Ҳужжатул-ислом имом Ғаззолий “Иҳё улумид-дин” китобининг “Тил офатлари” бобида бир ажиб ҳикояни келтиради.

“Бир ғассол аёл бор эди. Кунларнинг бирида одатдагидек бир майит аёлни юваётганида қўли марҳуманинг баданига ёпишиб қолди. Ҳар қанча ҳаракат қилмасин, қўлини майитнинг танасидан ажрата олмади. Хунук бир ҳолат юзага келди. Кимдир аёлнинг қўлини кесиб ажратиш керак, деса, яна кимдир ўликнинг танасидан кесиб ажратиш керак, дер эди.

Охири бу воқеанинг хабарини Имоми Моликка етказишди. Имом озгина сукут қилгандан сўнг ғассол аёлни саксон дарра уришга буюрди. У айтгандай қилиб аёлни уришди. Саксонинчи даррани уриб бўлишган ҳам эдики, унинг қўли марҳуманинг жасадидан ажраб кетди.

Воқеага гувоҳ бўлганлар бу ҳодисанинг сабабини сўрашганида, Имоми Молик бунинг сабабини аёлнинг ўзидан сўрашларини айтди. Аёл эса кўзда ёш билан: “Мен бу аёлни юваёганимда қалбимдан: “Бу аёл зинокор бўлса керак”, деган ҳаёл ўтган эди”, дея жавоб берди”.

Хулоса шуки, дунёдан ўтган киши ҳақида нафақат ёмон гапларни гапириш, балки қалб ила бўлса ҳам ёмон гумонда бўлиш яхши иш эмас. Исломда мусулмоннинг вафотидан кейинги шаъни ҳам шунчалар азиз.

Ёрбек ИСЛОМОВ,

Олмазор туманидаги “Мевазор” масжиди имом ноиби