Марям бинти Имронга ўта қабиҳ туҳмат тоши отилди. Шундай бўлса-да, Аллоҳ таоло унга қарата: “Е, ич ва кўзинг қувонсин” (Марям сураси, 26-оят), деди.

Ҳаётингни яша, ўзингни бахтиёр қил. Баъзи нарсалар борки, Аллоҳ Ўзи воқеъ этади. Ўйлайвериб, ўзингни қийнама. Аллоҳнинг гўзал тадбири бор!

Марям алайҳассалом қиссаси менга: синов қанча бўлса мукофот ҳам шунга яраша бўлишини ўргатди. Зеро Марямни Аллоҳ таоло ғайриоддий иш (олдида мевалар пайдо бўлиб қолиши) билан синади. Бунинг натижаси, мукофоти – у жаннат аҳли хонимларидан бўлди.

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна шуни ўргатдики: Аллоҳ сизга сабабларни бажаришни буюради токи сиз сабабларни бажаришга ўрганишингиз учун. Борди-ю сабабларсиз тўғридан-тўғри ризқлантирса, бу Унинг фазли-карамидан бўлади. Аллоҳ таоло Марямга: “Хурмо танасини силкит, сенга янги мева туширади” (Марям сураси 25-оят), деди. У тўлғоқда бўла туриб шундай қила олармиди?!

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна иффатли аёл бегона одам билан доим эҳтиёткорлик билан муомала қилиши лозимлигини ўргатди. У Жаброилга нима деганди? “У: «Мен сендан Аллоҳ паноҳ беришини сўрайман. Агар тақводор бўлсанг...» деди” (Марям сураси, 18-оят).

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна босган қадамидан кўнгли тўқ бўлган, Мавлосига таваккал қилган аёлни ёмонларнинг садоси қўрқита олмаслигини ўргатди. Мана бокира Марям алайҳассалом доим Аллоҳ билан бўлди, шу сабаб Аллоҳ унга Ўзи кифоя қилди, Ўзи ҳимоялади.

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна жим туриш гоҳида даво бўлишини ўргатди. Хусусан, ҳар хил гап-сўзларни гапирадиганлар ичида қолсангиз. “Бас, бирор одамни кўрар бўлсанг: «Мен Роҳманга рўза назр қилдим. Бугун инсон зотига зинҳор гапирмасман», дегин” (Марям сураси, 26-оят).

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна шуни ўргатдики, ибодатда бардавом бўлиш, сажда қилиш, рукуъ қилиш яхшиликларни жалб этувчи ва ёмонликларни даф қилувчи энг улуғ нарсалар экан. “Эй Марям, Роббингнинг ибодатида бардавом бўл, Унга сажда қил ва рукуъ қилувчилар билан рукуъ қил” (Оли Имрон сураси, 43-оят).

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна Қуръон аёлни жуда эъзозлаганини ва унинг исмига “Нисо” (“Аёллар”) ҳамда “Марям” сураларини қўйганини ўргатди.

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна шуни ўргатдики, Роббимга ҳеч нарса қийинмас экан. Марям сураси Аллоҳ бўлиши мумкин эмас ҳолатда бачадонда бола пайдо қилишини, сабрли бандаси модомики Саховатли Роббига сано айтар экан, унга кўз очиб-юмгунча шодлик нурларини нозил этишини ҳикоя қилади.

Марям алайҳассалом қиссаси менга яна Аллоҳни таниган банда ноумид бўлмаслигини уқтирди. Марям ноумид бўлмади, ҳамманинг жони Аллоҳнинг қўлидалигини, ҳамма иш Аллоҳнинг измида эканини билди. У зоти шарифа яна шуни билардики, синовдаги энг гўзал нарса – ғамдан фориғ бўлиш, хурсандчилик ўйламаган тарафингиздан келади!

Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.

Кичик ўғлим 3 ёшга тўлганда унинг ётоғини алоҳида қилмоқчи бўлдик. Лекин бу бироз қийин бўлди. Чунки ўғлимиз бошқа хонада ётса, қўрқиб йиғлаб чиқарди. Бир соат ҳам ўтмай яна олдимизга чиқиб келарди. Ҳар қанча тушунтирсак ҳам тушунмасди.

Кейин фарзандларимни йиғдим-да уларга “Укаларингиз сизлар билан бир хонада ётгиси келмаяпти. Барибир бизнинг олдимизга кириб оляпти. Нима қилсак бўлади?” деб маслаҳат солдим. Катта қизим “Онажон, бу масалани менга қўйиб беринг” деб масъулиятни бўйнига олди.

Кечқурун ўғилчамизни акаларининг эмас, катта опасининг хонасига киргазиб юбордим. Кейин ўрнимга ётиб ҳали замон йиғлаб чиқиб келса керак деб кута бошладим. Орадан ярим соат, бир соат вақт ўтди. Лекин уйимиз жимжит. Йиғи овози йўқ. Кўзимга уйқу келишга улгурмасдан ўғлимнинг йиғисидан уйғониб кетишга ўрганиб қолган эканман шекилли, хавотир олиб ўрнимдан турдим. Қизимнинг хонасига секин бордим. Эшикни қия очиб қарасам, ўғлим жим ётибди. Қулоқ солсам, қизим укасига пайғамбарлар қиссаларидан айтиб бераяпти. Секин эшикни ёпиб жойимга бориб ётдим. Ўғлим эрталабгача йиғламасдан ухлади.

Кейинги кунлари қизим укасини “Ким биринчи ухлаш” мусобақаси каби турли ўйинлари билан қизиқтириб ухлата бошлади. Бориб-бориб ўғлимиз алоҳида ухлашга ҳам ўрганди.

Мен қизимдан жуда мамнун эдим. Оила даврасида ўтирганимизда уни дадасига мақтадим. Кейин берган ёрдами учун бағримга босиб, юзидан ўпиш билан мукофотладим. Қўшимчасига олдиндан тайёрлаб қўйган ҳадямни унга тақдим қилдим. Қизим қувончи ичига сиғмай: “Онажон, мен учун сизнинг қучоғингиз ҳар қандай ҳадядан афзал” деди. Қизим эндигина ўн беш ёшга тўлган бўлса ҳам, бу қадар маъноли гапирганига, нафақат менинг, балки дадасининг ҳам бошлари кўкка етди.

(Кичик ёшдаги фарзандларимизни тарбиялашда уларнинг опаларидан, акаларидан фойдаланиш яхши самара беради. Бу билан ҳам катта ҳаёт бўсағасига яқинлашиб қолган фарзандларимизни катта ҳаётга тайёрлаган бўламиз, ҳам кичик фарзандларимизни уларга энг меҳрибон бўлган жигарлари қўлига топшириш билан хотиржам бўламиз. Бунинг яна бир эътиборга молик жиҳати шуки, бу услуб билан болаларимизнинг кичиклари катталарини ҳурмат қилишни ўрганади ва биз вафот этиб кетганимиздан кейин ҳам уларнинг ўртасидаги силаи раҳм ришталари Аллоҳнинг изни ила бардавом бўлади. Тарж.)

Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг

“Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ” китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси жамоаси Наманган вилояти Поп тумани "Муҳаммаджон қори" жоме масжиди имом-хатиби Қодирхон домла Умурзақовнинг падари бузрукворлари Жўрахон ҳожи отанинг вафоти муносабати билан у кишининг яқинларига чуқур таъзия изҳор этади.

Охират сафарига кузатилган отахон эл корига ярайдиган, дину диёнат йўлида хизмат қиладиган фарзанд ва невараларни ўстирдилар, чиройли тарбия қилдилар.

Аллоҳ таоло марҳум отахоннинг барча солиҳ амалларини ўзларига ҳамроҳ айлаб, Ўз мағфиратига олсин. Ҳақ таоло марҳум отахоннинг яқинлари, фарзанду аржумандларига чиройли сабр бериб, бу мусибатларига ажру мукофотлар ато этсин.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси жамоаси, уламолари, имом-домлалари ва ўқитувчи-мударрислари номидан Қодирхон домла Умурзақовга, у кишининг оила аъзолари, ёр-биродарлари, яқинларига ҳамдардлик билдирамиз.

Жаноза 7 декабрь куни соат 09:00 да Поп туманидаги "Кичик хўжабод" масжидида ўқилади.

Манзил: (https://www.google.com/maps/place/Kichik+Xo'jaobod+jome+masjidi/@40.869528,71.1038821,17z/data=!3m1!4b1!4m6!3m5!1s0x38bad7d0d343d305:0x8b1b089ebcdf15eb!8m2!3d40.869528!4d71.1038821!16s%2Fg%2F11ptt_xp5b?entry=ttu) 

"Иннаа лиллааҳи ва иннаа илайҳи рожиъуун".

«Мусибат етганда «Албатта, биз Аллоҳникимиз ва албатта, биз Унга қайтувчимиз», деган сабрлиларга хушхабар беринг».

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

Аллоҳ таоло инсонларни яратиб, уларга ҳидоят йўлини кўрсатиш учун пайғамбарлар юборди. Ҳақ таоло улар орқали бандаларни тўғри йўлга бошлаш учун китоблар нозил қилди. Ҳар бир банда дунёда осойишта ҳаёт кечирмоғи ва охиратда бахту саодатга етишмоғи учун, аввало, Яратган Парвардигорини таниб унга итоат этиши лозим. Шунингдек, бандаларига нозил қилган ҳукмларга амал қилиш ҳар бир бандага шарт.

Бу ҳақда Қуръони каримда марҳамат қилинади: “Эй, мўминлар! Аллоҳга итоат этингиз, Пайғамбарга ва ўзларингиздан (бўлмиш) иш эгалари (раҳбарлар)га итоат этингиз”! (Нисо сураси 59-оят).

Ҳақ таолога итоат қилиш Қуръони каримга амал қилиш билан бўлади. Пайғамбарга итоат қилиш у зотни ҳаётлик чоғларида ўзларига итоат қилиш билан, у зот ўтганларидан сўнг суннатларига эргашиш билан бўлади. Итоатнинг яна бир кўриниши раҳбарларга итоат қилиш бўлиб, у кенг қамровли маъно касб этган ҳолда жамиятнинг барча табақаларини, ҳаётнинг барча жабҳаларини ўз ичига олади. Раҳбар бўлмаган жамиятда тинчлик, омонлик ва тартиб-интизом ва хайру барака бўлмайди. Ҳар бир хизмат қилувчи киши ўз иш жойидаги раҳбарга итоат этмоғи лозим.

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар алайҳиссалом: “Ким менга итоат килса батаҳқиқ Аллоҳга итоат қилибди ва ким менга осийлик қилса батаҳқиқ Аллоҳга осийлик қилибди. Ким амирига итоат килса батаҳқиқ менга итоат қилибди ким амирига осийлик қилса батаҳқиқ менга осийлик қилибди” – дедилар, дея марҳамат қилганлар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).

Маълумки, 8 декабрь мамлакатимизда Конституция куни бўлиб, шу кун байрам сифатида нишонланади. Бу йил Конституциямиз қабул қилинган куннинг 31 йиллигини нишонламоқдамиз. Конституциямиз дин ва виждон эркинлигини махсус моддалар билан кафолатлаган. Жумладан, янгиланган Конституциямизнинг 35-моддасида: “Ҳамма учун виждон эркинлиги кафолатланади. Ҳар ким хоҳлаган динга эътиқод қилиш ёки ҳеч қайси динга эътиқод қилмаслик ҳуқуқига эга. Диний қарашларни мажбуран сингдиришга йўл қўйилмайди”, деб қайд қилиб қўйилган. Бу эса мамлакатимизда яшаётган турли миллат вакилларининг ўз дин ва эътиқодига мувофиқ барча диний маросимлари ибодатлари ва тадбирларини бемалол адо этиш имкониятини беради. Зеро, Аллоҳ таоло Қуръони каримда ҳам марҳамат қилиб айтган: “Динда зўрлаш йўқ, зеро, тўғри йўл янглиш йўлдан ажрим бўлди...”.

Ўзбекистон Республикаси Конституциясида халқимиз руҳига мос келадиган имон-эътиқод, адлу-инсоф, диёнат, меҳр-оқибат ор-номус, иффат ва ҳаё каби энг эзгу фазилатлар мужассамдир.

Маълумки, Асосий Қонунимизда инсон омилининг, инсон ҳуқуқи, шаъни ва қадр-қимматининг энг олий қадрият, деб белгилаб қўйилгани бугунги кунда юртимизда амалга оширилаётган кенг миқёсли ислоҳотлар туфайли ўз исботини топмоқда. Унга асосан олиб борилаётган фаолият ва саъй-ҳаракат ўзининг ижобий натижаларини бермоқда. Бундай ҳолни мамлакатимиз мусулмонлари ҳам диний, маърифий қадриятларни қайта тикланиши борасида ҳам шоҳид бўлмоқдалар.

Асосий Қонунимизда жинси, миллати, дини, ирқи, ёши, эътиқоди, ижтимоий келиб чиқиши ва бошқаларга кўра инсон ҳуқуқларини муайян даражада камситадиган бирорта ҳам модданинг йўқлигида, ўйлаймизки, аждодларимиздан мерос бўлиб келаётган миллий қадриятларимиз ва бебаҳо анъаналаримизнинг беқиёс ўрни бор. Минг йилликлар давомида аждодлардан авлодларга, ота-оналардан фарзандларга, ворисларга ўтиб келаётган ва дунёнинг ҳеч бир бурчагида такрорланмайдиган ажойиб муносабатларнинг, инсоний фазилатларнинг Асосий Қонунимиздан ўрин эгаллагани таҳсинга сазовор.

Исомиддин АҲРОРОВ,

Ўзбекистон мусулмонлари идораси

Кадрлар бўлими мудири

Ўтган жамики умматларга Аллоҳ таоло Ўзининг пайғамбарларини юборди. Улар ягона Аллоҳга ибодат қилишга, Унга ҳеч нарсани ширк келтирмасликка даъват этдилар. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Қайси бир умматки бўлса, унда огоҳлантиргувчи бўлган” (Фотир сураси, 24-оят).

Аммо юборилган пайғамбарларнинг ҳар бири қавми томонидан мазах қилинди, сеҳргарликда айбланди. Демак, ер юзида инсонлар тарқалганидан бошлаб сеҳр мавжуд бўлган экан. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Худди шундай, булардан аввалгиларга ҳам ҳар бир Пайғамбар келган вақт (уни) сеҳргар ёки мажнун деганлар” (Зориёт сураси, 52-оят).

Аллома Ибн Ҳажар Асқалоний раҳматуллоҳи алайҳ айтадилар: "Сеҳр Нуҳ алайҳиссаломнинг замонида ҳам мавжуд эди. Чунки Аллоҳ таоло Нуҳ алайҳиссаломни юборган қавм уни сеҳргар дейишган" (Фатҳул Борий. 223/10).

Сеҳрнинг кўринишлари қавмлар бўйлаб ёйилди. Айниқса, Мусо алайҳиссаломнинг даврларида сеҳр ва жоду жуда кенг тарқалди. Ибн Халдун раҳимаҳуллоҳ ёзади: “Мусо алайҳиссалом пайғамбарлик қилган вақтларида Бобил ва Миср ўлкаларида ҳатто сеҳрнинг машҳур бозорлари бор эди” (Тарих Ибн Халдун. 657/1).

Давоми бор...

Даврон НУРМУҲАММАД