Шайх Албоний ва ҳадис илмида усулий аллома бўлмиш шайх Абдулфаттоҳ Абу Ғудда ўртасида илмий мунозара бўлган эди. Бу хабарни менга вафотидан олдин шайх Муҳаммад Мунир раҳимаҳуллоҳ Мадина шаҳрига келганида айтиб берган эди.
Бу мунозара Риёз шаҳрида бўлди.
Шайх Абдулфаттоҳ:
– Сиз ҳадис илмининг олими ва муҳаддисмисиз?, – дея сўради.
Шайх Албоний:
– Шундай дейишади, – деб жавоб берди.
Шайх Абдулфаттоҳ:
– Унда бу илм санадларини қайси олимдан олгансиз, яъни қайси уламодан ўргангансиз?
Шайх Абдулфаттоҳ:
– Ҳадис илми ҳадис аҳлидан ўрганилмас экан, китобдан илм олган инсон муҳаддис ҳисобланмайди! – деди ва яна давом этди:
- Сиз наҳв ва сарф (араб тили грамматикаси) ва бошқа илмларда ҳам олиммисиз, деб сўради ва у ердагиларга "Саҳиҳул Бухорий"ни келтиришларини айтди. "Саҳиҳул Бухорий" китоби келтирилди.
Шайх Абу Ғудда китобнинг Ғазот бўлимини очиб, уни шайх Албонийга узатди ва:
– Бизга мана шу ҳадисни ўқиб беринг, – деди.
Шайх Албоний ҳадисни ўқий бошлади. Ҳадисдаги "ирбаъуу" калимасига етганида эса фатҳа билан "арбаъуу", дея ўқиди.
Ушбу калима фатҳа билан "арбаъуу" деб ўқилса "тўрт оёқлаб юринг", деган маънони ифодалайди. Агар касра билан "ирбаъуу", дейилса, унда "тўрт киши бўлиб юринглар", деган маънони англатади. (мазкур ҳадисда эса мулойим бўлинглар, деган маънода келтирилган).
Шунда шайх Абу Ғудда:
– Бўлди, сизнинг илмингиз даражасига "тўрт оёқлаб юриш"ингиз кифоя, илмда моҳир эмаслигингизга мана шу етади, – деди.
Сўнгра:
– Эй "тўрт оёқлаб юрувчи", бориб аввал луғат илмини ўрганинг, сўнгра эса ҳадис илми билан шуғулланасиз, – деди.
Аммо Саудлар оиласи ҳадис илмида илмсизликлари боис, шайх Албонийни Исломий университетда бир муддат ҳадис илми бўйича мударрис қилиб тайинлашди.
Ўша мударрислик муддатида Албоний шогирдларга бундай деган эди:
– Агар қўлимдан келганида эди, Мадина масжидидан Расулуллоҳнинг қабрини чиқариб ташлаб, масжиднинг яшил қуббасини бузиб ташлаган бўлар эдим.
Унинг шогирдларидан бири бўлмиш Жуҳаймон (Утайбий) эса 1400 ҳижрий йил бошида (1979 йил 20 ноябр) бомдод вақтида ҳарамга қурол-аслаҳали қўшин билан кириб Каъбатуллоҳни эгаллаб олди. Ҳарамнинг эшикларини ёпиб олиб, яқинларидан бирини “имом Маҳдий” дея эълон қилди. Каъбани тўплардан ўққа тутди. Ҳожи ва умрачилардан 1400 га яқин ҳалок бўлди ёки жароҳатланди.
Жуҳаймон бу ишларида Албонийдан олган дарсларига асосланган эди.
Ушбу фитнали ишларидан сўнг Албонийни Саудиядан чиқариб юборишди. Баъзи одамлар эса бу инсонга алданиб қолишган ва ҳануз алданишмоқда. Кўплаб олимлар, хусусан шайх Абдулфаттоҳ Абу Ғудда, шайх Абдуллоҳ Сирожиддин Ҳалабий бу ҳақда сўзлашган.
Бу инсон ҳақида шайх, муҳаддис Муҳаммад Аввома:
– Албоний Ислом умматини парчалаб ташлади, – деган эди.
