Жорий йилнинг 22 январь куни Қозоғистон мусулмонлари идорасининг Ҳаж ва умра ишлари бўлими бошлиғи Жандулла Бекжигитов ва “Tawaf Travel” ширкати директори Бектемир Исаков Ўзбекистон мусулмонлари идорасига ташриф буюрди.

Меҳмонларни Ўзбекистон мусулмонлари идораси раисининг биринчи ўринбосари Ҳомиджон домла Ишматбеков қабул қилди. Учрашувда Дин ишлари бўйича қўмита Зиёрат туризмини ривожлантириш бўлими бошлиғи Ҳамидбек Ҳасанов, Диний идора ҳузуридаги “Muslim tour” МЧЖ директори Жаҳонгир Саломов ҳам қатнашди.

Ҳомиджон домла Ишматбеков меҳмонларни ташрифи билан қутлаб, Ўзбекистон ва Қозоғистон Диний идоралари яқин ҳамкорлик қилиб келаётгани, икки қардош юрт ўз мустақиллигига қадар битта диний идорада фаолият олиб боргани, ҳозирда икки давлат муфтийлари ўзаро ва хорижий анжуманларда тез-тез учрашиб туришини таъкидлади. Шунингдек, Юртимизда зиёрат туризми бўйича қилинаётган ишлар ҳақида маълумот бердилар. Жумладан, Дин ишлари бўйича қўмита ва Диний идорада Зиёрат туризми бўлимлари очилгани, Диний идора ҳузурида “Muslim tour”, Мир Араб Олий мадрасаси ҳузурида “Mir Arab Travel” сайёҳлик фирмалари очилганини қайд этдилар.

Ўзбекистоннинг Қозоғистондаги элчихонаси биринчи котиби Ойдин Маннопова қабул учун ташаккур билдириб, меҳмонларнинг ташриф мақсадини айтиб, Ўзбекистондаги зиёрат туризми салоҳияти ва имкониятларини Қозоғистонга намойиш этиш мақсадида инфо тур ташкил этилгани ҳақида маълумот берди.

Жандулла Бекжигитов икки давлат диний идораси ўртасидаги узоқ йиллик мустаҳкам алоқалар ҳақида сўз юритиб, қозоғистонлик кўплаб уламолар Ўзбекистонда таълим олгани ва бу ерда бир қанча қозоғистонлик валийларнинг қабри борлигини таъкидлади.

Шунингдек, Қозоғистонда зиёрат туризми бўйича олиб борилаётган ишлар ҳақида тўхталиб, қозоғистонлик зиёратчиларни Тошкент, Самарқанд, Бухоро, Хива шаҳарларига ташрифини ташкил этиш таклифини илгари сурди. Бунинг учун “Tawaf Travel” сайёҳлик фирмаси ҳамкорликка тайёрлигини қайд этди.

Шундан сўнг “Tawaf Travel” сайёҳлик фирмаси раҳбари Бектемир Исаков фирма фаолияти ҳақида тўхталиб, ҳаж ва умра зиёрати тўхтаб қоганидан сўнг муфтий Науризбай Таганули ҳазратлари ички туризмни ривожлантириш бўйича топшириқ бергани, бу бўйича зиёрат одобларига доир Уламолар кенгашининг махсус йўриқномаси ишлаб чиқилганини таъкидлади. Шунингдек, Ўзбекистонга саёҳат ташкил этиш учун барча имкониятлар борлиги, пандемиядан сўнг зиёратларни йўлга қўйишни айтиб, икки ширкат ўртасида ҳамкорлик бўйича меморандум имзолашни таклиф этди.

Ҳомиджон домла Ишматбеков зиёрат туризми орқали қардош халқлар ўтган аждодлари тарихи, улар қолдирган мерос билан яқиндан танишиш имкони яратилгани, бунинг учун зиёрат одоблари бўйича тарғиботни кучайтириш ва зиёратчиларга қулай шароит яратиб бериш лозимлигини таъкидлади.

Ҳамидбек Ҳасанов ҳам Ўзбекистонда Зиёрат туризми бўйича қилинаётган ишлар, шароит ва имкониятлар ҳақида тўхталиб ўтди. Шунингдек, “Muslim Tour” МЧЖ раҳбари Жаҳонгир Саломов ширкат ва унинг фаолияти хусусида маълумот берди.

Дин ишлари бўйича қўмита, Ўзбекистон мусулмонлари идораси ва Ўзбекистоннинг Қозоғистондаги элчихонаси ҳамкорлигида ташкил этилган учрашув самимий руҳда ўтди, ўзаро ҳамкорликни мустаҳкамлаш ва зиёрат туризмини ривожлантириш бўйича келишиб олинди. Тадбир якунида меҳмонларга ҳадялар улашилди.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

ОЗ-ОЗ ЎРГАНИБ ДОНО БЎЛУР...

*   *   *

Заҳируддин Муҳаммад Бобур хазиналари

*   *   *

МУБАЙЯН ВА НАСРИЙ БАЁНИ

*   *   *

ИЙМОН-ЭЪТИҚОД  КИТОБИ

*   *   *

НАЗМ

Ушбулардин кейин будур аҳвол,

Келгуси элга номайи аъмол.

Суъадонинг ўнг илгидин келгай,

Анда ул эл саъодатин билгай.

Ашқиё  номасинки тергайлар,

Орқадин, сўл иликка бергайлар.

НАСРИЙ БАЁН

Номаи аъмол баёни

Бу воқелардан кейин аҳвол шундай бўлади: инсонларнинг қўлларига номаи аъмоллари – амаллар китоби тарқатилади.

(Номаи аъмол) саъодатли кишиларнинг ўнг қўлига берилади, шунда у инсонлар саъодатга эришганларини биладилар. Шақоват аҳли бўмиш бадбахт кимсаларнинг номасини эса териб-танлаб, орқадан ёки чапдан – чап қўлга берадилар.

ИЗОҲ. Қуръони каримда ўз китоби – номаи аъмоли ўнг қўлидан берилган кишининг хурсандчилиги (Ал-Ҳаққа сураси, 19-оят); китоби чап қўлидан берилган кимсанинг надомати (Ал-ҳаққа, 25-оят); номаи аъмоли орқа  тарафидан  бериладиган  кимсанинг  ҳалокати  (Иншиқоқ  сураси, 10-11-оятлар) баён қилинади. Далиллар:

Ал-Ҳаққа сураси, 19–24-оятлари маъноси: “Бас, ул кун китоби ўнг қўлидан берилган киши айтур: «Олинглар, менинг китобимни ўқинглар! Албатта, мен ҳисобимга рўбарў бўлишимни аниқ билар эдим». (Қр: 84:9.) Бас, у ўзи рози бўладиган бир ҳаёт ичрадир. Олий бир боғдадирки, мевалари (олувчига) эгилиб тургандир. «Ўтган кунларда тақдим этган (яхши) амалларингиз сабабли, эмин-эркин енглар ва ичинглар!» (дейилур)”.

Ал-ҳаққа сураси, 25–35-оятлари маъноси: “Аммо китоби чап томонидан берилган киши эса дерки: «Эҳ, кошки менга китобим берилмаса эди! - Ҳисобим не эканин ҳеч билмасам эдим! Кошки  (дунёдаги) ўша (ўлим) ҳамма ишни тугатган бўлса эди!  Мол-мулким менга ҳеч бир фойда бермади. (Бутун) салтанатим ҳам йўқ бўлиб мендан кетди». (Аллоҳ вазифадор забония фаришталарига амр қилур:) «Тутинглар уни, (қўлларини бўйнига) боғланглар; Сўнг уни (даҳшатли) оловга солинглар! Сўнг узунлиги етмиш газ бўлган занжирга боғлаб қўйинглар (дўзахга ташланглар)! Чунки у улуғ Аллоҳга иймон келтирмас эди. Мискинга таом беришга интилмас – тарғиб ҳам қилмас эди». Бас, бу кун бу ерда у (кофир – инкорчи кимса)нинг ҳеч бир яқин (қариндош ва) дўсти йўқ”.

Иншиқоқ  сураси, 10-15-оятлар маъноси: “Аммо кимнинг китоби орқасидан берилса: («Эй ўлим, қайдасан!» деб) ўлимни чақириб қолур ва алангали дўзахга кирур. Чунки у (ҳаёти дунёда иймон келтирмай) аҳли-оиласи (ва қавми) ичида масрур (молу мулки сабабли сархуш) эди. Дарҳақиқат, у ҳеч қачон (тирилиб, ҳисоб учун Раббига) қайтмасман деб ўйлаган эди. Йўқ! (У Раббига қайтур! Чунки) Албатта, Рабби уни ўта кўриб тургувчидир”.

Насрий баён ва шарҳ муаллифи:

Мирзо КЕНЖАБЕК

Хабарингиз бор, айни пайтда Диний соҳа раҳбарлари хизмат сафари билан Самарқанд вилоятида бўлиб турибди.

Ташриф давомида Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Усмонхон Алимов ҳазратлари Дин ишлари бўйича қўмита раиси Абдуғофур Аҳмедов билан бирга Тайлоқ туманида янги қурилган “Маданият” жоме масжидини кўздан кечирдилар.

Муфтий ҳазратлари жомедаги бунёдкорлик ишлари билан яқиндан танишиш чоғида масжид биноси гўзал наққошлик намунаси асосида безатилгани, намозхонлар учун тайёрланган шароитлар кўнгилни хушнуд қилишини таъкидладилар.

Шундан сўнг меҳмонлар Самарқанд туманидаги “Имоми Аъзам” жоме масжидига ташриф буюришди. Муфтий ҳазрат жамоатга пешин намозини ўқиб бергандан сўнг намозхонларга маъруза қилиб бердилар, ушбу масжид қиёматга қадар мўмин-мусулмонларга хизмат қилиши ва унинг қурилишида жонбозлик кўрсатаётган саховатпеша инсонларга яхшиликлар сўраб дуолар қилдилар.

Маълумот учун, 2020 йил бошида “Маданият” жоме масжиди янги биноси миллий ва замонавий меъморчилик анъаналарига тўла мос ҳолда қайта қурилиб намозхонлар ихтиёрига топширилган эди.

Имоми Аъзам масжид 1880-1890 йилларда қурилган бўлиб, собиқ шўролар даврида турли мақсадларда фойдаланган. Жоме биноси 1990-1991 йиллар давомида қайтадан бунёд этилган.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

Динимиз таълимотига кўра, банда Аллоҳнинг ягоналигига, Фаришталарига, муқаддас китобларига, барча Пайғамбарлар Унинг элчиси эканига, Охират кунига, тақдирнинг яхши ва ёмони ҳам Аллоҳдан эканига, ўлгандан кейин Қиёмат куни қайта тирилишига имон келтирса ва қатъийлик билан фарзни инкор этмаса ҳамда ҳаромни ҳалол демаса ҳақиқий имонли мўмин ҳисобланади.

Ҳанафий мазҳабига кўра, имон – Аллоҳнинг ҳузуридан Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга келган барча нарсаларнинг ҳақлигига тил билан иқрор бўлиб, қалб билан тасдиқлашдир. “Тил билан иқрор қилиш” – “Лаа илааҳа иллаллоҳу Муҳаммадур росулуллоҳ”, яъни Аллоҳдан ўзга ибодатга сазовор зот йўқ ва Муҳаммад алайҳиссалом Аллоҳнинг элчисидир”, деган сўзларни талаффуз қилишдир. “Қалб билан тасдиқлаш” эса юқоридагиларнинг барчасига қалбда заррача ҳам гумон ва шубҳа қолдирмасдан ишонишдир.   

Инсоннинг имонини ҳисоб-китоб қилиш улкан масъулият бўлиб, кишининг мусулмон ёки кофирлигини муҳокама қилиш ҳуқуқи ҳар кимга ҳам берилмаган. Чунки имоннинг макони инсоннинг қалбида, қалбнинг муҳокамаси эса бандаларга берилмаган, балки фақатгина Аллоҳнинг ҳукмидадир.

Маълумки, имоннинг зидди “куфр” бўлиб, у “беркитмоқ”, “кофир бўлмоқ”, “динсиз бўлмоқ” каби маъноларни англатади. Қалбида умуман имони бўлмаган шахсга эса «кофир» дейилади.

Бу сўзни ишлатишнинг юки ўта оғир ва оқибати жуда хатарли эканини Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларининг хадисларида алоҳида таъкидлаганлар. Имом Бухорий Ибн Умар ва Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳумолардан ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Агар бир киши ўз биродарига: “Эй кофир” деса, иккаласидан бири ўшандай (яъни кофир) бўлади”, дедилар.

Бундан келиб чиқадики, қалбида заррача имони бор кишини куфрда айблайдиган инсоннинг ўзи диндан чиқиб, кофир бўлиш хатари вужудга келади.

Имом Аъзам Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ: “Агар қалб зулмга мойил бўлса, золимларни яхши кўради. Қайси тоифани яхши кўрса, улар жумласидан бўлади. Агар қалб Ҳаққа ва унга эргашганларга мойил бўлса, уларга дўст бўлади. Бунинг сабаби шуки, амал ва сўзларнинг юзага чиқиши қалбга боғлиқдир. Шунинг учун ҳам, тил билан имон келтириб, қалб билан имон келтирмаган банда Аллоҳнинг наздида мўмин эмас ва аксинча, қалб билан имон келтириб, тил билан имон келтирмаган банда Унинг наздида мўминдир”, деб таълим берганлар.

Ҳижрий 970 йилда вафот этган Ҳанафий мазҳабининг машҳур уламоларидан бўлмиш Ибн Нажийм раҳматуллоҳи алайҳ: “Агар бу масалада кофир дейиш учун тўқсон тўққизта далил бўлса-ю, кофир демаслик учун биргина далил бўлса, тўқсон тўққизни қўйиб, ўша бир далилни олиш керак”, деганлар.

Бу билан бизга кўп бўлиб кўринган тўқсон тўққиз, Яратганнинг ҳузурида ҳеч нарсага арзимас бўлиши, биз учун кам бўлиб кўринган арзимас бир нарса эса Аллоҳ учун барча нарсадан аҳамиятли бўлиши мумкинлигини англатади.

Шу билан бирга, биргина далил инсоннинг имони бор эканини тасдиқлайдиган бўлса, уни мусулмонлар сафида олиб қолиш, қолган мусулмонлар зиммасидаги шарт ва лозим бўлган вазифа эканини ҳам англатади.

Аммо бугунги кунда динда ҳаддан ошиб ғулувга кетган тоифа ва оқимлар бу масалада “мўмин дейиш учун тўқсон тўққизта далил бўлса-ю, кофир дейишлик учун биргина далил топилса, тўқсон тўққизни қўйиб, ўша бир далилни олиш керак”, дейишгача бориб етдилар. Бу эса барча исломий мазҳаблар ва уламоларнинг тутган йўлига мутлақо тескаридир.

Ислом тарихи экстремистик оқимлар куфр масаласида Исломнинг моҳиятига зид даъволар билан чиққанидан гувоҳлик беради. Хусусан, “хавориж ёки хорижийлар” номи билан тилга олинадиган тоифанинг “гуноҳ иш қилган мўминни кофир, фаҳш ишни қилган мусулмонни эса диндан чиққан”, деган иддаоси қирғин-барот урушларнинг келиб чиқишига ва кўплаб мусулмонларнинг қони тўкилишига сабаб бўлган эди.

Бу эса Аҳли сунна вал жамоа ақидавий мазҳабига мутлақо зид эътиқоддир.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг куфр борасидаги ҳадисларига эътибор қаратсак, уларда жумладан бундай дейилади: “Мусулмон билан куфрнинг ўртасида, намозни тарк қилиш бордир” (Муслим ривояти), “Ким Аллоҳдан ўзга ила қасам ичса, батаҳқиқ кофир бўлибди” (Имом Ҳоким ривояти).

Шу каби ҳадисларда келган масалалар ҳақида Аҳли сунна вал жамоа ақидавий мазҳабининг якуний хулосаси шуки, хадисларда зикр этилгани каби ишларга йўл қўйган мўмин қилаётган ишида қатъийлик билан фарзни инкор этмаса ва ҳаромни ҳалол санамаса, шариат таъқиқлаган муҳокамага киришмаса кофир бўлмайди, балки ўта оғир гуноҳкор бўлади.

Абу Довуд Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадисда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Уч нарса имоннинг аслидандир: “Лаа илааҳа иллаллоҳ” деган кимсага тегмаслик. Гуноҳи туфайли уни кофирга чиқармаймиз. Амали туфайли уни Исломдан чиқармаймиз”, дедилар.

Шу ерда Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф роҳимаҳуллоҳ ҳазратларининг мазкур ҳадисга берган шарҳиларини келтириш ўринли бўлади: “Калимаи шаҳодатни айтиб, ўзининг мусулмонлигини билдириб турган кишига тегмаслик, унинг жонига, молига зарар етказмаслик зарур. Зоҳирида мусулмон бўлиб кўриниб, Исломнинг зоҳирий амалларини қилаётганлар билан мусулмонча муомала қилинаверади. Кишиларнинг ички сирлари ва ҳисоб-китоблари Аллоҳнинг Ўзига ҳавола! “Лаа илааҳа иллаллоҳу”ни айтиб, зоҳирида мусулмон бўлиб кўринган одамни қилган гуноҳ иши туфайли кофирга чиқармаймиз. У кофир эмас, осий мўмин бўлади. Калимаи тавҳидни айтиб, Исломни зоҳиридан кўрсатиб турган одамни амали туфайли Ислом дини, Ислом миллатидан чиқармаймиз. Бундай одамларга амалига яраша тайин қилинган шаръий жазо берилади. Эътиқоди бузилмаса, Исломдан чиққан ҳисобланмайди. Умумий қоида - шу!”

Бугунги кунда йўл қўйилаётган катта хатолардан бири, куфр ҳақидаги умумий фатвони якка шахсларга татбиқ қилинаётганидир. Масалан, уламолар “фалон тоифага мансуб кишилар кофир бўлади”, деган фатвони чиқарганлар. Бу эса мазкур тоифага мансуб кишиларнинг ҳар бири кофир, дегани ҳам эмас. Куфр фатвосини якка шахсларга нисбатан беришдан аввал, у ҳақида сўраб суриштириб, аниқлик киритиб, шахсан баҳс олиб бориб, унинг куфрда эканини исботлагач, бўйнига қўйиш лозим бўлади.

Ақийда илми уламолари: “Баъзи бир гап куфр бўлиши мумкин. Ўша гапни айтган кофир бўлади, деган ҳукм ҳам чиқиши мумкин. Аммо мазкур гапни айтган муайян шахсни, ҳужжат ва далил билан тасдиқланмагунча, кофир деб ҳукм чиқарилмайди”, деб ҳукм берганлар.

Қуръони каримнинг “Нисо” сурасининг 10-оятида Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “Албатта, етимларнинг молини зулм ила еганлар, қоринларига оловни еган бўлурлар. Ва, шубҳасиз, дўзахга кирурлар”. Ушбу ояти каримадаги қўрқитиш, шунга ўхшаш бошқа оятларда ҳам борлиги ҳақдир. Аммо мана шу оятга биноан, аниқ бир шахсга келганда, бу одам, албатта, дўзахга тушади, деган қатъий ҳукмни айтиб бўлмайди.

Аҳли қибла бўлган бир кишининг бу каби  ҳолатларда дўзахга киришига даб-дурустдан гувоҳлик бериш мутлақо билим ва савиясизликдир. Чунки у мазкур оят маъноси ва ҳукмини билмаслиги мумкин. Билгач эса гуноҳидан тавба қилиши, шу гуноҳни ювадиган савоб ишларни амалга ошириши, Қиёмат кунида Шафоатчининг шафоатидан баҳраманд бўлиши ёки бошқа имкониятлардан фойдаланиб жаннатга кириш эҳтимоли мавжуд. Буларни мутлақо эътибордан қолдириш мумкин эмас!

Бир одамнинг куфр гапни айтгани сабаб қозининг ҳузурига келтирилса, қози гувоҳларнинг даъволаридаги масала – куфр гапни айтгани ҳақида сўрайди. Агар айтганидан тонса, қўйиб юборилади. Чунки гапдан тонишнинг ўзи тавба ҳисобланади.

Агар айбдор мен бу гапнинг куфр эканини билмасдим, деса унга тушунтирилади. Бундан кейин ҳушёр бўлишни уқтирилиб, бу ҳолатда қўйиб юборилади.

Аммо ўша одам, мен бу гапни билиб айтдим, динимдан қайтдим, деса, уни тавба қилишга чақирилади ҳамда тавба қилгунига қадар қамаб қўйилади.

Хулоса шундан иборатки, куфр гапни очиқ айтган ва тан олиб турган одамга Исломнинг муомаласи шу бўлгач, имони бор эканини тасдиқлаётган ва Исломга имкон қадар амал қилаётганларни турли баҳона ва асоссиз сабаблар туфайли кофирга чиқариш ва уларга турли кўринишдаги зулмни раво кўриш бизнинги ақийдамизга мутлақо тўғри келмайди.

Шундай экан, мусулмоннинг имонини муҳокама қилишга ўта хушёр бўлишимиз лозим.

Манбалар асосида

Акмалхон Аҳмедов тайёрлади

• Қабр зиёратига борган одам аввало ниятини тўғрилаши ҳамда бу амали билан Аллоҳнинг розилигини кўзлаши лозим. Зеро, ҳар бир амал ниятга боғлиқдир.
• Қабристонга имкон қадар таҳоратли ҳолда сукунат билан кирган афзал.
• Қабр аҳлига сиғиниш, улардан эҳтиёжларини сўраш жоиз бўлмай, бу ширк амал ҳисобланади. Аксинча, бунинг ўрнига уларнинг ҳаққига дуо қилиш лозим..
• Қабр аҳлига назр қилиш, жонлиқ сўйиш, шам ёқиш, латта боғлаш каби ишлар оғир гуноҳ бўлиб, кишининг имонига путур етказади.
• Қабристонга киришда қуйидаги дуони ўқиш ва ундаги маъноларни тўла ҳис этиш афзал: “Ассалому алайкум, мўмин мусулмонлар диёри аҳли! Биз ҳам, иншааллоҳ, сизларга қўшиламиз. Сизлар бизниннг ўтмишдошимизсиз, биз эса сизларнинг ўринбосарингизмиз. Аллоҳдан бизга ҳам, сизга ҳам офият сўраймиз”.
• Зиёратчи ўзи зиёрт қилмоқчи бўлган қабрга оёқ тарафидан келиб, қабрнинг ўнг тарафига туради ва унга юзланиб, қиблага орқа қилган ҳолда қабр эгасига салом беради.
• Зиёратчи қабр аҳли ҳаққига Қуръон тиловат қилади.
• Қабр олдида Қуръон ўқиганда тиловатни овоз чиқариб ўқиган афзал, чунки қабр аҳли ундан баҳра олади.
• Қабр устидаги кўкариб турган ўсимлик, дов дарахт ва майсаларга тегилмайди, чунки уларнинг тасбеҳидан маййитга манфаат бор. Қуриганларини йиғиштириш мумкин.
• Зиёрат вақтида қабр тошларини ўпиш, уларни силаб юз-кўзга суртиш, қабр атрофини айланиб тавоф қилиш, у ерда шам ёқиш, зиёратгоҳ ҳудудидаги дарахт ёки ёғочларга латта парчаларини боғлаш жоиз эмас.
• Қабр устига пул сочиш мумкин эмас, балки ҳар қанча хайрия, садақа ва эҳсони бўлса махсус эҳсон қутиларига ташлаш талаб этилади.
• Зиёратгоҳ ҳудуди озодалагини сақлаш керак. Ёш болаларнинг бошқа зиёратчиларга халал беришларининг олдини олиш лозим.
• Зиёратдан сўнг яна охиста чиқиб кетилади.

Ҳайдархон Юлдашходжаев,
“Мир Араб” Олий мадрасаси ректори