15. Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. У киши Аллоҳ таолонинг: “Гуноҳлар қуруқликда ва денгизда ошкор бўлди”, деган сўзи ҳақида гапириб: “Қуруқлик - бу тилдир, денгиз эса – бу қалбдир. Қачон тил фасод бўлса, унга нафслар йиғлайди. Қачон қалб фасод бўлса, унга фаришталар йиғлайди”, дедилар.

Тил қачон фасод бўлади? Қачонки тилдан чиқаётган сўзлар қалб ила тасдиқ қилинмаса. Қалб қачон фасод бўлади? Агар унинг соҳиби гуноҳ амалларни, ҳаром ва шубҳали луқмаларни тарк этмаса.

Ҳикматларда айтиладики, ким гуноҳларни тарк қилса, унинг қалби юмшоқ бўлади ва ким ҳаромни тарк қилиб, ҳалолдан еса унинг фикри соф бўлади. 

16. Уламолар айтадиларки:
“Албатта, шаҳват подшоҳни қулга айлантиради. Сабр эса қулни подшоҳга айлантиради. Сиз “Юсуф ва Зулайхо” қиссасига қарамайсизми!?”

Тарихга назар ташласак, шаҳватига қул бўлиб бутун мол-дунёси, обрў-эътибори ва ҳатто иймонидан айрилганлар ҳақида кўплаб воқеликлар келтирилган. Сабр қилганлар эса Аллоҳнинг инояти ила ҳорликдан азизликка чиққан! Шаҳватини жиловлаб, сабрни дўст билганларга Аллоҳнинг раҳмати бўлсин!

Саидаброр Умаров