Ўзбекистон элчихонаси Ислом ҳамкорлик ташкилотига аъзо давлатларнинг Мадридда аккредитациядан ўтган дипломатик миссиялари вакиллари учун онлайн-брифинг ўтказди, деб хабар бермоқда «Дунё» АА.

Тадбир 2023 йилда БМТ Жаҳон сайёҳлик ташкилоти (ЮНВТО) Бош Ассамблеясининг 25-сессиясини ўтказиш учун Самарқанд шаҳри номзоди илгари сурилганига бағишланди. Унда Индонезия, Малайзия, БАА, Бангладеш, Ўмон, Туркия, Жазоир, Ироқ, Эрон, Покистон, Қатар сингари йигирмадан зиёд дипломатия ваколатхоналарининг раҳбарлари иштирок этди.

Ўзбекистон элчиси Жахонгир Ғаниев республика раҳбарияти томонидан мамлакат сайёҳлик соҳасини ривожлантириш борасида амалга оширилаётган ислоҳотлар ҳақида батафсил маълумотларни тақдим этди.

Анжуман қатнашчилари Ўзбекистоннинг сайёҳлик салоҳияти, шунингдек, Самарқанд, Бухоро ва бошқа шаҳарларнинг диққатга сазовор масканлари ва асосий қадамжолари билан яқиндан таништирилди.

Ўз навбатида, дипломатия ваколатхоналари раҳбарлари Ўзбекистоннинг 2023 йилда ЮНВТО Бош Ассамблеяси сессиясини ўтказиш учун Самарқанд шаҳри номзодини илгари суриш бўйича ташаббусини маъқуллади.

Қатар элчиси Абдуллоҳ бин Иброҳим Ал-Ҳамар Ўзбекистонда туризм соҳаси миллий иқтисодиётнинг энг жадал ривожланаётган тармоқларидан бири ҳисобланиши, республикада сайёҳликнинг янги турлари, айниқса, зиёрат туризми йўналишини ривожлантириш бўйича улкан ислоҳотлар амалга оширилаётгани ва бундай саъй-ҳаракатлар натижасида Ўзбекистон 2019 йилда мусулмон саёҳлик Глобал индексининг топ-10 рейтингидан жой олганини таъкидлади.

Покистон элчиси Шужат Али Раторнинг фикр билдиришича, Ўзбекистон кучли илоҳиёт мактабига эга бўлган давлатдир. «Бу заминдан Имом Бухорий, Имом Термизий, Имом Мотуридий, Баҳоуддин Нақшбандий ва бошқа кўплаб дунёга машҳур илоҳиётчилар етишиб чиққанини ҳамма билади. Бухоро шаҳри 2020 йилда Ислом маданияти пойтахти деб эълон қилингани ҳам тасодиф эмас», - деди у.

Индонезия элчихонасининг Муваққат ишлар вакили Баю Хари Сактиаван «Зиёрат туризмини ривожлантиришда асосий қадамлардан бири - мусулмон мамлакатлари, жумладан, Индонезия фуқаролари учун виза тартибини бекор қилиш бўйича республика ҳукуматининг қарори туфайли мусулмон зиёратчилар Ўзбекистонга кичик ҳаж зиёратини бажариш имкониятига эга бўлди», - дея таъкидлади.

Малайзия элчиси Акмал Че Мустафо улкан сайёҳлик ва маданий салоҳиятга эга Самарқанд Жаҳон сайёҳлик ташкилоти Бош Ассамблеясининг навбатдаги сессиясини муносиб тарзда ўтказишига, Ўзбекистонга ташриф эса иштирокчилар хотирасида ўчмас из қолдиришига ишонч билдирди.

Тадбир сўнгида иштирокчилар эътиборига Самарқанд ҳақида ҳикоя қилувчи видеолавҳа намойиш этилди.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати

Бизнинг Мовароуннаҳр мусулмонлари ислом дини кириб келган вақтдан бошлаб Имоми Аъзам (ҳанафий) раҳматуллоҳи алайҳ мазҳаби кўрсатмаларига риоя қилиб келганлар. Ўтган уламоларимизнинг деярли ҳаммаси ҳам шу мазҳаб асосида асарлар ёзиб қолдирганлар. Халқимиз ҳам шу мазҳаб асосида диний ибодатларни ва миллий қадрятларни амалга ошириб келган.

Аммо ақидапараст оқим тарафдорлари диёримиз мусулмонларининг ҳанафий мазҳабига риоя этишларини инобатга олмай, ўзлари турли манбалардан ўқиган ёки эшитган бошқа мазҳабларга оид ёки динимиз таълимотларига зид фикрларни оммага тарқатиб, мўмин-мусулмонлар орасида иккиланишларни келтириб чиқаришмоқда. Ҳатто, бу борада бошқалар билан баҳс-мунозараларга ҳам киришадилар. Аллоҳ таоло бундай дейди:  “(Эй инсон!) Ўзинг (аниқ) билмаган нарсаларга эргашма! Чунки қулоқ, кўз, дил – буларнинг барчаси тўғрисида (ҳар бир инсон) масъул бўлур (жавоб берур)”, (Исро сураси, 36-оят).

Мустақиллик йилларида динимизга берилган имкониятларни, афсуски, суистеъмол қилган баъзи ёт тоифа ва ихтилофчи фирқалар кишилар ўртасида турли ихтилофларнинг авж олишига сабаб бўлдилар. Буни биринчи бўлиб, ўзини “соф ислом таълимоти ҳимоячиси” сифатида таърифлаган оқимлар бошлаб берди. Бу оқимлар ўзининг илк фаолиятини ҳанафий мазҳаби кўрсатмаларига қарши курашишдан бошлади. Улар ҳаёт моҳиятини ҳали англаб етмаган, ғўр ёшларни ўз таъсирига торта бошладилар. Чунки умри давомида маълум мазҳабда ибодат қилиб келган, кўп йиллик ҳаёт тажрибасига эга бўлган кексаларни йўлдан оздириш улар учун маҳол эди. Бу оқим динга эътиқод қилишда ҳеч қандай мазҳабга ёки имомга эргашишни шарт қилмайди. Қуръон ва ҳадисдан ҳар ким ўзи мустақил фатво олиб эътиқод ва ибодат қилиши лозим, деган даъвони илгари сурди. Шунингдек, асосий ҳужумни масжид имомларини танқид ва айблаб, соддадил ва ғўр мусулмонларни ўз ортларидан осон эргаштирди. Лекин улар ўзлари қилаётган даъволарига зид равишда, ”раҳнамо”ларининг фикри ва фатвосига қараб иш тутардилар. Биринчи ихтилоф намоз ибодатини адо қилиш борасида юзага келди.

Оқим тарафдорлари ҳанафий мазҳабида қабул қилинмаган: намозда “Фотиҳа” сурасидан сўнг “омин”ни баланд овоз билан айтиш, “рафъул-ядайн”, яъни рукудан олдин ва кейин икки қўлини кўтариш каби амалларни намозхонлар орасида ёйишга уриндилар. Натижада маҳаллий мусулмонлар орасида тамойиллар жиҳатдан ихтилоф юзага келди. Бу нарса соғлом эътиқодли мўмин-мусулмонларнинг қалбини ларзага солди. Улар ўз мазҳабларини ҳимоя қилишга киришдилар. Аммо баъзи “аҳли илм”ларнинг масжидда ҳар ким хоҳлаганича намоз ўқиши мумкин, кексаларнинг ёшлар билан иши бўлмасин, асосийси, қанақа йўл билан бўлса ҳам намоз ўқияпти-ку, дея ихтилофларга лоқайд муносабатда бўлишлари оқим тарафдорлари тегирмонига сув қуйди. Улар янги-янги зиддиятларни авж олдиравердилар, намозда оёқни кериб туриш, суннат намозини ўқимаслик, фарз намозидан кейин бошқалар суннатни ўқиётган пайтларида ўтириб олиб, тасбеҳ айтиш ва ҳоказо янгиликларни бирин-кетин киритавердилар.

Мусулмонлар “Аҳли Сунна вал-Жамоа” сифатида бирор-бир мазҳабга эргашишлари лозим. Аммо ихтилоф юқорида зикр қилинган “аҳли илм”лар ўйлаганидек, фақат намоз масаласида бўлиб қолмади, балки у мафкуравий зиддиятга айланиб кетди. Оқим тарафдорлари ҳанафий мазҳабига зид тарзда, ўзгаларни кофирга чиқариш, Аллоҳга ширк келтиришда асоссиз айблаш каби бузуқ ақидаларни тарқата бошладилар.

Хўш, оқим аъзоларининг бундан мақсадлари нима эди? Нима учун кофирликда айблаш улар учун керак бўлиб қолди? Шу ўринда дунёдаги қўпорувчи оқимлар учун хос бўлган ва бир-бирига боғлиқ икки иллат тўғрисида тўхталиш ўринли:

1. Кофирликда айблаш.
2. Кофирларга қарши кураш – уруш эълон қилиш.

Бундай иллатлар барча бузғунчи оқимларда учрайди. Зеро, бузғунчилар ўз тарафдорларини ғоявий жиҳатдан бошқалардан ажратиб олиш мақсадида ўзига эргашмаганларни кофир деб айблайдилар. Ваҳоланки, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларининг муборак ҳадисларида одамларни “кофир” деб ҳақоратлашдан қайтариб шундай деганлар:  “Бирор киши ўз биродарига: “Эй кофир! деса, бу сўз иккаласидан бирига тегишли бўлади”, дедилар, (Имом Бухорий ва Муслим ривояти). (яъни, агар кофирликда айбловга ҳақ бўлса, айбланувчи кофирлигича қолади, башарти ҳақ бўлмаса, у ҳолда ўзи кофир бўлади).

Бузғунчи оқимлар инсонлар орасида фитна қўзғаш, парокандаликни юзага келтириш ҳамда шу орқали ўзларининг ғаразли мақсадларига эришиш учун турли хил услуб ва воситалардан фойдаланмоқда. Шулардан бири, маълум бир давлатни “куфр диёри” деб атаб, у ердан  “ҳижрат” қилиш лозим, шунингдек, бундай “куфр диёрлари”га қарши уруш олиб бориш керак, деган ғоядир.

Бузғунчи оқимларнинг мақсадлари ўз юртида тинч ва осуда яшаб турган дили пок одамларнинг кўнглига ғулғула солиб, “сизлар нотўғри йўлдасизлар” деб, уларни ўз юртидан кетиб, жангариларга қўшилишлари учун ўйлаб топилган ёлғон йўл саналади. Чунки террорист оқимлар ўз армиясини аскарлар билан тўлдириш учун ёшлар керак, улар инсоний заҳираларини тўлдиришлари даркор. Бинобарин, мазкур бузғунчи ташкилот аъзолари ҳижратни ўз қора мақсадларига мос равишда талқин қилиб, масжидларда жамоат билан беш маҳал намоз адо этилиб турган, мусулмонлар Ислом арконларига эмин-эркин амал қилиб келаётган мамлакатларни ҳам “дорул ҳарб” (уруш диёри) ёки “дорул куфр” (куфр диёри)га чиқармоқдалар.

Аллоҳ таоло турли бузғунчи ташкилот ва фирқалардан, адашган оқим ва залолат йўлларидан барчамизни ҳифзу ҳимоясида сақласин. Яратганнинг Ўзи келажагимиз, орзу умидимиз бўлмиш ёшларимизни турли ёт ғоя ва фикрлардан узоқда қилиб, илму маърифат, одобу ахлоқ фазилатлари билан зийнатласин.

Аминжон ИСМОИЛОВ,
Сирдарё тумани бош имом-хатиби.

Ҳозирги кунда ҳам халқимиз орасида бундай ирим-сиримлар учраб туради. Масалан, сафар ойида сафар қилинмайди, шанба куни касал кўрилмайди каби гаплар шулар жумласидан.

Аслида, ой ва кунларнинг ҳаммаси бир хилдир. Уларда турли фазилатлар бор, аммо ҳеч бирида ёмонлик йўқ. Сафар ойи ҳам фазилатли ойлардан бўлиб, унда ёмонлик ҳам, шумланиш ҳам асло йўқ.

Ҳижрий-қамарий 1443 йилнинг иккинчи ойи арабча Софар, халқимиз тилида сафар ойи деб аталади. У 29 кундан иборат бўлиб, милодий 2021 йилнинг 9 сентябридан 7 октябргача давом этади.

Айрим кишиларнинг: “Сафар ойида сафарга чиқиб бўлмайди” деганини эшитиб қоламиз. Хўш, аслида ҳам шундайми?

Сафар ойи йилнинг бошқа ойлари билан бир хил. Бу ойда ҳам сафар қилиш, турли маросимларни ўтказиш мумкин. Сафар ойи номи сафар қилиш маъносини англатмайди. Чунки сафар қилиш “син” ҳарфи билан, “Софар” сўзи эса “сод” ҳарфи билан бошланади.

Ўзбек тили изоҳли луғатида: “Сафар – саёҳат, сайр; бирор жойга бориш”, деган маъноларни англатади. Ой номи бўлган “сафар” атамаси эса “сод” ҳарфи билан бошланади. Бу ўринда ойнинг Сафар деб аталиши “сариқ” ранг маъносида келади. Ушбу ой аталиш тарихида Сафар ойи номи куз фаслида ҳаммаёқ сап-сариқ бўлган пайтга тўғри келгани учун “сариқ”, яъни “софар” деган ном берилади. Шу сабаб Сафар ойида сафар қилинмайди, дейиш нотўғри. Бу Сафар ойидан шумланишга киради.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Касаллик юқиши йўқ, бойқуш йўқ, навъ йўқ ва сафар йўқ”, дедилар” (Имом Муслим ва Абу Довуд ривояти).

Уламоларнинг фикрича, ҳадисдаги “сафар йўқ” дейилиши жоҳилият давридаги сафар ойидан шумланишни рад этади.

Одамлар орасида энг ёмон одатлардан бири ирим-сиримларга берилиш, бирор нарсадан шумланишдир. Жоҳилият даврида одамлар иш бошламоқчи бўлса, бир нарсанинг бетига “бўлади”, иккинчисига “бўлмайди”, деб ёзиб, уларни осмонга отарди. Ўша нарсанинг ерга “бўлади” деган бети тушса, у ишни қилар, мабодо “бўлмайди” деган бети билан тушса, уни бажармас эди.

Халқ орасида айрим коҳин, кўримчилар китоб айлантириб, фол очиб, баъзи ой ва кунлардан шумланар эди. Айримлар сешанба куни супра ёзиб, уннинг устига чироқ ёқиб, “Биби сешанба” ё “Мушкул кушод” каби бидъат ишларни қилиб, ўзларини ирим-сиримларга кўмиб ташлашарди.

“Биби сешанба” ёки “Мушкул кушод” билан бирор инсоннинг иши ҳеч қачон юришиб кетмайди. Аксинча, бу бидъат маросимлар билан инсоннинг бахт ёки иш йўллари беркилади. Бу ишлар хурофот ишлар бўлиб, одамлар маблағи ва умрининг исрофидир. Улар айрим фолчи ва коҳинларнинг чўнтагини тўлдиради, холос.

Руҳиддин АКБАРОВ,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Қашқадарё вилояти вакиллиги ходими

“Ислом нури” газетасининг 2020 йил 17-сонидан

Ведущая англоязычная пакистанская газета «The National Herald Tribune» опубликовала статью, посвященную древней истории города Бухары, сообщает ИА «Дунё».
Автор статьи Мухаммад Али Паша пишет, что даже Амир Темур, один из величайших завоевателей мира, вошел в Бухару не верхом на коне, а пешком, из уважения к этому славному городу.
Самарканд олицетворяет богатство и власть, в то время как Бухара является центром науки и духовности, сообщает газета.
Город Бухара – одно из древнейших поселений Центральной Азии. Он расположен в современном Узбекистане, в Зарафшанском оазисе между реками Амударья (древний Окс) и Сырдарья (древний Яксарт) в древнем регионе Мавераннахр (Трансоксиана), информирует «The National Herald Tribune». В городе насчитывается 530 исторических памятников, 130 из которых внесены в список Всемирного наследия ЮНЕСКО.
Как отмечает издание, дворцы, базары, медресе и мечети являются уникальными примерами этих памятников, которые были построены между XX и V веками до нашей эры разными государственными образованиями. Исторические здания Бухары являются самыми красивыми образцами средневековья.
Представлена информация об истории Бухары в период правления различных империй – от Ахеменидов до Караханидов.
В статье читатели также могут ознакомиться с деятельностью выдающихся ученых Мухаммада аль-Бухари (810-870) и Ибн Сина (980-1037), которые получили образование в Бухаре. «Ибн Сина является автором всемирно известной книги по медицине «аль-Канун фи-тибб», известной на Западе как «Канон медицины» Авиценны. Эта книга была фундаментальным медицинским учебником во всем мире до XVII века», отмечает «The National Herald Tribune».

Пресс-служба Управления мусульман Узбекистана