Бу умматнинг илм денгизи, Пайғамбаримиз Муҳаммад мустафо соллаллоҳу алайҳи васалламнинг амакиларини ўғиллари Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳумо гуноҳ соҳибларига хутба қилиб шундай дейдилар:
“Эй гуноҳ соҳиби, сен гуноҳларинг оқибатидан хотиржам бўлмагин. Билгинки гуноҳни ортидан келадиган нарса гуноҳнинг ўзидан оғирдир.
Гуноҳ қилаётганингда ўнг ва чап тарафингдаги фаришталардан ҳаё қилмаслигинг гуноҳнинг ўзидан кам эмас.
Гуноҳ қилаётиб, Аллоҳ сен билан қандай муомалада бўлишини билмаган ҳолингда кулишинг гуноҳнинг ўзидан оғирдир.
Эришган гуноҳинг билан шодланишинг гуноҳнинг ўзидан оғирдир.
Эришолмаган гуноҳинг сабабли маҳзун бўлишинг гуноҳнинг ўзидан оғирдир.
Гуноҳ содир этаётганингда Аллоҳ сени кўриб турганидан қалбинг ларзага келмай, пардангни шамол ўйнатса, ундан қўрқишинг гуноҳнинг ўзидан оғирдир.[1]
Тошкент Ислом институти ўқитувчиси,
“Навза” жомеъ масжиди ноиби имоми А. Собиров.
[1]Доктор Абдурроҳман Раьфат. Суварун мин ҳаятис саҳаба 187- 188-бет
