Бу воқеани Маҳмуд Асъад Жўшон ҳазратлари ўз асарларида келтирадилар:

Германиядаги оёқ кийим ишлаб чиқарувчи корхонада бир турк йигити ишлар эди. Ҳаж мавсуми яқинлашганида йигит корхона хўжайинига анчадан бери ният қилгани - ҳажни адо этиш истаги борлигини айтиб, рухсат сўради. Корхона хўжайини Ханс насроний эди. Хизматчисининг сўзларини эшитиб:

• Биласан, ҳозир маҳсулотимиз реализациясининг айни мавсуми. Мавсум тугасин, бораверасан. Каъба кетиб қолмайдику?!

Хизматчи йигит ҳаж фақат белгиланган кунлардагина адо этилишини, бошқа пайтлардаги ибодат ҳаж бўлмаслигини бир амаллаб тушунтиргач, хўжайини:

• Майли фақат бир шарт билан рухсат бераман. Пайғамбарингизнинг қабри олдига борганда менинг ҳам саломимни етказасан, деди.

Ходим хурсанд бўлиб муборак сафарга отландию, фақат мусулмон бўлмаган рахбарининг саломини Расулуллоҳ солаллоҳу алайҳи васалламга қандай етказишини ўйлаб қолди. Мадинаи мунавварага етиб келиб, Равзаи муборакка кирди. Сарвари олам солаллоҳу алайҳи васалламга саловотлар айтиб, салом берди. Сўнгра омонат қолдирган яқинларининг саломларини бирма-бир йўллади. Якунда ғайридин раҳбарининг саломини эслаб, оғир аҳволда қолди: “Расулуллоҳга қандай етказаман, ахир у мусулмон бўлмаса....”   Минг истиҳола ичра ҳужраи саодатга боқиб, айбдорлардек шивирлади: “Ё Расулуллоҳ! Сизга бир Ханс исмли киши ҳам салом йўллади. Фақат у мусулмон эмас, насроний бир киши...” 

Сўнгра ибодатларга киришиб, ҳажни адо этди. Истанбул орқали Германияга қайтаркан, ҳамкасбларини учратиб қолди.

-Янгиликни эшитдингми? дея сўрашди ундан.

-Йўқ. Қандай янгилик?

- Ханс мусулмон бўлди....

 Йигит донг қотиб қолди. Исломга кирган вақтини сўраб суриштирса айни саломини Фахри коинот алайҳиссаломга етказган куни эди.

Субҳаналлоҳ. Бир ғайридин кишининг Расулуллоҳга эҳтироми сабаб Аллоҳ уни ҳидоят билан, дунёдаги энг улуғ неъмат - иймон неъмати билан мукофотлаб қўйса....   

Расулуллоҳ солаллоҳу алайҳи васалламнинг шафоатлари

икки дунёда ҳам вожиб бўлишининг мисолидир бу!

Тошкент шаҳар “Тўхтабой” масжиди имом-хатиби

Зокиржон домла Шарифовнинг жума маърузасидан

01.11.2019

Аввал хабар берганимиздек Малайзиядаги «Умумжаҳон Сўфийлар ташкилоти» ташаббуси ва «HILAL TRAVEL» сайёҳлик ташкилоти, Дин ишлари бўйича қўмита, Ташқи ишлар вазирлиги, «Ўзбекистон ҳаво йўллари» ва «Ўзбекистон темир йўллари» ҳамкорлида ва бевосита Туризмни ривожлантириш давлат қўмитаси кўмаги билан зиёрат туризми йўналишида «Naqshbandi Tourism Festival–2019» номли халқаро фестивали бошланди.

Куни кеча фестиваль иштирокчиларининг дастлабки гуруҳи Тошкент халқаро аэропортида кутиб олиниб, Бухоро шаҳрига авиақатнов ва поезд орқали жўнаб кетишди.

Бугун ушбу фестиваль доирасидаги кейинги гуруҳ вакиллари (жумладан, Малайзия, Бангладеш Халқ Республикаси, АҚШ, Германия, Ҳиндистон, Индонезия, Хитой, Франция, Албания Республикаси, Покистон, Сурия, Жанубий Африка Республикаси, Россия, Буюк Британия давлатларидан) меҳмонлар Бухоро халқаро аэропортида ва Бухоро темир йўл вокзалида кутиб олинди.  

Бухоро шаҳрининг "Афсона" номли тантаналар саройида меҳмонлар, мутасаддилар ва ташкилотчилар иштирокида «Naqshbandi Tourism Festival–2019» халқаро фестивалининг очилиш маросими бўлиб ўтди. Очилиш тадбирида «HILAL TRAVEL» сайёҳлик ташкилоти муассиси Музаффар Саттиев, Ўзбекистон Мусулмонлари диний идораси котибият бўлими мудири Муҳаммад Айюбхон Хомидов ва «Умумжаҳон Сўфийлар ташкилоти» асосчиси шайх Муҳаммад Абдулкарим сўзга чиқишди. Шу билан бирга Нақшбандия тариқатининг етук олимларидан шайх Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий ҳазратлари Нақшбандия тариқатининг Ислом оламида тутган ўрни ҳақида суҳбат қилиб бердилар. Суҳбатдан сўнг Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий ҳазратлари тадбир ташкилотчиларининг ҳақларига, зиёратларни мақбул ва ҳайрли бўлишлиги учун дуо қилиб тадбирни очиб бердилар.

Очилиш маросимидан сўнг тушлик дастурхони ёзилди.

 Тушликдан сўнг меҳмонлар зиёратларни Ҳазрати Сайид Амир Кулол зиёратгоҳ-мажмуасидан бошладилар. Сўнг Биби Орифа мажмуаси зиёратига борилди. Сўнгра Муҳаммад Баҳоуддин Нақшбандий ҳазратларининг зиёратларида бўлдилар. Бугунги зиёратлар шу билан якунланди. Эртага фестиваль доирасидаги зиёратлар яна давом этади. Бизни ижтимоий тармоқларда ҳам кузатиб боринг.

Манба: https://islom.uz

1. Ушбу оятни ўқиш:

قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي

“Роббишроҳ ли содри ва йассир ли амри ваҳлул ъуқдатан мин лисани йафқоҳуу қовлий”

“Роббим! (Бу қийин вазифага) бағримни кенг қилгин ва ишимни осон қилгин ҳамда тилимдан тугунни (дудуқликни) ечиб юборгин, (токи) улар (қавмим) гапимни (яхши) англасинлар” (Тоҳо сураси, 25-28 – оятлар). 

2. Ушбу дуони ўқиш:

“Робби йассир ва ла туъассир. Робби таммим бил хойри”

“Роббим! Осон қилгин, қийин қилма. Роббим, (ишимни) яхшилик билан тугатгин”. 

3. Ҳар бир ишни Аллоҳ учун холис бажариш.

Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “(Барча ишларни) чиройли қилингиз. Албатта, Аллоҳ чиройли (иш) қилувчиларни яхши кўради” (Оли Имрон сураси, 195-оят).

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Албатта, сизлардан бирингиз бирор иш қилса, Аллоҳ уни пухта қилишини севади”, деганлар (Имом Байҳақий ривояти). 

4. Ёлғондан узоқ бўлиш.

“Мол (ва бойлик)ларингизни ўрталарингизда ботил (йўллар) билан емангиз!” (Бақара сураси, 188-оят).

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким алдамчилик қилса, биздан эмас”, деганлар (Имом Муслим ривояти).

Даврон НУРМУҲАММАД 

Мусулмон киши хулқланиши лозим бўлган гўзал хулқлардан яна бири сабр бўлиб, бу Аллоҳ таоло ва Унинг Расули Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бизга буюрган амалларидан биридир. Сабр инсон учун берилган улкан бир неъматдир. Чунки, биз яшаб турган дунё ҳаёти бир текис эмас. Гоҳида хурсанчилик, гоҳо ҳафалик. Баъзида енгиллик, баъзида машаққатдан иборатдир. Агар инсон яхши кунлар учун, берилган неъматлар учун шукр қилсаю, синов ва имтихонлар, машаққатлар учун сабр қила олмаса яхши амаллари учун бериладиган ажр ва савобларини саробга айлантириб қўйиши мумкин.

Сабр бу – чидамли бўлишдир. Инсон нафсига ёқмайдиган ҳодисаларга рўбаро бўлганда Аллоҳдан савоб умидида, уларга чидашлик, ўзини йўқотмаслик, ножўя сўзлардан ва ҳаракатлардан тийилишдир.  Ушбу ҳолатга эса бизни Роббимиз буюрган. Аллоҳ таоло айтади: "Эй иймон келтирганлар! Сабр қилиш ва намоз ўқиш билан (Мендан) мадад сўранглар! Албатта Аллоҳ сабр қилувчилар билан биргадир" (Бақара сураси,153-оят).

Ушбу оятга эътибор берилса, Аллоҳ таоло Ўзининг бандалари учун бермоқчи бўлган ёрдамига икки нарсани "калит" қилмоқда. Улар: Сабр ва Намоз. Мусулмоннинг хужжати ва диннинг устуни бўлган намоздан илгари сабрнинг зикр қилиниши ҳам, унинг нечоғлик улуғ ибодатлигига далолат қилади. Қолаверса, Аллоҳ таолонинг сабрли бандалар билан биргалигини таъкидлашининг ўзи ҳам сабрнинг шарафини баён қилишга кифоя қилади. 

Қолаверса, инсоннинг қилган ҳар бир амали учун ихлос ва муҳаббатига қараб ўнтадан етти юзтагача савоб берилади. Бироқ, сабр шундай сифатки, Аллоҳ таоло сабр қилувчи бандаларига берадиган ажрларини ҳисобламади. "Хеч шак-шубҳа йўқки, сабр тоқат қилувчиларга ажр-мукофотлари ҳисоб-китобсиз тўла-тўкис қилиб берилур" (Зумар сураси, 10-оят).

Ушбу оятдан маълум бўладики, қилинган хайрли амалларга ва неъматлар учун айтилган шукрларга бериладиган ажрдан кўра сабрга бериладиган ажрнинг чексизлиги, сабрнинг нақадар қадрли ва аччиқ ҳислат эканлигини англатади.

Умматлари учун ҳар бир ишда намуна бўлган зот Муҳаммад алайҳиссалом сабр бобида тенгсиз эдилар. У зотнинг сабрларини ифода этиш, ёзиб тугатиш учун умрлар етмайди. Гарчи, Аллоҳнинг суюкли бандаси бўлишларига қарамай умрларининг аксар қисми синовлар, имтиҳонлар қийинчилик ва машаққатлар билан ўтди. Бироқ, у зот бирор марта ҳолларидан шикоят қилмадилар. Чиройли сабр ила Роббиларидан мадад сўрадилар. У зотнинг ҳаётларида бўлган биргина мисол, у зотнинг тилларидан чиққан бир оғиз сўз барча мўминлар учун катта сабоқ ва кўрсатмадир.

Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам фарзандлари Иброҳимнинг ҳузурига кирдилар. Иброҳим жон талвасасида эди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кўзларидан ёш тўкила бошлади. Шунда Абдураҳмон ибн Авф розияллоҳу анҳу: “Сиз ҳамми Ё, Расулуллоҳ! (яъни, сиз ҳам йиғлайсиз-ми?), дедилар. Шунда у Зот соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Кўз ёш тўкилади, қалб маҳзун бўлади ва биз фақат Роббимизни рози қиладиган сўзларни гапирамиз. Биз сенинг фироқингга маҳзунмиз эй, Иброҳим”, дедилар (Имом Бухорий, Имом Муслим ривояти)

Ҳадисдан маълум бўладики, сабр йиғидан ва ҳафаликдан тийилиш эмас, балки, Аллоҳ таолони норози қиладиган сўз ва амаллардан тийилишликдир.

Баъзилар сабрни фақат мусибат вақтида бўлади, деб ўйлашади. Бироқ, сабрнинг ҳам турлари бор. Уламолар сабрни уч турга бўлганлар.

Биринчиси, Аллоҳ таоло банданинг молига ва жонига бир талофат  юборганда савоб умидида сабр қилишлик;

Иккинчиси, Аллоҳ таоло буюрган ибодатларни адо этишда  дуч келинган машаққат ва қийинчиликларга Аллоҳ таолодан даража умидида сабр қилишлик;

Учинчиси, гуноҳ ва маъсиятдан тийилишда, нафс ва шайтоннинг макридан сақланишда  Аллоҳ таолодан қўрқиб сабр қилишлик.  Бу уч ҳолатнинг қайси бирига тушишликдан қатъий назар, уларга қилинган сабрларнинг ажри беҳисобдир.                  

Хулоса шуки, сабр инсон иймонининг мукаммаллигидандир. Чунки, иймоннинг бир бўлаги яхшилик ҳам, ёмонлик ҳам Аллоҳ таолонинг изнисиз эмаслигига ва қазои қадарга  ишонишликдир. Шунинг учун Ҳасан Басрий раҳматуллоҳи алайҳ: "Кимнинг сабри йўқ бўлса, унинг дини йўқдир", деганлар. Бу бежиз эмас албатта. Чунки, сабр қилган инсон Аллоҳнинг қадарига, у учун ёзиб қўйган тақсимотига, Роббисининг имтиҳонига таслим бўлган ҳисобланади. Бу эса айнан диннинг бир бўлагидир. Айнан шунинг учун ҳам, сабрнинг мукофоти жаннатдир. Бу ҳақда ҳадиси Қудсийда Аллоҳ таоло айтади: “Мўмин бандаларимдан бирортасининг дунё аҳлидан бўлган севимли кишисини олиб қўйсам, сўнгра савоб умидида сабр қилса, унинг мукофоти фақат жаннатдир” (Имом Бухорий ривояти).

Эътибор беринг, Аллоҳ  таоло дунё аҳлидан бўлган, фоний бир йўқотиш учун, боқий дунёда, абадий ҳаётда жаннат ваъда қилмоқда. Шарт шуки, “савоб умидида сабр қилса...”.

Аллоҳ таоло барчамизни гуноҳлардан сақланишимизга, хайрли амаллардаги машаққатларни енгишимизга ҳамда имтиҳонлардан ажр билан чиқишимизга кифоя қилгудек сабр билан сийласин!

Ёрбек ИСЛОМОВ

Олмазор туманидаги “Мевазор” масжиди имом ноиби.

Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳудан сўрадилар: “Бир киши бор. Унинг яхши амаллари, нафл ибодатлари кам. Лекин, гуноҳ қилишдан қаттиқ тийилади. Яна бир киши бор. Яхши амаллари, нафл ибодатлари жуда кўп. Бироқ. гуноҳдан сақланмайди. Савобли амални ҳам, гуноҳни ҳам қилаверади.  Сизнингча, улардан қайси бирининг тутган йўли тўғри?”. Шунда ибн Аббос розияллоҳу анҳу: “Мен саломатликка ҳеч нарсани тенглаштирмайман”, дедилар. Яъни, гарчи яхши амаллари кам бўлсада, гуноҳи кам инсон яхшироқдир.

Ушбу ҳадисни шархида  Муҳаммад Тақий Усмоний ҳазратлари айтадилар: “Ибн Аббос розияллоҳу анҳунинг кўзлаган мақсадлари шуки, ҳар қанча нафл ибодат ва фазилатли амаллар кўп бўлсин, инсон ушбу амалларга суяниб қолиб гуноҳ ва қайтариқлардан қайтмас экан, у инсон қаттиқ алданибди. Инсон энг аввало савоб амални кўпайтиришга эмас, балки, гуноҳлардан сақланишга ҳаракат қилиши лозим. Чунки инсон нафл ибодатларни қилмагани учун гуноҳкор бўлмайди. Аллоҳни ҳузурида нажот топишига умид қилинади. Лекин, гуноҳдан сақланмагани учун уни нажот топишига ҳеч ким ёрдам беролмайди. Унинг мисоли бунга ўхшайди: Бир киши баданида қувват ҳосил қилиш учун қўшимча витаминлар, куч-қувватга сабаб бўлувчи турли хил таом ва озуқаларни истемол қилади. Бироқ, шу билан бирга ҳар куни озгина заҳардан ҳам аралаштириб ичиб туради. Бу одамнинг куч-қувватга тўлиши амримаҳол. Чунки заҳар ғолиб келади-ми ёки витаминлар ҳеч ким билмайди. Бошқа бир одам эса, қўшимча озуқалар емайди. Одатдагидек таом ва ичимликлари билан кифояланади. Шу билан биргаликда, заҳар ҳам ичмайди. Бу инсоннинг куч-қувватга тўлиб, бадани соғлом бўлиши аниқроқ бўлади”.

Ушбу насиҳатлардан маълум бўладики, гуноҳ ва маъсиятдан четланишнинг савоби, қўшимча ибодатлар, зикрлар қилишнинг савобидан улуғроқ экан. Қолаверса, кўпчилик ўйлаганидек, инсон фақатгина ибодатларни кўпайтириш билан Аллоҳга яқин бўлмайди. Нафлларни кўпайтириш билан савоб амаллари ёзиладиган саҳифани тўлдирмайди. Балки, гуноҳдан тийилиш билан ҳам улкан ажрларга эга бўлиши мумкин. Саҳобалардан бирининг ушбу гапи сўзимизга хужжатдир: “Ким кечаси намоз ўқишни ният қилса-ю, ухлаб қолса, кундузи гуноҳ қилмасин. Чунки гуноҳдан сақланишнинг ажри таҳажжуд намозининг ажрига тенг. Ким нафл рўза тутишни хоҳласа-ю, тутолмаса, тилини сақласин. Тилни беҳуда сўзлардан сақлаш нафл рўза тутганнинг ажрига ноил этади”.

Модомики, мақсадимиз Аллоҳнинг розилигини топиш экан, танлаган йўлимиз тўғри бўлиши керак. Тўғри йўл эса қуйидагичадир:

1. Гуноҳларни тарк қилиш;
2. Нафл ибодатларни тоқатимиз етганича бажариш.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Сизларни  нимадан қайтарган бўлсам, ундан йироқ бўлинглар. Нимага буюрган бўлсам, имкон қадар ўша нарсани бажаринглар..........”, деганлар (Имом Бухорий, Имом Муслим ривояти).

Хулоса: Агар қилинадиган яхши амал қайсидир гуноҳни содир бўлиши эвазига бўладиган бўлса, у амални тарк қилиниши тўғри бўлади. Мисол учун, кимнидир ғийбат ёки шарманда қилиш ё обрўсини тўкиш орқали амру – маъруф қилинмайди. Қайсидир яхши ниятни амалга ошириш учун ёлғон гапирилмайди. Бирор мақсадга эришиш учун (гарчи ният яхши бўлиб, инсонларга манфаат етказиш бўлса-да) пора берилмайди.

          Аллоҳ таоло барчамизга гуноҳлардан сақланиш учун куч-қувват, савобли амалларга рағбат, ҳиммат ва муҳаббат берсин!

Ёрбек ИСЛОМОВ

Олмазор туманидаги “Мевазор” масжиди имом ноиби.