Фаръий масалаларда хилофнинг бор экани ҳақдир. Дарҳақиқат, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобаларининг даврида ҳам ва у зотлардан кейин келган, салафи солиҳлар, деб танилган зотларнинг даврида ҳам бу нарса содир бўлган. Бироқ, ушбу хилоф уларни низолашишига, хусуматлашишига, жанжаллашишига ёки иттиҳом, залолат ва куфр билан айблашига олиб бормаган. Бу ишда ҳеч шак-шубҳа йўқдир. Фаръий масалалардаги хилоф «зонний далиллар» ёки «бир-бирига тескари далиллар» ёки у иккисидан бошқа далиллар устига қоим топади. Буларнинг барчаси бир қоида асосига кўра бўлади: «Бизнинг сўзимиз тўғри, хато эҳтимоли бўлиши мумкин. Бошқаларнинг сўзи тўғри бўлиш эҳтимоли бор».
Бугунги кунда аҳли суннанинг баъзи кишилари томонидан «далили зонний» ва «далолати зонний» бўлган зонний далиллар устида қоим топган фаръий масалаларда қилаётган ихтилофларига «тўғри ёки хато» ва «ҳақ ёки ботил» дейишдан бошқаси бўлмаслиги керак! Аллоҳ тойилишдан Ўзи асрасин!
«Муҳиққут тақоввул фи масъалатит тавассул» асарининг муқаддимасидан 8-Б, Шайх Ваҳбий Сулаймон Ғовчи роҳимаҳуллоҳ
