Одам алайҳиссалом Раббисининг амрига осий бўлганлигини эътироф этди, хатоси тан олди ва тавба қилди:
قَالَا رَبَّنَا ظَلَمۡنَاۤ اَنۡفُسَنَا وَاِنۡ لَّمۡ تَغۡفِرۡ لَـنَا وَتَرۡحَمۡنَا لَـنَكُوۡنَنَّ مِنَ الۡخٰسِرِيۡنَ
"Икковлари: «Эй Роббимиз, биз ўзимизга зулм қилдик. Агар Сен бизни мағфират қилмасанг ва бизга раҳм қилмасанг, албатта, зиён кўрганлардан бўламиз», дедилар" (Аъроф сураси, 23-оят).
Иблис эса осий бўлганини тан олмади, итоат этмаганига баҳона келтирди ва ўзини оқлашга уринди:
قَالَ اَنَا خَيۡرٌ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِىۡ مِنۡ نَّارٍ وَّخَلَقۡتَهٗ مِنۡ طِيۡنٍ
"У: «Мен ундан яхшиман, мени ўтдан яратдинг ва уни лойдан яратдинг», деди (Аъроф сураси, 12-оят).
Одамга ҳам, Иблисга ҳам амр этган Аллоҳ таоло эди. Одам кимга осий бўлганлигини билди, Иблис эса англамади.
https://t.me/tuhur
