Роберт Луис Стефенсон ёзади: “Ҳар бир инсон кун давомида қанчалар машаққат чекмасин ўз вазифасини қилишга қодирдир. Ҳар бир инсон тонгдан то қуёш ботгунига қадар бахтли ҳаёт кечиришга қодирдир. Ҳаётнинг маъноси шудир”. 

Дерлар: “Сенинг ҳаётинг фақат бугунги кунингдангина иборат. Кечаги кунинг ўтди. Эртанг эса ҳали келиши маълум эмас”. 

Стефен Лакок ёзади: Гўдак: “Ўспирин ёшига етсам...” дейди.

Ўспирин: “Йигитлик ёшига етсам... Йигитлик ёшига етсам, уйланаман” дейди. Аммо уйланишдан кейин нима қилади? Бу ҳамма босқичлардан сўнг нима қилади? Энди фикрлар: “Нафақа ёшига етиб олсам...” дейишга ўзгаради. Орқасига қарайди, совуқ шамоллар уни тебратиб бўлган. Озгина ҳам яшамасдан ўтган ҳаётидан айрилди. Вақт ўтиб бўлганидан кейин англаб етамизки, ҳаёт бугунги кунимизнинг ҳар бир дақиқаси ва соатларидир”. Шунингдек, тавбани ортга сурувчилар ҳам кейинроқ тушунадилар. 

Солиҳ салафлардан бири бундай дейди: “Сизларни энди қиламан”, “ҳали бажарарман” дейишдан огоҳ этаман. Чунки бу кўпгина яхшиликлардан тўсувчи ва савобли амалларни кечиктирувчидир”.

“(Эй Муҳаммад!) Уларга қўйиб беринг: есинлар, фойдалансинлар ва орзулар уларни машғул қилаверсин! Бас, яқинда (қилмишларининг оқибатини) билиб олурлар” (Ҳижр сураси, 3-оят). 

Француз файласуфи Монтен айтган эди: “Менинг ҳаётим абадий раҳм қилинмас ёмонликлар билан тўлиб тошган”.

Денси айтади: “Тафаккур қилинг, бугунги кунингиз қайта такрорланмас”.

Мен айтаман: бундан ҳам гўзалроқ ва мукаммалроқ гап “видолашув намозини ўқинг”дир.

Яшаётган бугуни умрининг охирги куни эканини ўйлаган инсон, албатта, тавба ва солиҳ амалларни кўпайтиради, Парвардигорига итоат қилиш, Расулга эргашиш йўлида бор куч-қувват ва иқтидорини сарфлайди.

“Ўкинма” китобидан

ЎМИ Матбуот хизмати