Истиғфорнинг луғавий маъноси, беркитиш ва устини ёпишдир. Аллоҳ мағфират қилди, дегани гуноҳни беркитди деганидир. Истиғфор (гуноҳнининг кечирилишини) сўрашдир. Ҳадис ва Ҳаёт китоби (35 жуз, зикр, дуолар, истиғфор ва тавба).
Ёшинг катта бўлган сари охиратингни ўйлаб қоларкансан. Мана бир неча йиллардан бери ўлимни тез-тез ўйлаб, ўзимни ҳаётимни ислоҳ қила бошладим. Ҳаётимда кўп синов имтиҳонлари бўлиб ўтган. Синовлар келганда пайғамбаримиз Муҳаммад (саллолоҳу алайҳи вассалам)ни ўргатган дуоларни қайта-қайта кўплаб ўқирдим. Албатта бу дуолар ўша синовларимга тегишли бўлган бошқа жабҳаларига ёрдам берарди, аммо мани қийнаётган ўша синов тўхтамас эди. Кунлардан бир куни дўстларим менга истиғфор айтишимни, бу истиғфор очилмаётган эшикларни очиб юборишига маслаҳат беришди. Астағфируллоҳ; - дедим ва ўзимга ҳар кунлик вазифа қилиб олдим. Ҳар куни ишга кетаётганимда йўл-йўлакай – “астағфируллоҳ”, деб истиғфор эта бошладим. Кунига бир неча юзлаб истиғфор келтира бошлар ва ўзимга ўзим савол берардим. “Роббим билиб билмай қилган гуноҳларимни кечир, авф эт”, дейман, “аммо билганимдан билмаган гуноҳларим кўпку, нимага тушунмаган ҳолатда истиғфор айтвоман, яна ёлғончилардан бўлиб қолмай”, деб қўрқардим. Юрсам ҳам турсам ҳам Роббимга илтижо қилардим: - “Роббим манга гуноҳларимни кўрсат, билдир, насуҳо тавбасини қилай,”- дердим. Астағфируллоҳ!!!. Роббим манга болалик вақтимдаги мактабда ўқиб юрган чоғларимдаги ҳамиша қалбимни бир чеккасидаги қора нуқтадек доғни, қачон эсласам юрагим қалбим ғашланадиган хотирани эслатди. Оҳ, энди тушиндим, нимага истиғфор айтишимни. Мактабимдаги физика ўқитувчиси бир куни дарс давомида ўқувчиларнинг дарсга қулоқ солмаётганини сезиб қолиб, ашаддий тўпалончи ўғил болалар ва сергап қиз бола ўқувчиларни турғазиб роса танбеҳ бердилар, сўнгра эсимда бўлса кўпчиликка синф журналига 2 баҳо қўйдилар. Кейин ўтилган дарсни конспект дафтарга ёзган ва ёзмаганлигимизни текшириш учун ҳар бир ўқувчининг синф дафтарини текшира бошладилар, мен ўша вақтда аксига олиб энг охирги синф партасида ўтирар эдим. Кўз ойнагим бошқа жойда қолиб кетгани учун доскадаги формулаларни кўра олмай ёнимдаги дугонамга илтимос қилиб: - “сен ёзиб олгин мен сендан кўчириб оламан”, - дедим. Минг афсуслар бўлсинки дугонам илтимосимни эътиборга олмади ва у ҳам устоздан гап эшитиб 2 баҳони олволди, ҳафа ҳам бўлмади. Гал менга келди, устозим мени жуда ҳурмат қилардилар, қарасалар мен ҳам ёзмаганман, бундан хуноблари ошиб жаҳил устида роса мени койидилар ва албатта менга ҳам 2 баҳо қўйилди. Чорак баҳосини 5 баҳо қилмоқчи бўлган мендек бир ўқувчига жуда алам қилиб, бечора ўқитувчини ҳақорат қилиб ҳафа қилиб қўйдим. Ўша куни физика ўқитувчимиз ҳаммамиздан қаттиқ ҳафа бўлдилар, аммо синфдошларим мендан бундай ҳолатни ҳеч қачон кўришмагани учун биринчи марта 10 йил деганда ўқитувчига гап қайтарганимни кўришиб донг қотиб қолишди. Улар кўзларини катта катта очиб менга ҳайрат билан қарашарди. Мен бу қилган ишимдан, сабрсизлигимдан қаттиқ уялдим. Мана 45 йилдирки шу воқеяни унута олмайман. Қанийди бир кўрсаму улардан – ўқитувчимдан кечирим сўрасам. Роббимга шу қилган ишим учун истиғфор келтирдим, аммо бандаси кечирмагунича аллоҳ ҳам кечирмас экан. Энди нима қиламан, у инсон аллақачон ўтиб кетган бўлсалар. Яқин бир дўстимга шу воқеяларни гапириб бердим ва ёрдам сўрадим. Дўстим бир ҳадисни гапириб берди, пайғамбаримиз Мухаммад саллолоҳу алайҳи васаллам айтган эканлар; - “Қабр эгалари қабрда пушаймон бўлиб ётишар экан, яхши инсонлар қанийди савоб амалларини бундан ҳам кўпроқ қилсам, - деб, ёмон инсонлар эса қанийди тирилиб бир марта бўлса ҳам сажда қилсам ва бир марта бўлса ҳам субаҳаналлоҳ десам”, деб орзу қилишар экан. Яқин дўстим менга жуда чиройли маслаҳат берди. У айтдики; - ҳар куни кўплаб тасбеҳ ташенг, айниқса субаҳаноллоҳни ва савобини ўқитувчизга бағишланг, зора сизнинг истиғфорингиз ва тасбеҳингиз сабабли қабр азобидан озод бўлсалар, - деди. Субаханаллоҳ, алхамдулиллаҳ, астағфириллоҳ.... юзлаб, минглаб тасбеҳ ташлаб савобини ўқитувчимга баҳшида қилдим. Роббимдан сўраган сарим гуноҳларим кўрина бошлади, астағфируллоҳ буларни қачон тузатиб оламан. Жуда қўрқдим. Аммо истиғфорнинг мағзини тушиниб олдим. Минглаб миллионлаб истиғфор айтдим. Кўчаларда кетаётиб юрган ҳолатда писта чақиб пўчоғини, сигарет чекиб, муз - қаймоқ ейиб, автобусдан тушаётиб чипта қоғозни ерга ташлаймиз, туфлаймиз, сув ичиб идишини дуч келган ерга улоқтириб ва бошқа ишларимиз билан бизни кўтариб турган заминни ифлослантирамиз. Ана сизга гуноҳ, яна буни устига кўчаларни супураётган тозаловчи азизларимизни дили оғриб, бизни дуобад қиладилар. Биз парво ҳам қилмаймиз. Ана яна битта гуноҳ. Астағфируллох!!!.
Аллоҳ таоло Нисо сурасида: “ Ким ёмонлик қилса ёки ўзига зулм этса, сўнгра Аллоҳга истиғфор айтса, Аллоҳни мағфиратли ва раҳимли Зот топадир”, деган (110-оят). Аллоҳга ҳамдлар бўлсинки, тавба қилиш орқали ечилмаётган ўша синовим алҳамдулиллаҳ жуда чиройли ечилди. Субаҳаналлоҳ!.
- Ал-Ағарр ал-Музаний р.а.дан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Албатта, қалбимни булут босади ва албатта мен бир кунда Аллоҳга юз марта истиғфор айтурман”, дедилар”. Истиғфор уламолар истилоҳида гуноҳнинг мағфират қилинишини дуо, тавба ва бошқа таотлар ила сўрашдир. Ҳадис ва Ҳаёт китоби (35 жуз, зикр, дуолар, истиғфор ва тавба). Истиғфорнинг фойда ва самараларини қуйидагилардан топдим:
- Гуноҳларнинг мағфират қилиниши.
- Мушкулларнинг кушойиш қилиниши.
- Хафачиликнинг кетиши.
- Ғам босишининг даф бўлиши.
- Айбларнинг беркитилиши.
- Ризқнинг сероб бўлиши.
- Молнинг сақланиши.
- Хулқнинг саломат бўлиши.
- Орзуларнинг ушалиши.
- Молу мулкка барака кириши.
- Аллоҳ таолога қурбат ҳосил бўлиши ва бошқалар.
- Тавбани тушунтирган Аллоҳ таолога беадад ҳамду санолар ва шукроналар бўлсин.
Хадича Қосимова ҳаётидан бир лавҳа.
