muslim.uz
АҚШ мусулмонлари барча дин аҳлларига ёрдам бермоқда
Қўшма Штатлар бўйлаб бир неча мусулмон гуруҳлар ва Ислом марказлари оғир дамларда муҳтожларга ёрдам бериш учун кўп меҳнат қилишди. Техас штатининг Хьюстон шаҳрида етакчи мусулмон нотижорат ташкилоти барча диндаги одамларга хайр-эҳсон қилади. 2005 йилда Хьюстонда ўз ишини бошлаган ICNA Relief фуқароларни озиқ-овқат, тиббий ёрдам ва уй-жой билан таъминлаш бўйича ҳаракатларни олиб боради.
"Ташкилотимиз логотипига қарасангиз, у ерда "инсоният учун мусулмонлар"деб ёзилган. Бу динимизнинг асоси", - дейди Хьюстон шаҳридаги ICNA Relief вакили Семи Бухорий.
ICNA ишининг катта қисми қочқинларга ёрдам беришга қаратилган бўлса-да, аммо барчаси 2020 йилда дунёни COVID-19 пандемияси қамраб олганидан кейин ўзгарди. Islam.ru маълумотларига кўра, Houston Food Bank билан ҳамкорликда барча миллат вакилларига ICNA Relief дан озиқ-овқат маҳсулотларини олиб туришди.
"Биз бир ойда (пандемиядан олдин) 450 га яқин оилани озиқ-овқат билан таъминлаётган эдик", - дейди Бухорий. - Июль ва август ойларида бу кўрсаткич 1200 дан 1400 нафар кишига етди".
ICNA – Шимолий Америкадаги энг йирик нотижорат мусулмон ташкилотларидан бири.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати
Биринчи шифохонани кимлар очган?
Мусулмонларнинг тиббиётга қўшган энг катта ҳиссаси биринчи бўлиб шифохоналар ташкил этганлигидир. Қарийб 900 йил олдин мусулмонлар диёрида касалхона очилган.
Биринчи шифохона халифа Валид ибн Абдулмалик даврида фаолият юритган. Бу шифохона моховлар учун эди (Табарий. “Тарихи умам вал мулук”).
Орадан 900 йилдан кўп вақт ўтгачгина Парижда биринчи Европа касалхонаси очилди. Ислом ўлкаларида шифохоналарнинг баъзилари кўчма, баъзилари муқим фаолият кўрсатган.
Шифохоналар “бемористон” деб номланган, улар медицина университети вазифасини ҳам бажарган. Барча шаҳарларда шифохоналар бор эди, кўчма шифохоналар чекка ҳудудларга хизмат кўрсатган. Уларни туяларга ортиб юришган. Султон Маҳмуд Салжуқий (ҳижрий 511-525 йилларда) ҳукмронлик қилган даврда қирқталаб туялар шифохона асбоб-ускуналари ортилган юкларни кўтариб юрган. Кўчма шифохонада бир нечта тажрибали табиблар ишлаган (Ибн Қафтий. “Тарихи ҳукамо”).
Катта шаҳарларда жойлашган шифохоналар юқори савияда бўлган.
Машҳур шифохоналар сирасига Бағдоддаги “Азудия” (ҳижрий 371 йил), Дамашқдаги “Нурий” (ҳижрий 549 йил), Қоҳирадаги “Мансурий” шифохоналарини (ҳижрий 683 йил) киритиш мумкин. Қуртуба (Кордоба) шаҳрининг ўзида уларнинг сони элликдан ортиқ бўлган (Маҳмуд Хож. “Мусулмонлар тиббиёти”).
Шифохоналар турли бўлимлардан: жарроҳлик, тери касалликлари, кўз касаллиги, суяк синиши каби бўлимлардан ташкил топган. Табиб шогирдлари билан касалларни кўриб, ташхис қўйган, талабалар бевосита даволаш жараёнида иштирок этган.
Сўнгра устоз катта хонақода уларга маъруза ўқиган. Шифохоналарда кутубхоналар мавжуд бўлиб, тиббиёт адабиётлари билан бирга, фиқҳ китоблари ҳам бўлган. Қоҳирада жойлашган “Ибн Тулун” шифохонасида 100.000 дона китоб бўлган экан. Шифохона атрофидаги катта экин майдонида муолажалар учун зарур гиёҳлар экилган.
Шифохоналарда касаллик юқишининг олдини олиш учун тартиб жорий қилинган. Келган беморнинг кийими ечилиб, унга махсус либос берилган. Бемор ўзига хос палатада даволанган, унинг бошқа палаталарга кириши таъқиқланган. Ҳар бир касалга алоҳида идиш-товоқ, кароват, кўрпа-тўшак берилган. Бу ҳозирги “Гигиена қоидалари”га аслида мусулмон ўлкаларида асос солинганига ишора.
Парижда биринчи очилган шифохона мусулмонларникидан тубдан фарқ қилган. Касаллар дарди ҳар хил бўлса-да, битта палатада даволанган. Бир неча бемор битта кароватда ухлаган. Хона шу даражада ҳидланиб кетар эканки, табиб ва ҳамширалар хонага бурунларини беркитиб киришган. Бемор ўлиб қолса, бир кунгача хонада қолиб кетар экан ҳатто! (Мустафо Сабаий. “Мин равонъ ҳазоратина”).
“Азудия” шифохонаси ҳижрий 371 йил Бағдодда Азудуддавла ибн Бувайҳ томонидан бунёд этилган бўлиб, дастлаб 24 нафар табиб хизмат кўрсатган. Кейинчалик улар сони кўпайиб, катта кутубхона ташкил қилинган. Шифохонада 24 соат давомида хизмат кўрсатилган.
Ибн Жубайр ажойиб бир ҳолатни ҳикоя қилади: у ҳижрий 580 йилда Бағдодга қилган сафарида боғ-роғлар билан ўралган маҳалланинг марказида гўзал бир қаср бўлиб, касалларга вақф қилинганди. Булар келиб бемалол истиқомат қилар, қасрнинг барча харажатлари давлат хазинасидан ва бойлар вақф қилган сармоядан қопланар экан (Мустафо Сабаий. “Мин равовъ ҳазоратина”).
“Ислом ва Олам” китобидан
Тафсир ва таъвил сўзларининг мазмун моҳияти
Тафсир сўзи луғатда: “изоҳлаш” ва “баён” деган маъноларни англатади. Ушбу маъно Қуръони каримнинг “Фурқон” сурасида ҳам келган. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Улар сенга бирор масал келтирсалар, Биз, албатта, сенга ҳақни ва гўзал шарҳини келтирамиз” (Фурқон сураси, 33-оят).
Истилоҳда эса, уламолар тафсирга турлича таъриф берганлар. Шулардан бири Имом Суютий бундай таъриф берган: “У оятларнинг нозил бўлиши, қиссалари, нозил бўлиш сабабларини билиш. Сўнгра, Маккий ва Маданий оятлар тартиби, муҳкам ва муташобеҳ баёни, носих ва мансухи, хос ва оммаси, мужмал ва муфассари, ҳалол ва ҳароми, ваъда ва ваъийди, буйруқ ва қайтариқлари ва шу кабиларни билишдир”.
Таъвил луғатда: “Қайтиш” деган маънони билдиради. Яъни, сўзни эҳтимоли бор маънога қайтариш дейилади. Истилоҳда эса, салаф уламолари таъвилни икки хил маъноси бор деганлар. Биринчиси: бир каломнинг тафсири ва унинг маъносининг баёни. Мана шу таърифга биноан тафсир ва таъвил сўзлари ўзаро маънодош (синоним) ҳисобланади.
Иккинчиси: каломдан ирода қилинган нарсанинг айни ўзидир. Яъни, калом агар, бир нарсани талаби ҳақида бўлса, унинг таъвили: талаб қилинганнинг ўзи ҳисобланади. Агар, калом хабарий бўлса, унинг таъвили: хабар берилган нарсанинг айни ўзи бўлади.
Тафсир уламолари тафсир ва таъвил орасидаги фарқ борасида турлича йўлни тутганлар. Баъзи олимлар тафсир ва таъвилнинг иккиси ҳам бир маънода деганлар. Айрим олимлар эса, иккисининг орасини фарқлаганлар. Шулардан бири Роғиб Асфаҳоний раҳимаҳуллоҳ бундай дейдилар: “Тафсир: таъвилга нисбатан омроқ. Кўпинча тафсир лафзларда, таъвил эса, маъноларда ишлатилади. Ва яна таъвил кўпинча илоҳий китобларда ишлатилди. Тафсир эса, илоҳий китобларда ҳам, бошқаларда ҳам ишлатилади.
Муҳаммад Юнус Муҳаммад Мусо ўғли,
Мир Араб Олий мадрасаси талабаси.
Исломий ҳарбий уюшма барчани ёт ғояларни ахборот технологиялари орқали тарқатишга қарши бирлашишга чақирди
Терроризмга қарши кураш бўйича Исломий ҳарбий уюшма Саудия Арабистонининг пойтахти ар-Риёд шаҳридаги қароргоҳида “Экстремизм ва терроризмни тарқатишда ахборот-коммуникация технологияларининг роли ва унга қарши чора тадбирлар” мавзусида семинар ўтказди.
Исломий ҳарбий уюшма Бош котиби ва унинг аъзолари иштирокида бўлиб ўтган семинарга Ислом ҳарбий коалициясининг Ливиядаги вакили, генерал Мустофо Иброҳим Сувайсий раҳбарлик қилди.
Иордания Ҳошимийлар Қироллиги вакили, генерал Тавфиқ Муфлиҳ ал-Батайнаҳ таъкидлашича, ахборот тармоғидан фойдаланиш қулай ва арзонлиги террорчиларга катта маблағлар эвазига манбаларга мурожаат этмасдан ғаразли мақсадларга эришиш имкониятини бермоқда. Жаҳон ҳамжамияти ушбу ташкилотларнинг фаолиятига барҳам бериш, электрон ижтимоий воситалар кўмагида уларнинг ўз мақсадларига эришишига йўл қўймаслик бўйича кураш олиб
бормоқда.
Ҳарбий уюшмадаги Бирлашган Араб Амирликлари вакили, генерал аз-Зоҳирий терроризмга қарши курашишда зарур бўлган барча чора-тадбирларни қўллаш борасида халқаро ҳарбий саъй-ҳаракатларини мувофиқлаштиришнинг аҳамиятли эканини қайд этди.
Уюшманинг Ливиядаги вакили, генерал Мустофо Иброҳим Сувайсий зўравонлик ва экстремизмга барҳам бериш, бағрикенглик маданиятини ёйиш, турли дин ва маданиятларга ҳурмат кўрсатиш орқали ижтимоий тармоқларда хавф солаётган террорчилик хатарларининг олдини олишда жипслашишга чақирди.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Халқаро алоқалар бўлими
Мазҳабсизлик – хатарли йўл
Минг афсуслар бўлсинки, бугунги кунда Қуръон, суннат ва салафларга эргашиш даъвоси билан чиқиб, мужтаҳид имомларга эргашиб бирдамликда ибодатини қилиб юрган мусулмонлар жамоасини бўлиниб, турли хил қарама-қаршиликларни келиб чиқашига сабаб бўлган кимсалар пайдо бўлди.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) бундай деганлар: «Одамларнинг яхшилари мен билан яшаганлар, сўнг улардан кейингилар, сўнг улардан кейингилар» (Имом Бухорий ва Муслим ривояти).
Мазкур давр саҳобалар, тобеъинлар ва табаа тобеъинлар давридир. Ана шу давр салафларнинг давридир. Бу ҳақиқатни ўзларини “салафийлар”, деб атаётган сохта оқим аъзолари ҳам яхши билади.Агар теранроқ ўрганиб чиқилса, бугунги “Сохта салафийлар” Исломнинг дастлабки уч асрида чиқарилган ҳукмлардан бошқаси бидъат дейишади-ю, бироқ уларнинг ўзлари бунинг тескарисини қилишади. Ҳолбуки, улар Ибн Таймийя, Ибн Қайюм каби раҳнамоларининг сўзларидан бошқасини тан олмайди ва тўрт нафар мужтаҳид имом: Имоми Аъзам, Имом Шофиъий, Имом Молик ва Имом Аҳмад Ҳанбалий (раҳматуллоҳи алайҳим)га эргашганларни эса қоралайди. Аслида улар эргашаётган “мужтаҳид”лар солиҳ салафлар қаторига кирмайди.
Аслида бу оқимнинг тарихига назар ташласак, улар ҳижрий тўртинчи, мелодий ўнинчи асрда пайдо бўлган. Бу ҳақида муҳаққиқ олим Абу Заҳро раҳмутуллоҳи алайҳ асарида шундай ёзади: «Салафийя деганда тўртинчи ҳижрий асрда пайдо бўлган тоифа тушунилади. Улар ҳанбалий мазҳабида бўлиб, «Бизнинг қараш ва фикрларимиз Аҳмад ибн Ҳанбалнинг фикрига бориб тақалади», дея даъво қилишарди. Сўнг орадан вақт ўтиб, аниқроғи еттинчи ҳижрий асрда бу даъвони Ибн Таймия яна қайта жонлантирди ва кўп масалаларда янгликлар киритди. Сўнг ўн иккинчи ҳижрий асрда Араб ярим оролида бу қарашлар яна қайта жонлантирилди. Бу ишни Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб амалга оширди».
Демак, салафийлар уч босқичли марҳаладан сўнг араб ярим оролида ўз фикр ва қарашларини ривождантирган. Бу фикр ва ғояларни 1970-1980 йилларда асли касби соатсоз бўлган, тайинли устозда таҳсил олмаган Носириддин Албоний исмли киши янада оммалаштирган ва ваҳобий деган номни салафий деган номга ўзгартирган.
Агар салафийларнинг асосчилари яшаб ўтган даврни кўрсак, ўша даврнинг буюк олимлари салафийлик ғоясини тарқатаётган оқим асосчиларига илмий раддиялар бериб, уларнинг йўллари хатолигини исбот қилишган. Жумладан, Ибни Таймияни ўз давридаги кўплаб олим, қози ва фақиҳлар танқид остига олган. У ўзининг нотўғри эътиқоди сабабли бир неча бор қамалган. Ҳатто Ибн Таймиянинг шогирди бўлган имом Заҳабий раҳмутуллоҳи алайҳ устозининг нотўғри эътиқоддан қайтишини сўраб унга мактуб ёзган.
Салафийлик ғоясини кенг кўламда ёйишга ҳаракат қилган ҳижрий ўн иккинчи асрда яшаб ўтган Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб ҳам у билан ҳам аср бўлган олимлардан танбеҳ эшитган. Ўзининг отаси ва акаси унинг йўли нотўғрилигини баён қилиб унга қарши китоб ёзган.
Аллома Анваршоҳ Кашмирий раҳмутуллоҳи алайҳ ўзининг машҳур «Файзул Борий» асарида Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб ҳақида шундай ёзади:
«Муҳаммад ибн Абдулваҳҳоб Наждий эса илми оз аҳмоқ одам бўлган. У бировга куфрни ҳукм қилишга интилган. Куфрга чиқариш илмига куфр ва унинг сабабларини яхши билган ва илмини чуқур ўзлаштирган кишигина киришиши мумкин» .
Ҳозирги кунда бутун ислом уммати 1300 йилдан буён тан олиб, ардоқлаб, эҳтиром қилиб келаётган тўрт фиқҳий мазҳабларни инкор этиб, улар ҳақларида нолойиқ гаплар айтиб, мазҳабдан юз ўгириш салафи солиҳ йўлидан юз ўгириш бўлиб, шубҳасиз адашишга олиб боради. Зеро, Ислом олами тан олган Имом Таҳовий, Имом ибн Сурайж, Имом Қудурий, Имом Сарахсий, Имом Жувайний, Имом Ғаззолий, Имом Нававий, Бурҳониддин Марғилоний ва кўплаб мужтаҳид уламолар тўрт мазҳабдан бирига эргашганлар.
Шу ўринда айтаётган сўзларига ҳужжат келтира олмайдиган ва қилаётган даъволарининг асоссиз эканлиги аниқ бўлган мазҳабсизларнинг “муайян бир мазҳаб асосида амал қилиш ҳаром ва бу бидъатдир”, деган сўзлари эмас, балки аллома Муҳаммад Саид Рамазон Бутий: “Мазҳабсизлик ислом шариатига таҳдид соладиган хатарли бидъатдир”, деган сўзи айни ҳақиқатдир.
Фиқҳий мазҳабларнинг вужудга келиш тарихини ўрганар эканмиз, ҳозирги кундаги баъзи мазҳабсизларнинг ёки сохта “салафийлар”нинг: “Мазҳабга эргашиш бидъат”, “Имомга эргашиш суннатдан юз ўгиришдир” каби даъволари пуч эканини кўрамиз. Аксинча фиқҳий мазҳабларнинг тарихий илдизи буюк саҳобалар ва улуғ тобеинлар асос солган йўл эканига гувоҳ бўламиз.
Сирдарё вилояти вакил ўринбосари А. Ёрбеков
Видеолавҳалар
