Дарҳақиқат, бугунги кунимизнинг энг ёмон иллатларидан бири бу - ғийбатдир.

Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Ғийбат зинодан ҳам ёмонроқдир». Саҳобалар ҳайратланиб: «Қандай қилиб ё Расулуллоҳ?», дейишди. У киши: «Киши зино қилиб, сўнгра тавба қилса, Аллоҳ унинг тавбасини қабул қилади. Ғийбатчини ғийбат қилинган кимса кечирмагунича, Аллоҳ унинг гуноҳини кечирмайди», дедилар.

Демак, бу ҳадисдан ғийбат энг улкан гуноҳ эканлигини биламиз.

Аллоҳ таоло Мусо алайҳиссаломга ваҳий қилиб айтди: «Эй Мусо, ким ғийбат қилишдан олдин тавба қилиб ўлса, жаннатга кирадиганларнинг охиргиси бўлади. Ким ғийбат қилган ҳолида вафот этса, дўзахга киргувчиларнинг аввалгиси бўлади».

Ғийбат энг қабиҳ ишлардан биридир. Ғийбат оз бўлсада, келтирадиган зарари денгиз каби бепоёндир. Бирор кишининг орқасидан гапириш, айбини топиш, ёмонлаш, бола-чақаси, хотини, хулқи, бойлиги ҳақида бемаза гапларни гапиришнинг барчаси ғийбат ҳисобланади.

Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ғийбатчи ва чақимчилар қиёмат

кунида маҳшаргоҳда ит суратида тўпланадилар", дея марҳамат қилганлар.

Аллоҳ ўзи паноҳ берсин, яна бугунги кунимизнинг энг ёмон иллатларидан бири - устозларнинг орқасидан гапириб ғийбат қилиш, уларнинг айбини, камчилигини ахтариб жар солиш, улар ҳақида иғвою-фасод ишларни тарқатиш бировларнинг эрмагига айланиб қолди десак муболаға бўлмайди. Буни кўриб турган баъзи бировлар эса худдики оддий бир томошабин сифатида қараб, ҳаттоки қарсак ҳам чалиб турибдилар. Ахир бизлар ҳам ўша ғийбатга, ўша гуноҳларга шерик бўлиб қолмаяпмизми? Пайғамбар алайҳиссалом: «Аллоҳдан қўрқмасанг, хохлаган ишингни қилгин», деганлар. Нимайики бўлганда ҳам биз бу борада Аллоҳдан қўрқайлик. Зеро, ҳар бир инсон борки албатта хато қилади, устозлар бундан мустасно дегани эмас. Устоз ота-онамиздек улуғ бўлган зотлардир. Ота-онанинг ёмони бўлмаганидек устознинг ҳам ёмони бўлмайди. Бизга таълим тарбия берган, оқ ва қорани ўргатган устоз эмасми? Билингки, бир мусулмоннинг ғийбатини эшитган киши уни ғийбатдан қайтариб, сўзловчига танбеҳ бермоғи лозим бўлади. Агар сўз билан танбеҳ бера олмаса, қўли билан, агар қўли ва тили билан танбеҳ бера олмаса, ана шу мажлисни тарк этади.

Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: «Кимки биродари обрўсини ҳимоя қилса, Аллоҳ таоло қиёмат куни унинг юзидан дўзахни даф қилади», деб марҳамат қилганлар.

Бошқа бир ҳадисда Набий саллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бирор киши бир мусулмон кишини ҳурмати кетиб, обрўси тўкиладиган ўринда қаровсиз ташлаб қўйса, Аллоҳ таоло уни ҳам ёрдамга муҳтож бўлиб турган ўринда қаровсиз ташлаб қўяди. Бир киши бир мусулмон кишига обрўси тўкилиб, ҳурмати кетадиган ўринда ёрдам берса, Аллоҳ таоло унга ҳам ёрдамга муҳтож бўлиб турган жойда ёрдамини беради. Кимки бир мўмин кишини мунофиқдан ҳимоя қилса, Аллоҳ таоло бир фариштани юбориб, қиёмат куни унинг жасадини жаҳаннам ўтидан ҳимоя қилади. Кимки мусулмонни бир нарса билан айблаб уни шарманда қилса, тоинки айблаган кишисининг розилигини олиб гуноҳидан пок бўлгунича Аллоҳ таоло уни жаҳаннам кўпригида ҳибс қилиб туради», деганлар.

Мисвоклар билан оғзимизни тозалаймиз, кошки эди бундан кейин оғзимизни бўҳтон, ёлғон ва ғийбат сўзларни айтиш билан булғамасак.

Сўзимиз якунида Фариддидин Атторнинг бир гўзал мисраларини келтирмоқчимиз, хулоса эса фақат ўзимиздан. 

Бўшамаса тили ғийбатдан,

Бўшамайди дил уқубатдан. 

Каримов Олимжон

Пешку туман «Хўжа Пешку» жомеъ масжиди имом хатиби.

ЎМИ матбуот хизмати