади. Оммавий чўмилиш жойларида чўмилганлар шундай касалликларга йўлиқиши кўп кузатилган. Аллоҳнинг изни билан, покиза, касалликларсиз, зарарли микробларсиз ҳаёт кечиришимиз учун Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам умматларини сувга бавл қилишдан қайтарганлар. Жобир розияллоҳу анҳу: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳивасаллам оқмас сувга бавл қилишдан қайтардилар”, деганлар.

 

    1. Икки қўлни ювиш.

Уйқудан тургандан кейин аввало икки қўлни ювиш қўлга ёпишган микробларнинг кетишига, қўлда тўпланган ёғ, тер қолдиқларининг йўқолишига сабаб бўлади. Шунинг учун бугунги давр олимлари кўплаб касалликлардан сақланиш учун инсон икки қўлини ювиши муҳимлигини таъкидламоқдалар. Қолаверса, инсон ухлаётган пайтда қўллари қаерда турганини, нималарни ушлаганини билмайди. Уйқудан турган заҳоти қўлларни ювиш эса соғлик сари босил муҳим қадамлардан бири бўлади. Мана шу ўринда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг айтган гаплари қанчалик муҳим экани маълум бўлади. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам “Сизлардан бирингиз уйқусидан турса, то қўлларини уч марта ювмагунча идишга киритмасин” деганлар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари. Уйқудан турган одам учун қўлларини ювиш муҳимлигини Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга ким хабар берди экан?! Албатта, у зотга Аллоҳ таоло хабар бергандир!

 

    1. Истинжонинг аҳамияти.

Бавл қилгандан кейин истинжо қилиш, яъни бавл ўрнини ювиш поклик ва саломатлик учун энг муҳим омиллардандир. Бугунги кун тиббиёти бавл ва нажосат ўрнини сув билан тозалаш, ювиш инсоннинг турли таносил касалликларидан сақланишига сабаб бўлишини баралла айтмоқда. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ишни ўз умматларига ўн тўрт аср олдин айтиб қўйганлар. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам халога кирсалар, мен ва бир ғулом идишда сув ва найза кўтариб олардик”. Бухорий ва Муслим ривояти. Бундан ташқари ҳар бир мусулмон одам ҳар жума ғусл қилиши лозимлиги ҳадисларда айтилган. Бу инсоннинг тери касалликларидан омонда бўлишига, терининг осон нафас олишига ва ёмон ҳидлардан халос бўлишига боис бўлади.

 

    1. Кексалик.

Кексалик инсон умрининг табиий ниҳоясидир. Айримлар кексайгандан кейин ҳам умрини янада узайтириб, бунинг учун турли услубларни қўллайди. Инсон кексаликни даволаб, янада узоқроқ яшаш учун ҳар қанча пулларни сарф қилмасин, барибир фойдаси йўқ. Чунки, кексаликнинг давоси йўқ. Бу эса Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундан ўн тўрт аср олдин ишора қилган нарсадир. У зот алайҳиссалом “Эй, Аллоҳнинг бандалари, даволанинглар! Чунки, Аллоҳ қайси касалликни туширган бўлса, унинг шифосини ҳам туширгандир. Фақат битта касаллик – кексаликнинг давоси йўқ” деганлар. Имом Аҳмад ривояти.

 

    1. Ҳижома – қон олдириш.

Шифокорлар айтишича, инсоннинг ўсиши 20 ёшдан кейин тўхтар экан. Шу пайтда тананинг бузилган қондан халос бўлиши қийин кечади. Қондаги заҳарли моддалар (токсинлар) тананинг орқа қисмида йиғилиб қолади. Одатда инсоннинг кам ҳаракат қиладиган қисми орқа тарафидир. Бу тўпланиш эса қоннинг танада эркин ҳаракат қилишига халал беради. Шунинг учун бундай пайтда қон олдириш тавсия этилади. Ҳижома қилдириш пайтида танадаги заҳар билан тўйинган, бузилган қон чиқиб кетади. Бу тавсияни бундан ўн тўрт аср олдин Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам берганлар. У зот алайҳиссалом “Сизлар қила оладиган даво муолажаларининг энг яхшиси – бу ҳижома (қон олдириш)дир” деганлар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.

 

    1. Эпидемия (вабо)нинг муолажаси.

Инсонлар орасида тарқаладиган вабонинг энг намунали муолажаси – касалланган одамларни бошқалардан ажратиб, алоҳида хонада сақлашдир. Вабо ва бошқа касалликка чалинганлар бир муддат алоҳида хонада парвариш қилинса, идиш, совун, сочиқ каби шахсий гигиеник нарсалар бошқаларникига аралаштирилмаса, касалликнинг муолажаси осонлашади. Буни ҳозирги замон тили билан айтганда карантин дейилади. Бу ҳақиқатни Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундан ўн тўрт аср олдин айтиб қўйганлар. У зот алайҳиссалом “Агар бир жойда вабо тарқалганини эшитсангиз, у ерга борманглар. Агар ўзингиз турган жойга вабо келса, у ердан қочиб чиқиб кетманглар!” деганлар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари. Шу ҳадиснинг ўзиёқ Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам Аллоҳнинг ҳақ расули эканликларига далил эмасми?!

 

    1. Сажда.

Изланувчилар саждада жуда ҳам кўп фойдалар борлигини кашф этишди. Сажда қилиш инсон танасидаги қоннинг томирларда айланишини фаоллашишига, мияга етарлича қон ва кислород етиб келишига сабаб бўлар экан. Бу эса инсоннинг ўзини енгил, тетик, руҳан хотиржам ҳис қилишига олиб келади. Сажда қилган инсон Роббисига яқин бўлаётганини сезади. Дилидаги ғамлари арийди. Чунки, Аллоҳ таоло Ўзига сажда қилган бандасининг барча ғамларини кеткизиб, ўрнини хотиржамликка тўлдиради. Шунинг учун Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам у зот билан жаннатда бирга бўлишни сўраган саҳобага “Бу тилагинг амалга ошиши учун кўп намоз ўқиб менга ёрдам бер. Чунки сен Аллоҳга ҳар сажда қилганингда, Аллоҳ таоло у сабабли сенинг даражангни бир поғона кўтаради ва шу сабабли сенинг бир гуноҳингдан ўтади” деб жавоб берганлар.

 

    1. Тишларни тозалаш.

Олимларнинг таъкидлашича, тишларини мунтазам равишда ювиб юрган инсоннинг хотираси кучли бўлар экан. Тишларни ювганда оғиздаги иммунитет тизимига салбий таъсир кўрсатадиган микроблар кетади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам “Умматимга машаққат қилиб қўймаганимда, уларни ҳар намоз пайтида мисвок қилишга буюрган бўлардим” дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.

 

Ҳа, азизлар! Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг айтган ҳар бир ҳадисларида олам-олам ҳикматлар, фойдалар бор. У зот алайҳиссалом айтган нарсалар бугунга келиб илмий ҳақиқатлар сифатида кашф этилмоқда ва бутун дунёда унга амал қилишга тарғиб қилинмоқда. Шунинг учун севикли Ҳабибимиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қилган ва қилишга буюрган ҳар бир буйруқларига биз умматлари итоат қилсак, Аллоҳнинг изни билан, дунёда ҳам, охиратда ҳам бахту саодатга эришамиз.

 

 

Мақола муаллифи: Абдуддоим Каҳел

Таржимон: Нозимжон Иминжонов

Середа, 25 июль 2018 00:00

Исмимни айтиб бер-чи...

Дўстмуҳаммад Бодарий домла (раҳматли) бозорда юрсалар олдиларига бир лўли аёл келиб:

– Ҳов ота! Манга қаранг, бир фол кўриб қўяйен, тақдирингизда нема борлигини айтайен, озгина атасангиз бўлде, – деб ҳеч ҳоли жонларига қўймабди.

Шунда домла:

– Хўп, сен айтганча бўлсин, сўраган пулингни бераман, битта савол бераман, жавоб берсанг бўлди, – дебдилар.

– Сўранг, бобо, дарров айтиб берамен, – дебди лўли аёл.

Домла эса:

– Менинг исмим ва отамнинг исми ким? – дебдилар лўлига тикилиб.

– Э, шуям савол бўлдиме? Билмайман, – дебди лўли хотин.

– Отамнинг исми, менинг исмимни билишга қодир эмас экансан-у, ғайбни қаердан билардинг? Нафсингни ўйлаб, охиратингни куйдирмагин, Худодан қўрқ! – деб насиҳат қилибдилар.

– Ота-бобомизнинг касби, нима қилайлик, акун? – дебди нописандлик билан.

– Фол очиш, тиланчилик қилиш касб эмас, бу орқали топган пулинг ҳалол эмас. Аждодларингизга ҳам, сизларга ҳам тиланчилик қилиш, ёлғондан фол очишга рухсат йўқ. Инсониятга илм ўрганиш, ҳалолдан ризқ топиш, ёлғон гапирмаслиги кераклиги буюрилган. Ота-боболаринг фолбинликни касб қилган экан, сен қилма! Уларнинг сабабидан сен дўзах азобидан озодсан деган ваъда йўқ! – деб лўлига анча насиҳат қилибдилар.

 

“Қасамини бузган қиз” китобидан олинди

Мақолалар

Top