Мисрда икки бекзода бор эдилар. Бириси илм ўрганди ва бириси мол жам қилди. Охирул амр илм ўргангани алломаи замон бўлди ва мол йиққани ҳокими Миср бўлди. Бу ҳолда ҳокими Миср бўлғони ҳақорат назари билан олим бўлғон биродариға назар қилди ва дедики: “Мен салтанатқа етиштим, ваҳоланки сен қадимгидек зиллатда қолдинг”.

Олим биродари айди: “Эй биродар, Аллоҳ таолонинг неъматининг шукри менинг зиммамда кўпроқдур, зероки пайғамбарлар меросини топтим, яъни илмни. Сен эса Фиръавн ва Ҳомоннинг меросини топтинг, яъни салтанати Мисрни”.

Оёқ остида қолғон мўрдурман,

Қачон ниш ургувчи занбурдирман.

Бу неъмат шукриға бўлдум сазовор,

Биҳамдуллоҳ, эмасман мардумзор.

Шайх Саъдий Шеърозийнинг “Гулистон”идан