Жума намози тугаши билан бир йигит эшигим олдида мени кутиб турган экан. Келинг, ибодатлар қабул бўлсин, жума муборак бўлсин, дедим. Йигит гап бошлаб: “Домла, ҳозир мавъизангиздан жуда таьсирландим... Етимлар, муҳтожлар, заифлар, кўмаккка муҳтожлар ҳақида шундай гапирдингизки, қалбим юмшаб, кўзимга ёш келди... Ният қилдим, яқинда укам уйланяпти, мен катта акаман, Худога шукр тадбиркорман. Шунинг учун уйдагилар билан маслаҳатлашиб, тўй ошига кетадиган харажатларни Меҳрибонлик уйи тарбияланувчиларига эҳсон қилсам. Шунда Аллоҳ розилигини топармидим...
Мен эса: жуда яхши ўйлабсиз, дея жавоб бердим. Шу тариқа пойтахтдаги 30-сонли Мехрибонлик уйида юздан ортиқ тарбияланувчи болаларга эҳсон дастурхони ёзилиб, ош дамланди. Шунингдек, ўқув-муолажа хоналаридан бири таъмирлаб бериладиган бўлди. Қуръон тиловат қилиниб, дуолар қилинди, ўксик қалб эгалари бу хайрли ишлардан хурсанд бўлдилар.
Етимларга ёрдам бериш ниҳоятда савобли иш. Етимларга овқат, кийим-кечак, таълим ва тарбия бериш ўзига тўқларнинг зиммасидаги бурчдир. Шундай қилинса, етим жамият учун фойдали шахс бўлиб етишади. Аллоҳ таоло «Бақара» сурасида айтади: «Яхшилик юзингизни машриқ ёки мағриб томонга буришингизда эмас. Лекин яхшилик, ким Аллоҳга, охират кунига, фаришталарга, китобга, Пайғамбарларга иймон келтирса ва яхши кўрган молини қариндошларга, етимларга, мискинларга, ватангадоларга, тиланчиларга, қул озод қилишга берса, намозни қоим қилса, закот берса. Аҳд қилганда аҳдига вафо қилувчилар, камбағаллик, қийинчилик пайтида ва шиддат вақтида ҳам сабр қилувчиларга хосдир. Ана ўшалар содиқ бўлганлардир. Ана ўшалар тақводорлардир» (177-оят).
Демак минбарларда айтилаётган мавъизалар, ваъз ва насиҳатлар бежиз кетмаяпти. Биргина мусулмоннинг қалби, ҳаётидаги ўзгартиришнинг гувоҳи бўлиб, шукрлар ичра айтамизки, шу тариқа жамият ҳам секин аста ислоҳ бўлади. Зеро ақл эгалари Аллоҳнинг оятларидан, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳадисларидан эслатма олиб, ўзларига хулоса чиқараверадилар.
Одил Холмуродов
Тошкент шаҳар “Ал Бадр” жоме масжиди имоми-хатиби
