Ёш болача сартарошхонага кирди. Сартарош ёнида турган мижознинг қулоғига: “Бу болача дунёдаги энг нодон бола-да. Қараб туринг, буни сизга исботлаб бераман” деди. Кейин ўнг кафтига бир дирҳам, чап кафтига 25 фулс (майда чақа танга)ни қўйиб, болани чақирди. Бола келгач, кафтларини унга узатди. Болакай 25 фулсни олди ва ўйноқлаганча сартарошхонадан чиқиб кетди.

Сартарош яна мижозга қараб, “Сизга айтмаганмидим бу бола нодон, ҳеч ўқимайди, ўрганмайди деб. Ҳар сафар шундай қилади” деди. (Яъни бир кафтимда кўп, иккинчисида кам пул турган бўлса-да, бола пулнинг озини олади деяпти).

Мижоз сартарошхонадан чиқиб, ташқарида турган ҳалиги болани кўриб қолди. Аста ёнига бориб, “Нега ҳар доим бир дирҳамни олмай, 25 фулсни оласан?” деб сўради. Болакай бу саволга “Чунки дирҳамни олган куним бу ўйин тугайди-да!” дея жавоб берди.

Ҳа, азизлар! Кичикларни кичиклиги учун менсимаслик, эътибор бермаслик тўғри эмас. Чивин ҳам кичик бўлишига қарамасдан арслоннинг кўзидан қон сўради.

“Вазиятларни бошқариш санъати” китобидан

Нозимжон Иминжонов таржимаси