Ҳар бир инсон ўзидаги бир қанча хусусиятлар билан бошқа инсонлардан ажралиб туради. Бу эса унинг ер юзида эволюция ёки тасодиф натижасида пайдо бўлиб қолмаганига далилдир. Келинг, инсоннинг мўъжизалиги ҳақида сўз юритайлик.

Сизларга янги илмий хулосаларни тақдим этгим келди. Бу хулосалар инсоннинг ҳар бир аъзоси ўша инсоннинг ўзига хос, бетакрор эканини, бошқа инсоннинг ўшандай аъзосига асло ўхшамаслигини таъкидлайди. Инсонни бошқа инсонлардан ажратиб турадиган нарса фақатгина бармоқ излари эмас. Балки қулоқ чизиқлари, тилдаги чизиқлар, юришдаги ўзига хослик ва бошқа аъзоларнинг излари, чизиқлари, шакллари яратишнинг ўта нозиклигига ва тасодиф деган нарса йўқлигига гувоҳлик беради.

Эволюция назарияси ёлғон ва эволюциячилар ёлғончилардир. Бунинг ёлғонлигига энг катта далиллардан бири – ҳар бир инсоннинг ўзига хос яратилгани ва унинг бошқаларга ўхшамаслигидир. Агар биз эволюция назариясига ёки нарсалар тасодифан пайдо бўлиб қолган деган гапга ишонадиган бўлсак, кўзимиз билан кўриб, қўлимиз билан ушлаб турган ҳақиқатлардан кўз юмишимиз керак бўлади.

Келинглар, эволюция назариясининг ёки тасодифан пайдо бўлиб қолган деган гапларнинг ёлғонлигини кўрсатувчи далилларни кўриб чиқайлик.

Қулоқ чизиқлари

Тадқиқотлар шуни кўрсатдики, ташқи қулоқ шакли мутлақо бошқаларникига ўхшамас экан. Инсоннинг қулоғи бемалол бармоқ ўрнига ўтиб, шахсларни таниб олиш белгиси бўла олади. Ҳатто қулоқ чизиқлари, шакли шахсни таниб олишнинг энг афзал йўлига айланди.

Саутгемптон университети хулосасига кўра, инсоннинг ташқи қулоқ шаклини бармоқ излари каби суратга олинса, 99.6 фоизга бир инсоннинг қулоғи бошқаникига ўхшамаган ҳолда тасвири пайдо бўлар экан.

Кўздаги ўзига хослик

Бир инсондаги кўз қорачиғининг шакли бошқа инсонникидан фарқ қилар экан. Ҳатто бир-бирига икки томчи сувдек ўхшаш бўлган эгизакларда ҳам шундай экан. Шунинг учун ҳам биз ишонч билан айтамизки, ер юзидаги ҳар бир инсоннинг кўз тузилиши бошқаларникидан фарқ қилади. Кўзларнинг бетакрор, ўзига хос экани инсон тасодифан пайдо бўлиб қолмаганига, балки, Буюк Яратувчи томонидан аниқ мақсад билан яратилганига далилдир.   

Тилдаги чизиқлар

Тил юзасида тарқалган ушбу нуқталар ўзининг шакли, ҳажми билан бошқа инсонларнинг тилларидаги нуқталардан фарқ қилади. 

Юришнинг ўзига хослиги

Шахсларнинг юришлари ва ҳаракатларини ўрганиш уларни кўплаб одамлар орасидан таниб олишга ёрдам беради. Шунинг учун айта оламизки, ҳар бир инсон ўзига хос тарзда юради ва қадам ташлаши билан бошқалардан ажралиб туради. Бу – нафақат ҳар бир инсон, балки, инсондаги ҳар бир аъзо, бўғимлар, суяклар ҳам бошқа инсонларникига ўхшамайдиган қилиб яратилгани сабаблидир.

Агар инсоннинг пайдо бўлиши тасодифий ёки эволюция натижасида бўлганида эди, унинг аъзоларидан бирортаси бошқа инсоннинг аъзоларидан бирортасига айнан ўхшаш бўлиб қоларди. Озгина бўлса ҳам ўхшашлик йўқлиги – инсонни Аллоҳ таоло аниқ мақсад билан яратганига далолат қилади. 

Бармоқ излари

Бармоғингиздаги излар бошқа бирорта инсонда учрамайди. Айрим ғарблик “олимлар” бармоқ изларини тасодифан пайдо бўлган дейишади. Агар тасодифан пайдо бўлганида, ҳеч бўлмаганда, бир марта бармоқларда айнан ўхшашлик кузатилган бўлар эди. 

Овозлардаги ўзига хослик

Овозингиз сизни кимлигингизни, моҳиятингизни белгилайдиган унсурдир. Ҳар бир инсоннинг овози ўзига хос бўлиб, бировнинг овозига бошқаникига айнан ўхшамайди. Шунинг учун ҳам овоз орқали шахснинг кимлигини аниқлаш мумкин. Овозлардаги бу турфахиллик тасодифий тарзда бўлиши асло мумкин эмас. Агар тасодифий бўлганда, энг камида иккита одамнинг овози айнан ўхшаш бўлиб қоларди. Аллоҳ таоло ҳар бир инсонга ўзига хос ўта нозик ва ҳайратланарли даражада овоз ато этган. 

Инсон ҳидининг ўзига хослиги

Ҳар бир инсоннинг генларига боғлиқ бўлган ўзига хос ҳидлари бор. Олимлар “Итлар 300 дан ортиқ унсурдан ташкил топган инсон ҳидларини бир-биридан ажрата олади” деб ўйлашади. Шундай қилиб ҳар бир инсоннинг ўзига тегишли муайян ҳиди бор. Бу ҳид инсоннинг руҳий ҳолати, ёши, саломатлиги ва бошқа жиҳатларига кўра бир инсоннинг ҳиди бошқасиникидан фарқ қилади. Шу билан бирга эркак билан аёл ҳиди ўртасида ҳам фарқ бор. Шундай қилиб биз инсонларда миллиардлаб ҳидлар бор.

Шунингдек, ҳар бир инсоннинг ўзигагина хос бўлган яна кўплаб излари бор. Масалан, мия изи, миядан тараладиган электромагнит тўлқинлари, юракнинг излари, уриши, томирлардаги излар (ҳар бир инсоннинг томири ўзига хос тарзда яратилган) ва бошқа аъзоларда ўзига хос излар бўлиб, инсон шу излари билан бошқа инсонлардан фарқ қилади.

Бу Аллоҳнинг мўъжизасидир!

Инсоннинг ҳар бир аъзосини, уларнинг изларини, ҳидларини Аллоҳ таоло турлича қилиб яратган. Аллоҳ таоло Қуръони Каримда бармоқ излари ҳақида шундай деган:

 أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ

“(Кофир) Инсон Бизни, унинг суякларини жамлай олмас, деб ўйларми? Ҳа, Биз унинг бармоқ учларини ҳам асл ҳолига келтиришга қодирмиз” (Қиёмат сураси, 3-4-оятлар). 

Инсон ва бошқа нарсаларнинг тасодифан пайдо бўлиб қолмаганига илмий далил 

Келинг, бугунги кунимиздан бир мисол келтирайлик. Банклар билан алоқа қилувчи инсонларда пластик карта бўлади. Ҳар бир пластик картанинг ўз рақами бўлиб, ундаги рақам бошқа пластик картада бўлмайди. Бордию иккита бир хил рақамли пластик карта бўлса, уларга пул тушириш ва ундан пул ечиб олишда кўплаб муаммолар келиб чиқади. Шунинг учун банклар ҳар бир картага ўта катта диққат-эътибор билан рақам териб чиқади. Шу орқали карта рақамлари бир хил бўлиб қолмаслик ва сохта карталар пайдо бўлмаслигининг чораси кўрилади. Агар карталарни рақамлаш ишига эътиборсиз бўлиб, у тасодифий тарзда бўлганида эди, минглаб карталар бир хил рақамли бўлиб қолар ва бунинг оқибатида катта-катта муаммолар юзага келган бўларди.

Агар ғарблик баъзи “олимлар”га “Пластик карта ёки кредит карта, уларда бирорта ўхшаш рақами бўлмаса ҳам, эволюция назариясига биноан тасодифий равишда рақамланиб қолган” дейилса, улар бу гапни айтган одамнинг устидан кулиб, уни масхара қилган бўлардилар.

Субҳаналлоҳ!

Бир вақтнинг ўзида улар ҳар бир инсонда бошқалардан ажратиб турувчи, бошқа инсонларда ўхшаши бўлмаган хусусиятлар борлигини қабул қиладилар, шу билан бирга бу хусусиятлар тасодифий равишда, кўр эволюция натижасида пайдо бўлиб қолган дейдилар. Улар ўз ақлларини ҳурмат қиладиларми ўзи?!

Аллоҳ таоло уларга ўхшаган кимсаларга хитоб қилиб шундай деган:

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ  أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ

“Ё ақллари шунга буюрарми ёки улар туғёнга кетган қавмларми? Балки, у(Қуръон)ни ўзи тўқиди, дерлар? Йўқ, улар иймон келтирмаслар. Агар уларнинг гапи рост бўлса, у(Қуръон)га ўхшаш сўзни келтирсинлар. Балки, улар ҳеч нарсадан ҳеч нарса йўқ ўзлари яралгандирлар?! Ёки улар яратувчиларми? Балки, улар осмонлару ерни яратгандирлар?! Йўқ, улар ишонмаслар (Тур сураси, 32-36-оятлар).

Ҳар бир инсонни ўзига хос, бошқа инсонларга ўхшамайдиган, бетакрор қилиб яратган ва уни махлуқотларнинг гултожи, мукаррами қилиб қўйган Аллоҳ таолога чексиз ҳамду санолар бўлсин! 

Абдуддоим Каҳелнинг мақоласини

Нозимжон Иминжонов таржима қилди

У бозорнинг кираверишида, одамлар ўтиб-қайтадиган гавжум жойда ерга қопини ёйиб олиб олма сотиб ўтирибди. Ёнгинасида  қўлларида пачка-пачка пул чангаллаган “валютчик”лар “доллар оламиз”, “танга оламиз”, “рубль борми?..”  деб ўтган-қайтганнинг йўлини тўсади.

Дунёнинг ишларини қаранг, – дея ўйлади у, – Мен шугина олмани етиштириш учун йил давомида тер тўкаман: тагини юмшатаман, ўғит соламан, суғораман, дорилайман... уни сотган пулим икки қоп унга ё етади, ё етмайди. Булар эса пулни олиб, пулни сотади-я, ё қудратингдан, ҳеч иш қилмасдан бир куннинг ўзида жарақлатиб миллионларни ишлаб олади. Уларнинг бир ойда топганини мен кабилар бир умр тер тўкиб ҳам тополмаса керак...

Бўшаган қопнинг устида осма тарозисини иягига тираб шуларни хаёл суриб ўтирган унинг эътиборини долларчиларга яқинлашган бир чол бузди. Чол даста-даста пул чангаллаб турганлардан бирининг олдига бориб чўнтагидан 100 доллар чиқариб майдалатиб беришини сўраган эди, бошқалари ҳам у тарафга ёпирилиб келди. Чол жуда кекса эди, оёқлари мадорсиз, кийимлари ҳам юзидек ғижим бўлиб кетган, қўлига тутиб турган 100 доллар ҳам оғирлик қилаётгандек кўринади. Боласими, неварасими, Россиядан юборган бўлса керак-да, деб қўйди у.  Улар у деди, чол бу деди – савдоси қовушмади.

Чол улардан пулини қайтариб олди. Долларчилар ортига ўгирилиб кетди. Чол долларни чўнтагига солди. Аммо пул  чўнтакка кирмасдан ёнидан сирпаниб ўтиб кетди-да, ерга тушди. Долларнинг ерга тушганини кўрган унинг юраги ҳаприқиб кетди. У кучли ҳаяжонда чолнинг юриб кетишини истай бошлади. Чол ҳам уни кўп куттирмасдан ерга тушган пулининг ёнидан босиб ўтиб илгарилаб кетди. У ўша тарафга бир олмани юмалатиб юборди. Кейин атрофга бир аланглаб олиб худди олмасини олаётгандек бўлиб долларни ҳам унга қўшиб олди. Шошиб-пишиб  чўнтагига тиқди-да, бесаранжомлигини сездириб қўймаслик учун уст-устига олма тишлаб ўтираверди.

Бир маҳал терлаб-пишиб чол қайтиб келди. Долларчиларга: “Пулимни қайтиб бермабсилар-ку”, деди. Долларчилар аввалига унинг нима деётганига ҳайрон бўлди, кейин бир овоздан: “Олиб чўнтагингиз солиб қўйдингиз-ку, бобой!” дейишди. “Унда ерга тушдимикан, ерга тушган бўлса ҳам шу ерга тушади, кўрмадингларми?” деди чол мўнгсираб. “Йўқ”, дейишди улар. Кейин ҳаммаси ерга тикилиб кўзлари билан пулни қидира кетди. Долларчилардан бирининг унга кўзи тушиб қолиб: “Сиз кўрмадингизми?” деб сўраб қолди. Доллар шимининг ўнг чўнтагида эди. “Йўқ, кўрмадим”, деди у.

Долларнинг топилишидан умид узган чол мунғайганча бир нималар деб пичирлаган куйи бозордан узоқлашиб кетди. Унинг ҳам олмаси озроқ қолган эди, сотиб тугатди-да, бошқа жойга бориб долларни  майдалатди. Кейин иккита улфатини бир чойхонага чақирди. Учаласи еб-ичиб ўтириб кунни кеч қилди.

Уйга келса отаси “Қаерда юрибсан, сандироқлаб, сигирга қара, ем ҳам, емиш ҳам емаяпти, ётиб олди”, деб заҳрини сочди. Оғилга кириб қараса, ростдан ҳам ҳам сигири  емга ҳам, емишга ҳам қарамай ётибди. Подада юриб чарчагандир-да, эрталаб туриб кетади деб уйга кириб донг қотиб ухлаб қолди.

Эрталаб хотини: “Туринг, сигиримиз ўлиб қолибди” деган совуқ хабар билан уйғотди. Мол аччиғи – жон аччиғи деганига амал қилган отаси уни роса бўралатиб сўкди. Эрталабдан ҳам молидан айрилиб ҳам нордон сўкиш билан “сийланган” у ҳамсоясидан илтимос қилиб, унинг тракторини олиб келди. Тележкага сигирнинг ўлигини тўрт киши аранг ортди. Сигирнинг ўлигини қишлоқнинг юқорисидаги жарга ташлаб юбордилар. Уйга қайтиб келаётиб, энди янада кўпроқ олма сотишим керак, сотилган олманинг пулини йиғсам, кечаги доллардан қолган пулни қўшсам, бундай катта бўлмаса ҳам, майдароқ бир сигир олмасам бўлмайди; болаларга сут-қатиқ керак, деб ўйлади. Уйга кириб хотини териб қўйган олмани қопи билан энди эшакка ортмоқчи бўлаётганди, хотини югуриб чиқиб: “Кичкинамизнинг иссиғи чиқяпти”, деб қолди. “Ҳа, иссиғи чиққан бўлса, дори-пори ичир-да, мен нима қилай? олмани сотайми, болага қарайми!” деб бақирди. Хотини индамай уйга қайтиб кириб кетди.

Шу куни савдоси ҳам юришмади. бир қопгина олманинг ярмини ҳам сотолмай, кечга яқин дили хуфтон бўлиб уйга қайтиб келса, боласи ёниб ётибди. дори ҳам таъсир қилмабди. Кўчадан ўтаётган машиналардан бирини ёллаб дўхтирга олиб боришди. Чўғ бўлиб ётган болани текшириб кўрган дўхтирлар: “Гепатитнинг оғир формаси ўтказиб юборибсилар”, деб юқумли касалликлар шифохонасига юборишди. Бола бечора у дунёнинг остонасидан қайтиб келди-да ўзиям. Сигири ўлганнинг аламига чидай олмаётган унинг боласини даволатаман деб тана-тўлписи-ю, эшагигача сотилиб кетди...

Бошига нега бундай кунлар келганига ақли етди – бировнинг ҳаққи. Аммо қани энди  у чол? Ҳар куни бозорга борар экан, илоҳо, шу чолни учратай-да, омонатни бериб, кечирим сўраб розилашиб олай деб 100 долларни белига тугиб олган. Ана шу 100 долларни ҳам мардикорчилик қилиб топди, камбағал. Бироқ чол йўқ.

Унинг ҳаловати йўқолди, кунлари ваҳимада ўтаётир: боламнинг яна иссиғи чиқмасмикан, бирортасини машина туртиб кетмасмикан, уй-жойимга борор кор-ҳол бўлмасмикан?..

Ҳар куни: “Ё Раббим, чолдан омонатингни қистамай тур, токи унинг омонатини мен топшириб олай!” дея илтижо қилади. 

Азизлар, бир мартагина нафсининг юриғига юриб, шу иши ортидан балоларга учраган, қилмишидан минг-минг пушаймон бўлган биродаримизга ҳамдард бўлиб, Раббимизга чолни бандам демасидан унга учратиб қўйишини сўраб дуога қўл очайлик, шоядки, кўпнинг дуоси кўл бўлиб унинг қарзи қиёматга қолиб кетмаса...  

عَنْ جَابِرٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا يُصَلِّي عَلَى رَجُلٍ مَاتَ وَعَلَيْهِ دَيْنٌ، فَأُتِيَ بِمَيِّتٍ، فَقَالَ: «أَعَلَيْهِ دَيْنٌ؟» قَالُوا: نَعَمْ دِينَارَانِ، قَالَ: «صَلُّوا عَلَى صَاحِبِكُمْ»، قَالَ أَبُو قَتَادَةَ: هُمَا عَلَيَّ يَا رَسُولَ اللهِ، فَصَلَّى عَلَيْهِ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا فَتَحَ اللهُ عَلَى رَسُولِهِ قَالَ: «أَنَا أَوْلَى بِكُلِّ مُؤْمِنٍ مِنْ نَفْسِهِ، فَمَنْ تَرَكَ دَيْنًا فَعَلَيَّ قَضَاؤُهُ، وَمَنْ تَرَكَ مَالًا فَلِوَرَثَتِهِ». رَوَاهُ الْخَمْسَةُ

Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам зиммасида қарзи бўла туриб ўлган одамга жаноза намози ўқимас эдилар. Бир маййит олиб келинди. Бас, у зот:

«Унинг зиммасида қарз борми?» дедилар.

«Ҳа, икки динор», дейишди.

«Соҳибингизга ўзингиз жаноза ўқинг», дедилар.

«Ўша икки динор менинг зиммамга, эй Аллоҳнинг Расули», деди Абу Қатода.

Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам у(маййит)га жаноза ўқидилар.

Аллоҳ Ўз Расулига фатҳ ато қилганидан кейин:

«Мен ҳар бир мўмин учун унинг ўзидан ҳам яқинман. Ким қарз қолдирса, уни адо этиш менинг зиммамда. Ким мол тарк қилса, меросхўрларига», дедилар» (Бешовлари ривоят қилишган).

Дамин ЖУМАҚУЛ

Бугун Хадичаи Кубро аёл-қизлар ўрта махсус ислом билим юртида катта шодиёна – битирувчи 22 нафар талабаларнинг хатмона тантанаси бўлиб ўтди. Тадбир бошида Ватанимиз мадҳияси янгради, унга талаба ва устозлар хурмат бажо келтиришди.

Қуръони карим тиловатидан сўнг мадрасанинг собиқ мудираси Малика Нормуҳамедова битирувчи талабаларга ҳаётда ўз йўлларини топишда, олима ва фузалолар бўлиб етишишини тилаб дуои фотиҳа қилдилар.

 Мадраса мудираси Нозима Ибрагимова битирувчиларга ўз тилакларини билдириб шундай дедилар: “Биз тўрт йил бағримизда илм бериб, жамият учун керакли ходималар бўлишингиз учун сизларни тайёрладик. Келажакда юқори мартабаларга эришиб, Ватанимиз равнақи, динимиз ривожига ўз ҳиссаларингизни қўшасиз деган умиддамиз. Алҳамдулиллаҳ, эришган муваффақият ва қўлга киритган ютуқларингиздан биз устозлар мамнунмиз. Иншоаллоҳ, бундан кейинги фаолиятингизда элга керакли инсонлар бўлишингизни истаймиз. Нафақат юртимиз балки жаҳон таниган олималар бўлиб етишишингизни тилаб қоламиз”.

Тадбир давомида мадрасанинг биринчи курс талабалари ўзига хос чиқишлари (яъни  ҳадис, салавот, тасбеҳ ва шеърий табриклари) билан тадбирга янада файз киритишди.

Тадбирга Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг хотин-қизлар бўлими бош мутахассиси Марямхон Абдуллаева, Тошкент ислом институти услубчи-мураббийси Зилола Суярова ҳамда мадрасанинг фахрий устозлари ташриф буюришди.

9 та мадрасалараро олимпиада қатнашчиси, фахрли биринчи ўринни олган битирувчи талаба қизимиз Рокия Юсуфий Тошкент ислом институтига имтиёзли равишда қабул қилинди. Битирувчилардан Матлуба Фозилова эса Эронда бўлиб ўтган халқаро мусобақада иштирок этишга муваффақ бўлди.

Тадбирнинг асосий қисмидан сўнг талабаларга диплом ва эсдалик совғалари топширилди. Бундан ташқари намунали хулқи ва билимга чанқоқлиги ва иқтидорига қараб қўшимча совғалар ҳам такбирлар остида топширилди. Қуръонни ҳифз қилган талабалар учун алоҳида табриклар бўлди. Тадбирда йилнинг энг яхши талабаси, йилнинг энг яхши ўқитувчиси ва йилнинг энг яхши ходимаси ғолибларига ҳам билим юрти мудираси Нозима Ибрагимова томонидан тайёрланган совғалар топширилди.

Порлоқ келажак бугундан бошланади, деган нақлнинг ижобати ўлароқ ушбу битирувчи талабаларнинг иқтидор-салоҳиятига қараб шуни айтамизки, билим юрти талабаларидан келажак авлод учун албатта етук мутухассислар, олималар етишиб чиқади, иншоаллоҳ.

Нилуфар БОЗОРБОЙ қизи