muslim.uz
Жумага юриб боришнинг фазли
Авс ибн Авс ас-Сақафий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ким жума куни ювса ва ғусл қилса, сўнгра эрта борса, пиёда юриб, (улов) минмаса, имомга яқинроқ ўтирса ва тингласа, беҳуда (ҳаракат) қилмаса, унинг ҳар бир қадамига бир йилнинг амали берилур, унинг рўзаси ва бедорлиги ажри берилур», дедилар.
Сунан эгалари ривоят қилишган.
Шарҳ: Жума намози осон йўл билан улкан савоблар ишлаб олиш учун қулай фурсат эканини олдин ҳам айтиб ўтган эдик. Бу ҳадиси шарифда эса, ният билан пиёда юриб бориш ила ҳар бир босган қадам учун бир йиллик ибодатнинг савоби берилиши ҳақида сўз бормоқда. Мазкур улуғ мақомга эришиш учун қуйидаги ишлар қилиниши керак экан:
1. «Ким жума куни ювса».
Яъни, ювиши керак бўлган нарсаларни ювса. Хусусан, сочни яхшилаб ювишни уламоларимиз таъкидлаганлар.
2. «Ғусл қилса».
Бу ҳақда айтилди.
3. «Эрта борса».
Яъни, жума учун ният билан эрта борса.
4. «Пиёда юриб, (улов) минмаса».
ҳадиси шарифдаги айни шу жумла уни бу биз ўрганаётган «Жумага юриб боришнинг фазли» бобида келтирилишига сабаб бўлган.
Жумага савоб умидида пиёда юриб бориш фазилатли иш. Албатта, соғ-саломат инсон пиёда юриб намозга борса, ҳар тарафлама ўзига фойда.
5. «Имомга яқинроқ ўтирса».
Албатта, имомга яқин ўтиришда яхшиликлар кўп. Жумладан, аввалги сафдан ўрин олади, хутба, қироат ва дуоларни яхши эшитади. Энг муҳими, катта ажру савобларга эга бўлади.
6. «Тингласа».
Яъни, жумага борган одам тинглаши лозим. Хусусан, хутбадаги ваъз-насиҳатни тинглаш, ибрат олиш ўта муҳим.
7. «Беҳуда (ҳаракат) қилмаса»
Чунки озгина беҳуда ҳаракат ўша одамни ҳам, унинг атрофидагиларни ҳам чалғитиб, кўпгина фойдалардан бебаҳра қилади.
Ҳадиси шарифда келган бу етти ишни амалга оширган мусулмонларга улкан хайр-баракалар ваъда қилинмоқда. Зотан, Пайғамбаримиз алайҳиссалом: «Унинг ҳар бир қадамига бир йилнинг амали берилур, унинг рўзаси ва бедорлиги ажри берилур», дедилар.
Бас, шундоқ экан, бу ишларни ҳар жума ихлос билан адо этиб, ваъда қилинган ажр-савобларни олишга ҳаракат этайлик.
Ҳадис ва ҳаёт
Ўзбекистон мусулмонлари идораси делегацияси Россияга жўнаб кетди
Бугун, 26 май куни Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси ўринбосари Иброҳим домла Иномов бошчилигидаги делегация Россия мусулмонлари марказий диний бошқармаси таклифига биноан Россия Федерациясининг Бошқирдистон ва Татаристон республикаларига хизмат сафари билан жўнаб кетди.
Ташриф давомида делегация аъзолари Россия мусулмонлари марказий диний бошқармаси раиси Талгат Сафа Тажуддинов билан ўзаро алоқаларни мустаҳкамлаш, радикализм, диний экстремизм ва терроризмни олдини олиш, аҳолининг турли оқимларга қарши фикрини шакллантириш ва бу борадаги ҳамкорликни янада кучайтириш бўйича учрашув ўтказиш мўлжалланмоқда.
Шунингдек, сафар давомида Иброҳим домла Иномов, Тошкент вилояти бош имом хатиби, устоз Жасурбек домла Раупов ҳамда бошқа делегация аъзолари Бошқирдистонда меҳнат қилаётган ва таҳсил олаётган ватандошларимиз билан учрашиб маърифий суҳбатлар ўтказиши ва жума намозларида иштирок этиши кутилмоқда.
Аллоҳ таоло устозларимизнинг сафарларини хайрли қилсин!
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Ғийбат қандай муолажа қилинади?
Жамияту оилаларни ич-ичидан емирадиган, инсонлар ўртасида фисқу фасод, адоват уруғини сочадиган иллатлардан энг жирканчи ғийбатдир. У туфайли оилалар пароканда, одамлар бир-бирлари билан юзкўрмас бўлиб кетади. Бунинг оқибатида жамиятда кўплаб нохушликлар юзага келади.
Айниқса, бугунги ижтимоий тармоқлар тобора ривожланаётган бир пайтда ғийбат ҳам замонга мос тарзда виртуал кўринишга кўчмоқда. Буни бирор ахборот ёки турли видео чиқишлар тагига қолдирилаётган изоҳлардан билиш мумкин. У ерда очиқ-ойдин ғийбат қилишлар кузатилади. Агар бирор таниқли, машҳур шахс ҳақидаги хабар бўлса, унга билдирилган сўзларни ўқишга ҳам киши хижолат бўлади. Энг ёмони, бу инсонлар билиб-билмай гуноҳга, ғийбатга шерик бўлаётганидадир.
Ҳамма уламолар бир овоздан ғийбатни гуноҳи кабира эканини эътироф этишган.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам саҳобалардан: “Ғийбат нима эканини биласизми?” деб сўрадилар. Улар: “Аллоҳ ва Расули билувчироқ”, дейишди. Набий алайҳиссалом: “Биродарингиз у ҳақида гапирган сўзингизни эшитиб, хафа бўлса, сиз уни ғийбат қилибсиз”, дедилар. Саҳобалар: “Ё Расулуллоҳ, биз айтган сифат унда бўлса-чи?” деб сўрашди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Агар сиз айтган сифат унда бўлса – ғийбат, бўлмаса – бўҳтон қилибсиз”, дедилар» (Имом Муслим ривояти).
Бошқа бир ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Мерожга чиққанимда мисдан бўлган тирноқлар билан юзларию кўксиларини тирнаётган бир қавмнинг олдидан ўтдим. Мен: “Эй Жаброил, улар кимлар?” деб сўрадим. “Булар у дунёда одамларнинг гўштини еб, обрўларини тўкканлар”, деб жавоб берди» (Имом Абу Довуд ва Имом Аҳмад ривояти).
Ҳужурот сурасида ғийбат нақадар ёмон иш экани бундай баён қилинади: «Баъзиларингиз баъзиларингизни ғийбат қилмасин. Бирортангиз ўзининг ўлган биродарининг гўштини ейишни яхши кўрурми? Ҳа, ёмон кўрасизлар. Аллоҳдан қўрқинглар! Албатта, Аллоҳ тавбани кўплаб қабул қилувчидир, ўта раҳмлидир» (12-оят).
Ҳар дард уни келтириб чиқарган сабабларни йўқ қилиш билан даволанади. Бизни кўпгина гуноҳларга етаклаган тил, кўпдан-кўп савобларга ҳам олиб бориши мумкин.
Қуръони каримда зикрга тарғиб қилиниши баробарида унинг самараси ҳам айтиб ўтилган. Жумладан, Аллоҳ таоло ҳидоят топган бандаларини васф этиб, бундай марҳамат қилади: «Улар имон келтирган ва қалблари Аллоҳнинг зикри билан ором оладиган зотлардир. Огоҳ бўлингизки, Аллоҳни зикр этиш билан қалблар ором олур (ва таскин топур)» (Раъд сураси, 28-оят).
Руҳий тарбия уламолари бундай дейдилар: «Аллоҳ таолони зикр қилишнинг тарбиявий аҳамияти ажойиб ва гўзалдир. Биринчидан, Аллоҳнинг зикри қалбингизда У зотга бўлган муҳаббатни уйғотади. Аллоҳнинг муҳаббати эса унинг зикрини кўпайтиришга ундайди. Бу иккиси ўртасида ўзаро мутаносиблик бор экани шундан маълум бўлади».
Зикр ризқнинг мўл ва баракотли бўлишига сабабдир. Қалбни ғафлатдан уйғотади. Гуноҳ ва маъсиятларни ўчиради. Зикр кишини турли тил офатларидан ва бекорчи сўзлардан узоқлаштиради. Бандани дунё ва охират саодатига эриштиради.
Мусъаб ибн Саъд розияллоҳу анҳудан, у киши отасидан бундай ривоят қилади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларида эдик. У зот: “Сизлардан бирингиз ҳар куни мингта савобни қўлга кирита олмайдими?” дедилар. Шунда у зотнинг ҳамсуҳбатларидан бир киши: “Қандай қилиб бирортамиз мингта савобга эга бўлиши мумкин?” деб сўради. У зот: “Юз марта тасбеҳ айтади. Шунда унга мингта савоб ёзилади ва ундан мингта хато ўчирилади”, дедилар» (Имом Табароний ривояти).
Ҳам енгил, ҳам буюк ибодатдан ғафлатда қолмаслигимиз, доимо Аллоҳнинг зикри ила тилимиз банд бўлиб туришига эътибор беришимиз шарт. Айниқса, тилимизни тасбеҳ (Субҳоналлоҳ), ҳамд (Алҳамдулиллаҳ), таҳлил (Лаа илаҳа иллаллоҳ) ва такбир (Аллоҳу Акбар) кўп айтишга одатлантириб олсак, у бизни тил офатларидан йироқлашиб, гуноҳлардан тийиламиз.
Васлиддин РИЗАЕВ,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Тошкент шаҳар вакиллиги Матбуот котиби
Янгиликлар
