Ибн Аббос розийаллоҳу анҳумо айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам аёлларга тақлид қилувчи эркакларни ва эркакларга тақлид қилувчи аёлларни лаънатладилар» (Бухорий, Абу Довуд ривояти).

"Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам аёлсифат эркакларни ва эркакшода аёлларни лаънатлаганлар" (Бухорий ривояти).

Кийиниш ва гапиришда эркакларга ўхшайдиган аёлларга эркакшода аёллар дейилади. Бир ривоятда: «Аллоҳ эркакшода аёлларни лаънатлади», дейилган.
Абу Ҳурайра розийаллоҳу анҳу айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам аёллар кийимини киядиган эркакни ва эркаклар кийимини киядиган аёлни лаънатладилар» (Абу Довуд, Насоий, Ҳоким).

Агар аёл киши эркакларга хос бўлган либосларни кийса, у ўзини эркакларга ўхшатган ҳисобланади ва Аллоҳ ва Расулининг лаънатига дучор бўлади. Эри ҳам агар унинг шундай юришига имкон берса (яъни, рози бўлса ва уни қайтармаса) малъундир (лаънатлангандир). Чунки у аёлини Аллоҳга итоат этишга ундаши ва гуноҳ ишлардан қайтариши лозим. Зеро, Аллоҳ таоло айтганки: «Эй мўминлар, сизлар ўзларингизни ва аҳли-оилаларингизни дўзахдан сақлангизки, унинг ўтини одамлар ва тошлардир» (Таҳрим сураси, 6).

Яъни, уларга одоб ва таълим беринг, Аллоҳга итоат этишга буюриб, гуноҳ ишлардан қайтаринг, ўзингизга ҳам худди шундай муносабатда бўлинг, дейилмоқда.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганлар: «Ҳар бирингиз нозир ва ўз раъиятига масъулдир. Эркак киши ўз аҳли оиласига нозир ва қўл остидагиларга масъулдир» (Муттафақун алайҳ).

Абу Бакр розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Эркаклар аёлларга итоат этган вақтларида ҳалок бўлдилар» (Ҳоким ривояти).

Ҳасан розийаллоҳу анҳу айтганлар: «Аллоҳга қасамки, киши хотинига унинг ҳавойи нафси тилаган нарсаларда итоат этса, Аллоҳ таоло уни дўзахга улоқтиради».
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Мен кўрмаган икки тоифа борки, улар дўзах аҳлидандир: Сигир думига ўхшаш қамчилари бўлиб, у билан одамларни урадиган тоифа ҳамда кийим кийган ялонғоч, йўлдан урувчи, йўлдан озган аёллар. Уларнинг бошлари туянинг ўркачи каби. Улар жаннатга кирмайдилар, унинг ҳидини ҳам топмайдилар. Ҳолбуки, унинг ҳиди мунча-мунча йўллик масофадан келиб туради» (Муслим ривояти).

Кийим кийган – Аллоҳнинг неъматларига мушарраф бўлган, лекин ялонғоч – Унга шукр қилмайдиган аёллар ёки баданининг шакли ва ранги билиниб турадиган даражада юпқа ва тор киядиган аёллар, деганидир.

Нофеъ розийаллоҳу анҳу ривоят қилади: «Ибн Умар ва Абдуллоҳ ибн Амрлар Зубайр ибн Абдулмутталибнинг ҳузурида эдилар. Бир вақт елкасига камон осган аёл қўйларини ҳайдаб ўтиб қолди. Абдуллоҳ ибн Умар ундан: «Сен эркакмисан ё аёл?» деб сўрадилар. «Аёлман», деди у. Ибн Умар Ибн Амрга ўгирилдилар-да: «Аллоҳ таоло Пайғамбар тили орқали эркакларга тақлид қилувчи аёлларни ва аёлларга тақлид қилувчи эркакларни лаънатлаган», дедилар».

Кўчага чиққанда номаҳрамларга зеб-зийнат ва тақинчоқларини кўрсатиб юрадиган, мушк-анбар ва ҳар хил хушбўйликлар билан ўзига оро берадиган ҳамда калта ва тор либослар киядиган аёллар ҳам малъундирлар. Бу ишларнинг барчасини, яъни, ўзини бозорга солиб, жамолини кўз-кўз қилиб юришни Аллоҳ таоло ёмон кўради. Лекин минг афсуслар бўлсинки, кўп аёллар шайтоннинг тузоғига илингандирлар. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам улар ҳақида: «Дўзахга боқиб, унинг кўпчилик аҳли аёллар эканлигини кўрдим», деганлар (Муслим ривояти).

Яна у зот соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганларки: «Ўзимдан кейин эркаклар учун аёллардан кўра зарарлироқ фитна қолдирмадим» (Муслим ривояти).

Аллоҳ таолодан бизни аёллар фитнасидан сақлашини ва Ўз фазлу марҳамати ила уларни ҳам, бизни ҳам ислоҳ этишини сўраймиз.

“Гуноҳи кабиралар” китобидан

Ўтган ҳафта Масжиди Набавийни 6 миллион 3 минг мусулмон зиёрат қилди. Жумладан, 127 мингдан ортиқ киши Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам қабри жойлашган Равзаи Шарифда намоз ўқиш имкониятига эга бўлди, дея хабар беради IslamNews.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати

Фуқаҳоларимиз (барчаларига Аллоҳ таолонинг раҳмати бўлсин) кийим масаласи бўйича келган барча ҳужжат-далилларни ўрганиб чиққанларидан сўнг бундай хулосага келганлар:

1. Фарз. Бу авратни беркитадиган ва иссиқ-совуқни қайтарадиган кийимдир. У пахта ёки канопдан, ўта нафиси билан ўта ёмонининг ўртасида бўлиши керак.

2. Мустаҳаб. Бу авратни тўсиб, (эркакларда) зийнатни зоҳир қиладиган кийимдир.

3. Мубоҳ. Бу жума, ҳайит ва одамлар жамланадиган кунлари ясаниш учун кийиладиган чиройли кийимлардир.

4. Макруҳ. Бу такаббурлик ва манманлик учун кийиладиган кийим.

5. Ҳаром. Бу авратни тўсмайдиган ҳамда эркаклар учун шойи-ипак кийимлардир.

“Ижтимоий одоблар” китобидан
"Ҳидоят" журнали

Икки Муқаддас масжид бош бошқармаси Масжидул Ҳаромнинг барча минораларига қўлда ўйилган, янги зарҳал ҳилолларни ўрнатишни якунлади.
Масжид мажмуасида жами 13 та минора мавжуд бўлиб, унинг тепасидаги ҳилоллар юқори қувватли углерод толали ойна ва олтин билан қопланган. Мазкур ҳилолларнинг баландлиги 9 метр, эни 2 метрни ташкил этади, деб ёзади IslamNews.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Ассалом алайкум, мен ҳам Аллоҳнинг ҳақ Пайғамбари Муҳаммад алайҳиссалом ҳақларида сизларга ҳикоя қилиб бермоқчиман. Аввало ўзимни таништирай, мен Хандақман. Баъзилар мени билмаслиги мумкин. Биз хандақлар қадимда жуда машҳур бўлганмиз. Катта-катта шаҳарлар ва қалъалар атрофини душманлардан иҳота қилганмиз. Одамлар бизни чуқур қилиб кавлашарди-да, ичимизга сув тўлатиб қўйишарди. Хандақ билан ўралган шаҳарларни душман забт этиши қийин кечарди. Лекин Арабистон томонларда шаҳарларни хандақлар билан муҳофаза қилиш урф бўлмаган эди. Ерлари тош-метин, кейин хандақни тўлатишга оқар сувлар ҳам йўқ эди.

У пайтларда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинада яшар эдилар. Бир куни у киши Абу Суфён бошлиқ кофирлар Мадинага юриш бошламоқчилиги ҳақида хунук хабар эшитдилар. Тезда лашкарбошиларини маслаҳатга тўпладилар. Мадина шаҳри муҳофаза деворлари билан ўралмаган эди. Шаҳарнинг уч томонида зич қурилган уйлар ва хурмозорлар бўлиб, душман бу томондан ҳужум қила олмас эди. Фақат шимол тарафи очиқ, яланглик эди. Хавф ана шу тарафдан бўлиши мумкин эди. Маслаҳатга тўпланганлар орасида Салмон Форсий деган саҳоба бор эди. У киши эронлик бўлиб, Эронда шаҳарлар хандақлар билан ўралишини, ундан отлар, туялар, жангчи филлар, ҳатто пиёдалар ҳам ўта олмаслигини айтиб қолди. Бу гап Пайғамбаримизга маъқул тушди. Чунки душман аскарлари от ва туяларга минган эдилар-да.

Шундай қилиб, зудлик билан хандақни, яъни мени қазиш ишлари бошланиб кетди. Ер заранг эди, чўкич, кетмон, кураклар етишмас эди. Ахир одамлар бунақа ишларни қилиб ўрганмаган эдилар-да. Бунинг устига душман тобора яқинлашиб келарди.

Хандақ қазишда Пайғамбаримиз алайҳиссаломнинг ўзлари ҳам тиним билмай ишладилар. Муборак қўлларига чўкич тутиб, гурсиллатиб заминга урсалар, тупроқ палахса-палахса бўлиб кўчиб чиқарди. Ҳа, иш роса жадал эди, одамлар тун-у кун ғайрат қиларди. Ниҳоят, мўлжалдаги иш охирига етди. Бу орада кофирлар ҳам Мадинага етиб келишди. Келишди-ю, ҳанг-у манг бўлиб қолишди. Ҳа, мен уларнинг йўлини кесиб қўйган эдим. Устимга кўприк қурай дейишса бир қулоч ҳам ёғочлари йўқ. Тупроқ билан тўлдирай дейишса на чўкич, на бир қуроллари бор. Бунақа тадбирни душман хаёлига ҳам келтирмаган эди! Роса бошлари қотди. Охири аламларидан нима қилишни билмай, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг лашкарларини узоқдан камон ўқига тута бошлашди. Душман Расулуллоҳнинг Хандақ жангини ўйлаб топганларидан жуда таажжубда, мислсиз аламда эди.

Эртаси куни душманнинг чавандоз баҳодирларидан бештаси устимдан от сакратиб ўтишга муваффақ бўлди. Ҳа, отлари учқур, абжир эди. Улардан Амр ибн Абдуввуд дегани Ислом лашкарларига қараб қичқирди.

– Эй, менга талабгорларинг борми? Шундай мард топилса майдонга чиқсин!
Нимагадир бу кишига ҳа деганда талабгор чиқмаётган эди. Бундан билдимки, Ибн Абдуввуд кофирларнинг энг кучли, ишонган баҳодирларидан. У уч бора қичқиргандан кейин майдонда ҳазрати Али пайдо бўлдилар. У киши отда эмас пиёда эдилар. Бир-бир босиб Ибн Абдуввуднинг рўпарасига келдилар. Икковлари орасида шундай гап-сўз бўлиб ўтди.

– Эй, Ибн Абдуввуд, сенга уч шартим бор. Албатта, сен улардан бирини қабул қиласан.
– Гапир, эй Али, қулоғим сенда!
– Иймон келтириб, Исломга киргин!
– Бу ишни мендан кутма. Ҳаргиз Исломга кирмайман. Иккинчи шартингни айт!
– Иймон келтирмасанг, урушни бас қилиб орқангга қайт! Шундай қилсанг, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам башорат қилганларидек, бахтли кишилардан бўласан, урушда ажалинг етмайди.
– Сенинг бу шартинг хотинларга кулгу бўларлик ишдир. Бу шартни қўй, кейингисига ўт!
– Унда ўзингдан кўр, учинчи шартим жанг!

– Эй, Али билиб қўй, Араб дунёсида бу иш билан мени ҳеч ким қўрқита олмайди. Жанг қилиш менинг касбимдир, Муҳаммадни ўлдириш учун онт ичганман. Бунга фурсат етди.

Шундай деб Ибн Абдуввуд отидан тушди, икки ўртада олишув бошланди. Ибн Абдуввуд биринчи бўлиб ҳазрати Алига қилич солди. Ўткир яроқ ҳазрати Алининг дубулғаларини кесиб, бошларига андек шикаст етказди. Бироқ ҳазрати Али ҳам жавоб зарбини шундоқ бердиларки, яроқлари Ибн Абдуввуднинг дубулғасини кесиб, унга яхшигина шикаст етказди. Иккинчи зарбадан сўнг душман мағлуб этилди. Бу орада кофирлар саросимага тушиб қолдилар. Улар энг ишонган баҳодирлари, лашкарбошидан ажраган эдилар. От сакратиб ўтган қолган тўрттаси орқаларига қарамай қочишди. Улардан Навфал ибн Абдуллоҳ деганлари устимдан отини сакрата олмай, йиқилди ва ҳазрати Алининг қиличларидан жон берди.

Макка кофирлари бу ишдан ёмон фол олишди ва от сакратиб ўтишдан воз кечишди. Бу орада Аллоҳнинг қудрати билан душманнинг ичидан ола чиқиб, қўшин бир-бирлари билан тескари бўлиб қолди. Ана шу аснода Ислом қўшинига Аллоҳдан ёрдам етди. Кучли бўрон қўзғалиб, кофирларнинг озиқ-овқатини, ўтов ва чодирларини, ҳатто ҳайвонларга бериладиган ем-хашакларигача учириб кетди.

Яна шундоқ зим-зиё тун чўкдики, бунақаси Араб саҳросида илгари бўлмаган эди. Одам ёнида турган одамни танимас эди. Устига-устак қаттиқ совуқ туриб, ёз кунида сувлари музлади. Душман аскарлари совуқ урган майсадек бўлиб қолди. Мен душманга бу азоблар етгунча Расуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Аллоҳга бундай деб илтижо қилганликларига гувоҳ бўлган эдим:

«Ей бор Худо-ё, барча пайғамбарга китоб туширувчи ўзингсан! Охират кунида ҳаммадан тезлик билан ҳисоб олгувчидирсан! Қудратинг улуғдир, бу келган кўпчилик душманларни ўзинг тарқатгин!»

Шундоқ бўлди, орқага қараб қочиш машқини Макка кофирларининг қўмондони Абу Суфиённинг ўзи бошлаб берди. Ўн минг кишилик душман ўз-ўзидан даф бўлди.

Ана шу воқеадан кейин Ислом тарихидаги бу жанг менинг номим билан аталиб, «Хандақ уруши» дейиладиган бўлди.

Эркин бобо
«Ҳилол» журналининг 3(48) сонидан