muslim.uz
Жаннат даражалари
Мўмин киши жаннатнинг ҳам, дўзахнинг ҳам ҳақ эканлигига ишониши керак. Ояти карималарда ҳам жаннатлар васф қилинган. Мисол учун:
«Албатта, имон келтирган ва эзгу ишларни қилган зотлар учун Фирдавс боғлари манзил бўлур» (Каҳф сураси, 107-оят).
Шунингдек, Ал-Ҳаққо сурасининг 21–22-оятларида:
«Бас, у қониқарли маишатда, олий жаннатда...», деб марҳамат қилинган. Демак, Аллоҳ таоло мўмин, мухлис бандаларига олий жаннатларни тайёрлаб қўйган.
Ҳадиси шарифларда ҳам жаннатларнинг даражалари баён этилган. Ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан жаннат дарахтлари ҳақида сўрашди. У зот: “Жаннат дарахтларининг барглари тўкилмайди, шохлари қуримайди, ғовлаб ҳам кетмайди”, дедилар.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам марҳмат қилдилар:
«Жаннатда шундай дарахт борки, уловдаги киши унинг бир япроғи соясида юз йил юрса ҳам тугамайди”, дедилар ва: “Агар хоҳласангиз: “..ёйиқ соя (ости)да,” оятини тиловат қилинг” дедилар» (Имом Доримий ривояти).
Жаннатдаги энг улкан дарахт номи “Тубо” бўлиб, асли дурдан, ўртаси ёқутдан, энг юқориси тилладандир. Шохлари забаржаддан, япроқлари шойидан бўилб, унинг мингта шохи бор. Энг узун шохи Аршнинг шифтига ёпишиб туради, энг калтаси эса дунё осмонига тегиб туради.
Жаннатнинг хонаси ҳам, гумбази ҳам йўқ. Лекин унда солиб турувчи дарахт шохлари бор. Унда шундай мевалар борки, уларнинг таъмини дунёда топиш қийин. Улар худди қуёшга ўхшайди. Қуёш осмонда танҳо бўлса-да, лекин унинг зиёси бутун ер юзини нурафшон қилади.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо айтади: «Жаннатнинг саккизта эшиги бор. У эшиклар тиллодан бўлиб, гавҳарлар қадалгандир. Аввалги эшикда “Лаа илаҳа иллаллоҳу Муҳаммадур Расулуллоҳ”, деб ёзилган бўлиб, у пайғамбарлар, шаҳидлар, сахийларнинг эшигидир. Иккинчиси намозлари ва таҳоратларини комил қилгувчи намозхонларнинг эшиги, учинчиси моллари закотини бергувчиларнинг эшигидир. Тўртинчиси рўзадорлар, бешинчиси амри маъруф ва наҳий мункар қилгувчилар кирадиган эшик, олтинчиси ҳаж ва умра қилгувчиларнинг эшигидир. Еттинчисидан мужоҳидлар, саккизинчисидан кўзларини ҳаромдан тийгувчилар ҳамда силаи раҳм ва ота-оналарига эзгулик қилиш каби солиҳ амаллар қилгувчилар киришади».
"Мусулмон учун 30 ваъз" китобидан
Либос инсоннинг кўркидир!
Сен сабабли...
Бир дўстим бошидан ўтказган воқеани айтиб берди. Бир куни у таҳорат қилиб масжидга кирибди ва таҳоратдан қолган намлик қулоғидан ҳали кетмаган эди. У биринчи сафга, совутгичнинг тўғрисига бориб турибди. Совутгичдан чиққан муздек ҳаво қулоқларига кириб, ҳеч қанча вақт
ўтмасдан қулоғида оғриқ бошланганини сезибди. Шу онда оғзини очмасдан қалби
билан: “Эй Аллоҳ, бу (мен олган таҳоратим) Сен сабабли эди” деган ҳамки, оғриқ таққа босилибди.
Сиз ҳатто лабингизни қимирлатмасдан ичингизда айтган гапингизни биладиган даражадаги яқинлик қандай яқинлик-а?
Сизнинг Аллоҳ таолога энг яқин бўлган ҳолатингиз сажда қилган ҳолда “Субҳана Роббиял ъала” деб шивирлашингиздир. Сизнинг бу шивирлашингизга етти осмон
ўз эшикларини очади. Зеро сизни Жаббор бўлган Зот эшитиб туради.
Сиз Аллоҳни узоқда, бирор яширин
ишингиз махфийлигича қолади, дея ўйламанг...
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бир куни ярим тунда Убай ибн Каъб розияллоҳу анҳунинг эшигини қоқиш учун кўчага чиқадилар. Убай ибн Каъб розияллоҳу анҳу ташқарига чиққан вақтларида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
“Аллоҳ сенга Фотиҳа сурасини ўқиб беришимни буюрди”, дедилар. Убай ҳаяжон ила “У зот менинг исмимни айтдими?!” деди. Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам “Ҳа”, дедилар. Убай розияллоҳу анҳу йиғлаб юборди (Имом Бухорий ривояти).
«Чунки Сен Аллоҳсан» китобидан.
Кийинишимиз фитнага сабаб бўлмасин! (видео)
Тушга алданиб қолманг
Марвазийдан ривоят қилинади: «Солиҳ зотлардан бири бўлмиш Абу Абдуллоҳнинг ҳузурига Иброҳим Ҳасрийни олиб кирдим. У Абу Абдуллоҳга: «Онам сизни тушларида кўрибдилар. Сиз ҳақингизда бир қанча яхши гапларни айтиб, жаннатни ҳам зикр қилиб ўтдилар», деди.
Абу Абдуллоҳ шундай деди: «Эй дўстим, Саҳл ибн Саломага ҳам одамлар шундай гапларни айтаверганидан фитналаниб, охир-оқибатда қон тўкилишигача етиб борди. Туш мўминни хурсанд қилса қилсин, лекин уни алдаб қўймасин».
«Солиҳлар гулшани»