Мусулмон уммати орасидан мўминларга ибрат ўлароқ яшаб ўтган солиҳа аёллар кўпчиликни ташкил этади. Аммо, улар орасида шундай бир муслима борки, шайтоннида қўрқувга сола олган ҳазрати Умар розияллоҳу анҳудек зотни Исломга киришларига сабабчи бўлганлар. Бу Ҳазрати Фотима бинти Хаттоб розияллоҳу анҳодир.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳали очиқ даъватга чиқмаган пайтлар эди. У зотга иймон келтиришга мушарраф бўлганлар сони эндигина ўн кишига етиб қолган эди. Иймон билан илк шарафланганлардан бири Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳунинг синглиси Фотима бинти Хаттоб розияллоҳу анҳо эди.

Фотима розияллоҳу анҳо Саъд ибн Зайд розияллоҳу анҳу билан оила қурган ва иккаласи ҳам мусулмон бўлган эди. Саъд ибн Зайд розияллоҳу анҳу ҳаётлик давридаёқ жаннат билан башоратланган ўн саҳобанинг биридир. Эру хотин биргаликда ибодат қилар, Қуръон ўқишар ва ўрганишар эди.

Ҳазрати Фотима розияллоҳу анҳо билан эри Саъд Аллоҳ ва Расули соллаллоҳу алайҳи ва саллам йўлига фидойи бўлган бир вақтда, Фотима розияллоҳу анҳонинг акаси Умар у пайтда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламни ўзига  душман сановчи, қалбини жаҳолат зулмати қоплаган бир кимса эди.

Қаттиқ исканжа ва зулм ичида ҳам мусулмонларнинг сони кун сайин ортиб бораётганидан бошқа мушриклар қатори Умар ҳам қўрқув ва ҳайрат шунингдек ғазабда юрарди. Макка аҳли нима қилиб бўлса-да, мусулмонларнинг йўлини кесишни ўйларди.

Ниҳоят, улар Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламни ўлдириш ҳақида тўхтамга келди. Ўзларича режа тузишди. Умар ҳам уларнинг ичида эди. Бу қабоҳатли ишни шу Умар бўйнига олди. Унинг қувватига, қатъийятига, жасоратига ишонганлар ўзларича: “Масала ҳал бўлди”, дея олдиндан ҳукм чиқариб қўйишди.

Умар ибн Хаттоб дарҳол йўлга тушди. Қўлида ўткир қилич. Қарангки, Аллоҳ таоло йўлда қариндоши Нуайм ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳуни йўлда унга рўбарў қилди...

Умарнинг ниятидан хабардор бўлган Нуайм уни бутунлай фикридан қайтаролмаса-да, йўлни бошқа тарафга буриб, муддатни узайтиришнинг уддасидан чиқди: синглиси Фотима ва куёви Саъднинг мусулмон бўлганини айтиб, уни қаттиқ ғазаблантирди.

Ҳазрати Ҳаббоб розияллоҳу анҳудан Қуръон ўрганишаётган эр-хотин Умар келганини билиб, муаллимларини ва Мусҳаф саҳифаларини яширишди. Сўнг эшикни очишди. Лекин шайтон Умарни тобора қаттиқ васваса қилар, ғазабини ўт олдирар эди.

— Мен сизларнинг Муҳаммад келтирган динда эканингизни биламан, — деди Умар ва куёви Саъдни калтаклай кетди. Фотима розияллоҳу анҳо эрини жоҳил акасининг қўлидан қутқармоқчи бўлганида, унинг ҳам юзига ғазабнок қувватли мунг зарбаси тушди ва ёриб юборди. Кўзига ўлим кўриниб тургани ҳолда, Фотима Умарга бундай деб ҳайқирди:

— Сен аёл кишини уришдан уялмайсанми? Тўғри, биз мусулмон бўлдик. Аллоҳ ва Расулига иймон келтирдик. Биз ишонамиз-ки, Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ, Муҳаммад унинг элчисидир. Энди қўлингдан келганини кил!

Фотима розияллоҳу анҳонинг бу сўзлари важоҳатли, жоҳил Умар олдида ўзига ўлим ҳукмини чиқариш билан баробар эди. Аммо, Аллоҳнинг иродаси ва ҳикматини кўрингки, бу қаҳрамонлик Умарнинг кўнглига ўзгариш солди. Синглиси Фотиманинг қонталаш, лекин жасорат балқиб турган юзи Умардек бағритош кимсанинг қалбини титратди, унинг тубдан ўзгаришига сабаб бўлди, қилмишига пушаймон этиб, уни юмшатди.

Орадан бир оз ўтиб, Умар секингина шундай деди:

— Боя сизлардан эшитганларимни менга ҳам беринглар, бир кўрай.

Мусҳафга нисбатан ҳурматда бўлишни талаб қилган ҳолда Фотима розияллоҳу анҳо жавоб берди:

— Акагинам, сен ҳозиргача Аллоҳга шерик туттанинг учун нопок бир ҳолатдасан. Ҳолбуки, бу Китобга фақат покиза инсонларгина қўл теккиза оладилар. Тур, олдин поклан!

Умар ғусл қилди. Кейин унга Қуръондан Тоҳа сурасининг баъзи оятлари ёзилган саҳифаларни беришди. Умар уларни ўқиб, чуқур ўйга толди. Юзида, кўзида ҳидоят нурлари “Бу қандайин шарафли, қандайин улуғвор калом! Бундан-да гўзал, бундан-да ширин сўз бўлиши мумкин эмас!”

Умарнинг қалби юмшаганини кўриб, Ҳазрати Ҳаббоб розияллоҳу анҳу ҳам яширинган жойидан чиқдилар. Кейин тўртовлари Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузури муборакларига боришди. У ерда Умар калимаи шаҳодат келтирди, ва ... энди биз севган Умар розияллоҳу анҳуга айланди ва Ислом учун яшашни бошлади.

Ҳазрати Фотиманинг розияллоҳу анҳо жасорати Ҳазрати Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу каби бир зотнинг исломият билан шарафланишига сабаб бўлди. Зеро, Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳунинг умри давомида қилган яхшиликлари ҳеч бир камайтирилмасдан Фотима бинти Хаттоб розияллоҳу анҳонинг ҳам амал дафтарига ёзилган бўлса не ажаб...

Фотима розияллоху анҳо эри Саъд розияллоҳу анҳу билан бирга Ясрибга ҳижрат қилди. Умрининг сўнгги нафасига қадар фазилатли ҳаёт кечирди. Акасининг халифа бўлганини, мамлакатни адолат билан идора қилганини кўриш бахтига муяссар бўлди. Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳунинг халифалик даврида Аллоҳ таолонинг даргоҳи сари риҳлат килди.

Аллоҳ таоло барчаларидан рози бўлсин. Муслима опа-сингилларимизга ҳам Фотима бинти Хаттоб розияллоҳу анҳоникидек хислатлар насиб этсин!

Саидаброр Умаров тайёрлади

Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай деб марҳамат қилган:

وَبَدَا لَهُم مِّنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ

«Ва уларга Аллоҳ томонидан ўзлари хаёлларига ҳам келтирмаган нарсалар зоҳир бўлур» (Зумар сураси, 47-оят).

Хўш, бу оятнинг тафсирида уламоларимиз нималар дейишган?

Имом Муқотил раҳимаҳуллоҳ “Улар қайта тирилтирилганларида дунёда ўзларининг хаёлларига келтирмай қилган нарсалари (хатолари) охиратда бошларига тушиши маълум бўлди” деганлар.

Имом Мужоҳид раҳимаҳуллоҳ “Улар бир қанча амаллар қилиб, уни ҳасанот (яхшиликлар) деб ўйлаган эдилар. Охиратда эса ўша амллари ёмонлик экани маълум бўлади” деб тафсир қилган эканлар.

Имом Суддий раҳимаҳуллоҳ “Улар яхшилик деб ўйлаган нарсалари аслида ёмонлик экани маълум бўлиб қолади” деганлар. Яъни баъзи инсонлар “Бизни Аллоҳга яқинлаштиради” деб бут-санамларга ибодат қилиб юргандилар. Охиратда эса бу ишлари абадий азобга дучор қиладиган иш экани маълум бўлади.

Имом Табарий раҳимаҳуллоҳ “Уларга ўша куни, ўзлари учун тайёрлаб қўйилган Аллоҳнинг азоби борлиги зоҳир бўлади. Улар мазкур азоблар тайёрлаб қўйилганини ўйламагандилар” деб тафсир қилганлар.

Имом Қуртубий раҳимаҳуллоҳ “...хаёлларига ҳам келтирмаган нарсалари...”ни “Дўзахга киришлари” деб тафсир қилган эканлар.

Суфён Саврий раҳимаҳуллоҳ “Риё аҳлига вайл бўлсин! Риё аҳлига вайл бўлсин! Бу улар ҳақидаги оят ва уларнинг охиратдаги қиссаларидир” деган эканлар.

Ибн Касир раҳимаҳуллоҳ “Уларга Аллоҳнинг азоби, иқоби бор бўлиб, улар буни ўйлаб ҳам кўрмаган, хаёлларига ҳам келтирмаган эдилар” деб тафсир қилган эканлар.

Кимдир ота-онасига оқ бўлиб, кейинчалик буни унутиб юборган бўлса ҳам, Аллоҳ таоло унинг қилмишини унутмайди! У кимса “Аллоҳ менинг ўша гуноҳимни унутган” деб ҳаргиз ўйламасин!

Кимдир бир инсонни гуноҳга бошлаган ёки яхшиликдан қайтарган бўлса, кейинчалик бу ишини унутиб юборган бўлса ҳам, Аллоҳ таоло унинг қилмишларини ҳаргиз унутмайди! У кимса “Аллоҳ менинг ўша гуноҳимни унутган” деб ҳаргиз ўйламасин! 

Кимдир ака-укасига, опа-синглисига ёки бирор инсонга зулм қилиб, кейин буни унутиб юборган бўлса ҳам, Аллоҳ таоло унинг жиноятларини унутмайди! У кимса “Аллоҳ менинг ўша гуноҳимни унутган” деб ҳаргиз ўйламасин!

Кимдир кибр қилган, ҳасад қилган, ёлғон гапирган, риё қилган, ўзини катта олган, одамларга қўпол гапирган, бировни урган, кимнидир ҳақорат қилган бўлса-ю, буларни унутиб юборган бўлса ҳам, Аллоҳ таоло унинг бу ишларини ҳаргиз унутмайди! У кимса “Аллоҳ менинг ўша гуноҳимни унутган” деб ҳаргиз ўйламасин!

Муҳаммад ибн Мункадир раҳимаҳуллоҳ ўлим тўшагида қаттиқ безовта бўлган эканлар. У кишидан бунинг сабабини сўрашганда, юқоридаги оятни эслатиб туриб, “Ўзим ўйламаган нарса охиратда менга зоҳир бўлишидан қўрқаман” деган эканлар.

Оят билан боғлиқ бир қиссани келтирсак:

Абу Исҳоқ Саълабий айтадилар: «Баъзи китобларда ушбу воқеани ўқидим: «Муҳаммад ибн Мункадирнинг акаси бир қорининг:

وَبَدَا لَهُم مِّنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ

«Ва уларга Аллоҳ томонидан ўзлари хаёлларига ҳам келтирмаган нарсалар зоҳир бўлур» оятини тиловат қилаётганини эшитди ва «Ҳааҳ» дедию, шу заҳоти вафот этди».

Инсон қилаётган ҳар бир амалини, айтаётган ҳар бир сўзини назорат қилиб, кузатиб бориши ва ўзини-ўзи тез-тез тафтиш қилиб туриши лозим.

Бу борада ушбу ҳадисларни келтирсак:

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِنَّ الْعَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ مِنْ رِضْوَانِ اللهِ لَا يُلْقِي لَهَا بَالًا، يَرْفَعُ اللهُ بِهَا دَرَجَاتٍ، وَإِنَّ الْعَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ مِنْ سَخَطِ اللهِ لَا يُلْقِي لَهَا بَالًا يَهْوِي بِهَا فِي جَهَنَّمَ

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Банда Аллоҳ рози бўладиган гапни арзимас санаб гапиради да, шу сабабли Аллоҳ уни даражаларга кўтаради. Банда Аллоҳ норози бўладиган гапни арзимас санаб гапиради да, шу сабабли жаҳаннамга қулайди».

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ، سَمِعَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: إِنَّ الْعَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ مَا يَتَبَيَّنُ فِيهَا، يَزِلُّ بِهَا فِي النَّارِ أَبْعَدَ مِمَّا بَيْنَ الْمَشْرِقِ

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шундай деяётганларини эшитганман: «Банда бир гапни аниқламай гапириб қўяди да, шу сабабли дўзахнинг машриқ (ва мағриб) оралиғидан ҳам узоқроқ жойига тойилиб, қулайди».

Демак, ҳар биримиз тилимизга эҳтиёт бўлайлик! Гуноҳлардан узоқ турайлик!

Аллоҳ таоло барчамизни Ўзининг ҳидоятидан айирмасин ва хотимамизни гўзал қилсин!

Интернет маълумотлари асосида Нозимжон Ҳозимжон тайёрлади

Ўзбекистон Республикаси Президенти Шавкат Мирзиёев 30 январь куни Ислом Каримов ҳайкали пойига гулчамбар қўйди.

Мамлакатимизнинг Биринчи Президенти Ислом Каримов мустақил Ўзбекистонга асос солган, халқимиз меҳрини қозонган, халқаро миқёсда тан олинган давлат ва сиёсат арбоби эди.

Президент Шавкат Мирзиёевнинг эътибори ва тегишли қарори билан унинг хотираси абадийлаштирилди, ҳурмати жойига қўйилди. Биринчи Президентимиз таваллуд топган 30 январь кунини нишонлаш эзгу анъанага айланди.

“Бу санани муносиб ўтказиш бизнинг ўз тарихимизга, мустақиллигимизга бўлган ҳурматимизни, халқ, миллат сифатидаги маданиятимиз ва савиямизни намоён этади” деган эди давлатимиз раҳбари Шавкат Мирзиёев.

Қуръони каримдан тиловат қилинди. Ислом Каримовнинг серқирра фаолияти, олижаноб инсоний фазилатлари ёдга олинди.

Гул қўйиш маросимида Президент Администрацияси, парламент палаталари ва ҳукумат аъзолари, илм-фан ва маданият намояндалари, зиёлилар, шаҳар жамоатчилиги иштирок этди.

Биринчи Президентимизнинг Самарқанд ва Қарши шаҳарларидаги ҳайкаллари пойига ҳам гуллар қўйилди.

Манба: http://uza.uz

Қуйида келтириладиган фикрлар, ҳикматлар сайтлардан ва ижтимоий тармоқлардаги турли саҳифалардан олиб таржима қилинган. 

Фарзанди беморлиги сабабли зудлик билан муолажага пул керак бўлиб, қарз сўраб борса, пули бор, ўртада ишончсизлик юз бермаган бўлса-да, қарз бермай, унинг ўрнига “Ҳозир ҳаммагаям осонмас” деб гап бошалаб, насиҳат қиладиганларни тушунмайман.

Ё бериш керак ёки бериш нияти бўлмаса, “Оғайни, беролмайман” деб гапни қисқа қилиш керак.

*****

Жаннат ҳақида фикр қилинг, ўйланг. Шунда дунё кўзингизга кичик кўринади.

«Ховатир роқия журнали»

*****

Агар таҳоратли ҳолда ухласангиз, то уйғонгунингизча фаришталар сиз учун Аллоҳдан мағфират сўрашади.

«Ховатир роқия журнали»

*****

Иброҳим ибн Адҳам раҳимаҳуллоҳ дедилар: «Ҳалим олимдан кўра Иблисга қаттиқ зарба бўладиган нарса йўқ. (Ўша олим) агар гапирса, илм билан гапиради. Агар сукут қилса, ҳалимлик билан сукут қилади» деб айтилар эди».

Интернет материалларидан тўплаб, таржима қилувчи

Нозимжон Иминжонов

Мусулмонларни нотўғри эътиқоддан асраш, соф эътиқод ила тарбия қилиш бугунги куннинг долзарб масаларидан бири бўлиб келмоқда. Эътиқодда адашиш, озгина билган нарсасига маҳкам ёпишиб олиб қолганларни сўзини қабул қилмаслик, илмсиз равишда билмаган нарсасига, танимаган шахсларга эргашиш кўпгина кўнгилсизликларга сабаб бўлаётгани ҳаммамизга маълум.   Ҳозирги кунда мусулмонларнинг бошига тушаётган кўплаб, бало офатларнинг сабабларидан бири ҳам ақидада адашган, оз билган нарсасига ёпишиб олган замона хаворижлари ҳисобланади. 

Ақидада адашиш ва ҳаддан ошишнинг асосий сабаби билимсизлик ҳисобланади. Билимсизлигини тан олмаслик эса балонинг бошидир. Минг афсуслар бўлсинки, аввалки ва ҳозирги ақида овчилари ўзларини олим деб биладилар аммо дин соҳасида тузукроқ бошланғич таълимни ҳам олмаган бўладилар. Уларнинг бирортасида ҳам диний таҳсил олганлиги ҳақида шаҳодатномаси йўқ.

Уламоларимиз бу кимсаларнинг билимсизликлари қуйидаги соҳаларда эканлигини таъкидлайдилар:

1. Қуръоннни билмаслик. Қуръон илмини яхши билмай туриб, оятларнинг маъносини ўз мақсадларига бурадилар.
2. Суннатни билмаслик. Ҳадисларнинг матнидан тўғридан-тўғри ҳукм чиқарадилар.
3. Шариат мақсадларини билмаслик.
4. Далил ва ҳукм чиқариш йўлларини билмаслик.
5. Уламоларнинг қавлларини ва асарларини билмаслик.
6. Араб тили ва усулларини билмаслик
7. Тарихни ва воқейликни билмаслик.

Ушбу билимларнинг барчасини пухта эгалламасдан туриб бирор ҳукм чиқаришга ҳеч кимнинг ҳаққи йўқ.

Билимсизликларга  асосланиб  чиқарилган ҳукмлардан бири, мусулмонларни “кофир” деб фатво чиқаришнинг кўпайганидир. Бир мўмин инсонни асоссиз куфрга чиқаришнинг оқибати жуда ёмон бўлиб, кўпчиликнинг бошига бало-офат бўлади. 

Аслида Расуллулоҳ (с.а.в) мусулмонларни бу ишдан қаттиқ қайтарганлар.

ثَلاثٌ مِنْ أَصْلِ الإِيمَانِ : الْكَفُّ عَمَّنْ قَالَ لا إلَهَ إِلا اللهُ لا نُكَفِّرُهُ بِذَنْبٍ وَلا نُخْرِجُهُ مِنْ الإِسْلامِ بِعَمَل

Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:  Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “ Уч  нарса иймоннинг аслидир: “Ла илаҳа иллаллоҳу” деган кимсага тегмаслик; гуноҳи туфайли уни кофирга чиқармаймиз; амали туфайли уни исломдан чиқармаймиз”, дедилар.

Демак, “Ла илаҳа иллаллоҳу” деган киши мусулмон ҳисобланиб, унинг жонига, молига зарар етказмаслик, у билан чиройли муомалада бўлиш, гуноҳ иши туфайли кофирга чиқармаслик зарур. Аммо динда ҳаддан ошган, ақидада адашган кимсалар эса калимаи шаҳодатни айтиб турган кимсани, аҳли қиблани кофирга чиқарадилар. Улуғ алломаларни ва бошқа мусулмонларни ўзларининг йўлига эргашмаганлари учун портлатадилар, қатли ом қиладилар.

Шаръий матнларда келган куфр сўзи аслида икки хил маънода ишлатилади:

1. Куфри акбар (катта куфр) яъни, иймоннинг зидди. Бу турдаги куфр ўз эгасини дўзахда абадий қолишини тақозо қилади. Бунга пайғамбарларни ёлғонга чиқариш, билиб турсада кибр қилиб иймонга келмаслик кабилар киради.
2. Куфри асғар (кичик куфр). Бу турдаги куфр ўз эгасини дўзахда абадий қолишини тақозо қилмайди. Бунга маъсиятлар яъни, гуноҳлар киради. Қуйидаги ҳадислар бунга мисол бўлади:

سِبَابُ الْمُسْلِمِ أَخَاهُ فُسُوقٌ ، وَقِتَالُهُ كُفْرٌ

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мусулмонни сўкмоқлик фисқдир, у билан уруш қилмоқ куфрдир”,  деганлар.

Бошқа ҳадисда:

بَيْنَ الْعَبْدِ وَبَيْنَ الْكُفْرِ تَرْكُ الصَّلاَةِ.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мусулмон ва куфрнинг ўртасида намозни тарк этиш бор”.

Яна  бир ҳадисда:

مَنْ حَلَفَ بِغَيْرِ اللَّهِ فَقَدْ كَفَرَ

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам:  “Ким Аллоҳдан ўзга ила қасам ичса, батаҳқиқ кофир бўлибди” деб, марҳаммат қилганлар.

Ушбу ва шунга ўхшаш ҳадисларда зикр қилинган куфр сўзидан диндан чиқарадиган кофирлик эмас балки гуноҳ ирода қилинган. Шунингдек, “Зинокор зино қилаётган вақтида, ароқ ичувчи ароқ ичаётган вақтида, ўғри ўғрилик қилаётган вақтида мўъмин бўлмайди” деган ҳадисларда бундай ишлар ўта қабиҳ бўлганлигидан таҳдид ирода қилиниб мўмин бўлмайди ибораси ишлатилган. “Намоз диннинг устуни. Ким уни қоим қилса динини қоим қилибди. Ким уни тарк этса динини вайрон қилибди” деган ҳадис      намозни фарз эмас деб, эътиқод қилувчи киши ҳақида айтилган.

  Аҳли сунна вал жамоа ҳаммалари жумладан, ақида илмидаги буюк алломаларимиз Имом Мотуридий, Имом Насафий, Абу Ҳанифалар ўз асарларида  гуноҳи кабира қилган мўмин гуноҳкор бўлсада, кофир бўлмаслигига иттифоқ қилганлар. Бундай кишилар қиёматда гуноҳига яраша жазо олишлиги ёки тавба қилиб Аллоҳнинг афвига мушарраф бўлишлари мумкин.

Адашган фирқалар эса ушбу ва бошқа ҳадис мантларини тўғри тушунмаганларидан мўмин аммо гуноҳ иш қилган кимсани кофирга чиқарадилар, уларни қонини ҳалол санайдилар.

Агар гуноҳи кабира қилиш куфр бўлганида зино, ўғрилик, ароқхўрлик ва бировни зинода айблаганга ҳадд (шаръий жазо) қўлланишлиги беҳуда нарса бўлиб қолар эди. Чунки  ҳаддлар кофирга қўлланилмайди. Бу  эса гуноҳи кабира қилгани туфайли иймондан чиқади деган гап бузуқ эътиқод эканлигини кўрсатади.

Абу Муин Насафий “Баҳрур Калом” номли асарларида мўминни гуноҳи туфайли кофирга чиқариб, қонини ҳалол санайдиган адашган фирқаларга қарата ушбу далилларни келтирадилар:

“Аллоҳ таоло Нур сурасининг 31-оятида:

وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ

“Аллоҳга барчангиз тавба қилинг, эй мўминлар! Шоядки, нажот топсангизлар”.

Таҳрим сурасининг 8-оятида:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ

“Эй, иймон келтирганлар, Аллоҳга холис тавба қилинглар! Шоядки роббингиз гуноҳларингизни ювса ва сизларни дарахтлари остидан анҳорлар оқиб турган жаннатларга киритса”.

Ушбу оятлардаги тавба гуноҳ сабабидан бўлади. Гуноҳ қилган кишигина тавба қилади ва Аллоҳ уни афв этиб жаннатга киритишини  умид қилади.”

Юқоридаги оят ва ҳадислардан гуноҳкор мўмин кофир бўлмаслиги маълум бўлди. Ҳозирги кундаги такфирчилар эса нафақат гуноҳ қилган кишини балки айнан уларнинг фикрига қўшилмаган бегуноҳ, беайб инсонларни қатл қилмоқда.

Ҳанафийларнинг машҳур уламоларидан бири, “Ал-Баҳрур Роиқ” асарининг муаллифи Ибн Нажим айтадилар:

“Агар бу масалада кофир дейиш учун тўқсон тўққизта далил бўлса-ю, кофир демаслик учун биргина далили бўлса, тўқсон тўққизни қўйиб, ўша бир далилни олиш керак”, деган.

Динда ҳаддан ошганлар эса буни аксини айтадилар. Бу эса барча исломий мазҳаблар ва уламоларнинг тутган йўлига тескаридир. 

“Хадичаи Кубро” аёл-қизлар ўрта махсус ислом таълим муассасаси ўқитувчиси 

Мухамедходжаева  Санобар