Кўпчилик кишилар "Роббисига йўлиқиш" иборасини нотўғри тушунадилар. Яъни Роббисига йўлиқиш фақат ўлгандан кейин содир бўлади, деб ўйлайдилар.

Аслидачи? Аслида, намоз ўқиш ҳам Парвардигор билан мулоқот ҳисобланади. Унга муножот қилиш ҳам, зикру тасбиҳ айтиш ҳам, Унинг неъматлари устида тафаккур қилиш ҳам, садақа бериш, Қуръон ўқиш, одамларга меҳр улашиш, илм ўқиш, уламолар билан ўтириш, тунда қоим бўлиш, беморни зиёратига бориш ҳам Парвардигорга йўлиқиш, У билан мулоқот қилишнинг кўринишларидан саналади.

Силаи раҳм, ота-онага яхшилик қилиш, мусулмонларнинг оғирини енгил қилиш Парвардигорга йўлиқишнинг энг олий кўринишларидир.
Демак, биз Роббимизга йўлиқиш фурсатларини нақадар кўп эканлигини энди англадикми?

Аллоҳ таоло Каломи Шарифида бундай марҳамат қилади:
فَمَنۡ كَانَ يَرۡجُوۡالِقَآءَ رَبِّهٖ فَلۡيَـعۡمَلۡ عَمَلًا صَالِحًـاوَّلَايُشۡرِكۡ بِعِبَادَةِ رَبِّهٖۤ اَحَدًا
"Бас, ким Роббига рўбарў келишни умид қилса, яхши амал қилсин ва Робби ибодатига биронтани шерик қилмасин" (Каҳф сураси, 110-оят).

Ҳомиджон домла ИШМАТБЕКОВ