XIX асрнинг сўнгида Германияда туриб инсониятга «жаннат»ни ваъда қилган «даҳо»ларнинг ворислари XX асрнинг ўрталарида ҳам пайдо бўлди. Бу сафар энди Яқин Шарқда ўтган асрнинг 50-йилларида фаластинлик Тақийуддин Набаҳоний бу ишга бел боғлади. Аслида Фаластин озодлиги йўлида тузилган «ҳизбут-таҳрир» бугун инсониятга яна «жаннат»ни ваъда қилаётир.
Бу икки ғоянинг ўхшаш жиҳатлари шундаки, улар фаровон ҳаётни одамлар қони эвазига бунёд этишни тарғиб этишади. Яқин тарихимизда мустабид тузум сиёсати туфайли халқимиз ва миллатимиз чеккан жабру ситамлар, адоқсиз қатағонлару топталишлар ҳали ҳеч биримизнинг эсимиздан чиққан эмас. Худди коммунистик партиядек «ҳизбут-таҳрир» ҳам бу йўлда қўлини қонга ботиришдан ор қилмайди. Манбаларда келтирилишича, террорчиларнинг етакчиларидан бири Марказий Осиёда «жиҳод» ҳақида гапираркан: «Халифаликни барпо этиш тарафдорлари» ҳеч қандай қурбонлар беришдан тап тортмайди, агар зарур бўлса, янги давлат кофирлар қони устига қурилади», - деган бир баёнотида. Таассуфки, бу ўринда «кофирлар» деганда «ҳизбут-таҳрир» йўлига юрмаган мусулмонлар ҳам назарда тутилган. Ҳолбуки, ислом ҳеч қачон мусулмонларни, ҳатто лаънатлашга ҳам ижозат бермаган.
Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Бир киши биродарига “эй кофир!” деса бу гап аниқ иккисидан бирига тегишли бўлади. Агар у киши ростан ҳам кофир бўлса, унга қайтади. Аммо ундай бўлмаса, гапирувчининг ўзига қайтади”, деб айтдилар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Манбаларда келтирилишича, «ҳизбут-таҳрир»нинг ўлкамизга кириб келиши, ўтган асрнинг 80-90 йилларига тўғри келади. Собиқ Иттифоқ барҳам топиб, Марказий Осиёда дини ва ижтимоий яшаш тарзи бир-бирига яқин бўлган бешта янги давлатнинг пайдо бўлиши ҳизбчиларни руҳлантириб юборди.
Шундай қилиб, 1990 йилларнинг бошларида Марказий Осиё давлатлари, жумладан, мамлакатимизда ҳам «ҳизбут-таҳрир»нинг болшовойларнинг ячейкаларига ўхшаш илк халқалари пайдо бўлди. Халқаларда энг аввало ўқитиш (яъни, ёшларнинг онгини заҳарлаш) ишларига жиддий эътибор қаратилди. Ўтилаётган дарслар ва даъватларнинг асосий мавзуси мавжуд конституцион ҳукуматларни ағдариш ва унинг ўрнида халифалик барпо этишга қаратиларди. Ҳизбий мафкурачилар ҳам энг аввало ўқимаган ёшлар ва аёлларни нишонга олди. Бу ўринда улар иккита йўлдан фойдаланишди. Биринчиси, моддий рағбат. Ўша йиллари ҳукуматга қарши варақа тарқатиш, симёғочларга даъватлар ёзилган қоғозларни осиб кетиш 50-100 АҚШ долларида баҳоланган. Иккинчи йўл эса ақидапарастларнинг энг нозик қуроли - руҳиятни заҳарлаш билан боғлиқ. Яъни, улар Худодан қўрқмай алданганларга бу йўлда қурбон бўлса (қаранг, ўз халқи, ота-онаси, опа-укасини портлатса) тўғри жаннатга тушишларини ваъда қилишган.
Ҳизбийлар минтақамизда асл мақсадларига ета олишмаса-да, юқорида келтириб ўтганимиздек, кўплаб дилхираликлар содир бўлишига сабабчи бўлишди. Энг ёмон томони, оми ёшларимиз ва аёлларимиз онгини заҳарлашди. Ҳеч қачон эришиб бўлмайдиган сароб бир хаёл ортида саргардон қилишди. Кучли психологик таъсир ва мафкуравий тазйиқ остида онги шаклланган кўплаб ёшлар на Ватанни, на ота-онасини тан олади, улар бамисоли манқуртларга ўхшаб берилган кўрсатмага асосан ҳаракат қилиши кузатилади.
Ҳозирги пайтга келиб ҳизбут-таҳрир ва бунга ўхшаган бошқа бузғунчи ташкилотлар ўзларининг исломга зид бўлган вайронкор ғояларини тарқатиш ва ёшларни тузоқларига илинтириш йўлида интернетдаги ижтимоий тармоқлардан кенг фойдаланмоқда. Афсуски кўп ёшлар ислом ниқоби остида олиб бораётган бузғунчи харакатларнинг қурбони бўлиб, дин душманларининг қуролига айланиб қолмоқда.
Бошида Фаластин озодлиги даъвосида тузилган “ҳизбут таҳрир” (ҳизб-партия, таҳрир-озодлик) фирқаси томонидан кейинчалик асосий мақсад бир четда қолиб, оламшумул хаёлий ғоя дастак қилиб олинди. Қайсидир маънода у коммунизм ғоясига ўхшайди. Бир маҳаллар коммунизм нима ўзи, деб сўрасангиз, жаннатга ўхшаш бир ҳаёт, ҳеч бир муаммо бўлмайди, дейишарди. Албатта, бу уйдирмадан бошқа нарса эмас. Авваламбор шуни айтиш керак, динимиз бизларни ўзаро ихтилоф қилишдан, тафриқага бўлинишимиздан қайтаради. Зеро, ихтилоф ва тафриқа инсонларни бир-биридан узоқлаштиради, ўртада адоват ва фитна пайдо бўлишига сабаб бўлади. Айниқса, динда тафриқага бўлиниш залолат саналиб, инсоннинг икки дунёсини ҳам барбод бўлишига олиб боради. Аллоҳ таоло Қуръони каримда шундай деган:
وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آَيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
(سورة آل عمران/103)
яъни: “Ҳаммангиз Аллоҳнинг “арқони”ни (Қуръонини) маҳкам тутинг ва фирқаларга бўлинманг ҳамда ўзаро адоватда бўлган пайтларингизда дилларингизни (туташтириб) ошно қилиб қўйган Аллоҳнинг неъматини ёдда тутинг! Унинг неъмати туфайли биродарларга айландингиз. Дўзах чоҳи ёқасида турганингизда, сизларни ундан қутқарди. Шояд ҳақ йўлни топгайсизлар, деб, Аллоҳ Ўз оятларини сизларга шундай баён қилади”
(Оли Имрон сураси, 103-оят).
Бу йўлга кириш ҳеч кимга фойда келтирган эмас, фақат зарар келтиради. Агар сиз, 10-15 йил аввал шу йўлга кирган, билим ва тушунчаси, тажрибаси тўлишган кишилар билан ҳамсуҳбат бўлсангиз, бу хаёлий нарса эканини, шу нарсага ундаган даъватчилар эса, бошингга иш тушса, кунингга ярамаслигини, мудом парда ортида туришини айтади. Шуни айтиш керакки, сўнги йилларда бу ҳақиқатни англаб етаётган, «ҳизбут-таҳрир»дан қайтаётган кишилар кўпайди. Уларнинг аксарияти боши берк кўчага кириб қолганига иқрор бўляпти.
Глобал сиёсат ҳукм сураётган бугунги дунё огоҳликни ҳар бир давлат стратегиясининг муҳим қоидасига айлантирди. Жаҳон саҳнида хавфли касаллик вирусидай урчиб ётган турли мафкура ва ғоялар, назариялар инсоният бошига бугун ўлатдан ҳам оғир кулфатлар солишга қодир. Бундай таҳликали шароитда айниқса, келажагимиз эртаси бўлган ёшларимиз онгу шуурини бегона ғоялардан асраш, уларни Ватанга муҳаббат, эл-юртга садоқат руҳида камол топтириш, буюк аждодларимизга муносиб ворис қилиб тарбиялаш ҳар биримизнинг миллат ва Ватан олдидаги масъулиятимиз ва бурчимиздир.
Музаффар Жабборов,
Тошкент шаҳридаги “Фотимаи Заҳро” жоме масжиди имом-хатиби,
Ўзбекистон халқаро ислом академияси таянч докторанти
