“9 май Хотира ва Қадрлаш куни” муносабати билан “Кўкалдош” ўрта махсус ислом билим юрти талабалари меҳрга муҳтож ёшларнинг кўнглига хурсандчилик улашиш мақсадида Тошкент шаҳар Шайхонтоҳур тумани 102-сонли заиф эшитувчи болалар учун ихтисослаштирилган мактаб-интернатига ташриф буюрдилар. Ҳомийлар кўмагида ташкил этилган эсдалик совғалари интернат ўқувчиларига топширилди.

ЎМИ Матбуот хизмати

Инсон қадри муқаддас, инсон хотираси барҳаётдир. Хотираси бўлмаган, тарихини унутган, ўз аждодларини танимаган халқнинг келажаги йўқ. Бизнинг халқимиз тарихдан ҳаётнинг кўп синовларига дош бериб, қанчадан-қанча қийинчилик довонларидан ошиб, кунда мустақиллик деган улуғ неъматга эришди. Лекин шу йўлда асрлар давомида азоб-уқубатларни бошидан кечириб, ватан учун, эл-юрт учун, мана шу мусаффо осмон учун фидо бўлган қанчадан-қанча ватандошларимиз бор.

Уруш. Қанчадан-қанча инсонларнинг ёстиғини қуритиб, ҳаёт шамчироғини ўчирган, она кўзларини ёшга тўлдириб, тошларнида йиғлатган, норасида болаларни онаси бағридан жудо қилган инсонлар онгида, қалбида ўчмас из қолдирган тарихий хотирадир.

Бу урушда халқимиз фарзандлари тинчлик учун қўлларига қурол олиб, жанг майдонига отланганлар. Уларнинг қаҳрамонлиги муқаддас, жасорати улуғ, хотираси инсонлар қалбидадир. Ўша оловли уруш йилларини, фронт ортидаги машаққатли меҳнатни хотирлаб, бир-бирлари билан дийдор кўришаётган отахон ва онахонлар чеҳраларида қутлуғ замона, ҳаётдан мамнунлик, ҳамда тинчликка шукрона туйғуси намоён. Хотира деганда, биз фоний дунёдан ўтган аждодларимизни эслаш, уларнинг пок номини қадрлаб, эзгу ишларини давом эттиришни тушунамиз. Зеро, инсон қадрини ҳеч нарса билан ўлчаб бўлмайди.

Ҳадиси шарифда ўтганларни яхшиликлари билан эслаб туришга чақирилади. Жумладан ҳадислардан бирида шундай дейилади: “Ўлиб кетганларни ёмонлаб ҳақорат қилманглар, чунки улар қилмишларига яраша мукофот ёки жазо оладиган жойга кетганлар”. Яна бир ҳадисда эса шундай марҳамат қилинади: “Дунёдан ўтиб кетганларнинг фақат яхши сифатларини ёд этинглар. Ёмон сифатларидан тилингизни тийинглар”.

Бундан ташқари, ўтганларни хотирлаш учун қабристонни ҳам зиёрат қилиб туриш фазилатли экани таъкидланади. Манбаларда ёзилишича, қабристонга боришдан аввал қабристон зиёрати одобларига риоя қилиш муҳимдир. Хусусан, қабрларни босмаслик, бақириб йиғламаслик, қабрларни ушламаслик ва ўпмаслик жоиз саналади. Ҳадислардан бирида Пайғамбаримиз (с.а.в.) шундай деганлар: “Қабристонни зиёрат этиб туринглар, зеро у сизларга охиратни эслатади”.

Донишмандлар пандларида ҳаёт ибрати мужассам. Уларнинг баъзи фикрлари мавзумизни янада бойитади. “Шуҳрат билан ёдланишни ҳакимлар иккинчи умр демишлар”, дейди Заҳириддин Муҳаммад Бобур. Чиндан ҳам ўтиб кетган инсонларни ёдга олиш, уларнинг қилиб кетган яхшиликларидан фахрланиш уларнинг барҳаётлигини эслатади.

Муҳаммад ибн Муҳаммад Жомий шундай дейди: “Ота-она вафот этгандан сўнг ёру дўстларини уйингга таклиф этиб, улар билан бирга ота-онанг хотирасини ёд эт, ота-онанг яхши кўрган овқатлардан тайёрлаб, унинг биродарларига нисор айла!”. Дарҳақиқат, ана шундай фазилатли амаллар бизнинг инсонийлигимизни белгилайди, эзгуликларимизни орттириб, савобу ажрларга нойил этади.

 “Хотира ва қадрлаш куни” деб эълон қилинган 9-май том маънода инсон хотираси ва қадрига нисбатан адолатни тиклаган, асл ҳақиқатни ўзида мужассам этган муҳим тарихий санага айланди. Кўпгина аждодларимизнинг ёстиғини қуритган иккинчи жаҳон уруши якун топганига 70 йилдан ошди. Лекин ҳануз халқимизнинг унда кўрсатган улуғ жасорати ёдимиздан чиққани йўқ. Тинчлик шукуҳи кезиб юрган шу кунларда юртимизда хотира ва қадрлаш куни алоҳида эътибор билан байрам қилинаётгани теран маънога эга. Бинобарин, тарихий ғалабани таъминлашда юртдошларимизнинг ҳам хизматлари беқиёс бўлган.

Ўтганлар руҳини ёд этиш, тирикларга меҳр-оқибат кўрсатиш, қадриятларга эҳтиромда бўлиш ҳар бир инсоннинг бурчи, вазифаси саналади. 9-май “Хотира ва қадрлаш куни” муносабати билан халқимизнинг эзгу фазилатлари янада ёрқин намоён бўлади. Иккинчи жаҳон уруши даҳшатларининг гувоҳи бўлган юртдошларимиз тобора камайиб бормоқда. Ёшликнинг навқирон чоғларини уруш оловларида, жанггоҳларида ўтказиб, бугунги тинч ва осойишта ҳаётимиз учун курашган инсонлар жасорати бизга куч бағишлайди. Ана шу воқеалар кечган оғир кунлар ёди бугун нафақат уруш қатнашчилари, балки бутун авлодлар хотирасидан ҳали ҳамон ўчгани йўқ.

Инсон инсонга малҳам дейишади. Бу файласуфона гапнинг замирида бир-биримизга кўрсатаётган эътибор, меҳр-муҳаббат каби эзгу тушунчалар мавжуд. Аслида бу каби эзгу кўникмаларни қон-томиримизгача сингиб кетган ўзлигимизнинг бир кўриниши холос. Демоқчи бўлганимиз, олтин меросини, тарихини қадрлайдиган ёшлари бор юртнинг келажаги буюк бўлади.

“Кўкалдош” ўрта махсус ислом билим юрти мудири З.Мирсадиков

Рамазон – мусулмонлар учун чинакам шодиёна. Бу ойда савоб амалларни кўпайтириб улуғ ажрларга эга бўлайлик. Сиз азизларга рамазон ойи учун бешта маслаҳатни тавсия қиламиз.

Биринчи

Жуда кўп таом еманг, сувни ҳам камроқ ичинг. Саҳарлик қилаётганда киши кун бўйи оч юришини ўйлаб кўп еб қўяди. Натижада ошқозон фаолияти қийинлашиб, киши дангаса ва беҳафсала бўлиб қолади. Ёдда тутинг, рамазон очлик ойи эмас, балки иймон-эътиқод синаладиган ойдир. Келинг, рамазон ойини пайғамбаримиз (с.а.в)  тавсия қилганларидек нафсимизни жиловлаб, ошқозонимизнинг учдан бирини овқатга, учдан бирини сувга қолган учдан бирини ҳавога тўлдирайлик.

Иккинчи

Сахийликни  кўпайтиринг. Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в) доимо сахий бўлганлар. Айниқса, рамазон ойида саховатлари янада ошиб кетган. Бу муқаддас ойда ким саховатпешалик қилса унга улуғ савоблар ёзилади. Иложи борича рамазоннинг ҳар кунида сахийлик қилинг. Биргина Қадр кечасида қилинган хайр-саховатга Аллох жуда кўп савобларни ваъда қилган. Саховатли бўлайлик, иншоаллоҳ  улуғ  ажрлар  эгасига айланайлик.

Учинчи

Беш маҳал намозга қоим бўлинг. Рамазон ойида кечалари таровеҳ намозига одамлар  ёғилиб келади. Аммо кундузлари  намоз ўқувчилар бир оз сийраклашгандек бўлиб қолади. Албатта таровеҳ намозининг ажри улуғ, Бироқ ёдда тутинг, Аллоҳ таоло бизга кунда беш маҳал намоз ўқишни фарз қилган. Фарз амални мукаммал адо этишда сусткашлик қилманг.

Тўртинчи

Рамазон ­ – Қуръон ойи! Бу муқаддас ойда кўпчилик  Қуръонни бир неча бор хатм қилиш пайида бўлади. Баъзиларимиз Қуръонни уч маротаба, баъзиларимиз беш маротаба хатм қиламиз. Бу ажойиб мусобақага ўхшайди. Айниқса, оятлар маъноси тушуниб ўқилганда савоби янада улуғ бўлади. Шу муқаддас ойда  Қуръон ўқиб қалбимизни нурга тўлдирайлик.

Бешинчи

Тақводор бўлайлик. Аллоҳ таоло бандаларига тақво қилишни буюриб, Бақара сурасининг 183-оятида қуйидагича марҳамат қилади: “Эй, имон келтирганлар! Сизлардан олдинги (уммат)ларга фарз қилингани каби* сизларга ҳам рўза тутиш фарз қилинди, шояд (у сабабли) тақволи бўлсангиз”.

Оятда айтилганидек  рўзадорлик  ортидан тақводор бўлишга чақирилмоқда. Тақводор одам ўз  нафсини  жиловлайди. Шубҳали нарсалардан узоқ бўлади. Тақво сўзи кўп тилларда мавжуд эмас. Унинг асл маъноси “Аллохдан қўрқиш, У белгилаган ҳадлардан ошмаслик ва охиратни ўйлаб яшашдир”. Тақво фақат Аллоҳдан қўрққанимиз баробарида унга бўлган чексиз муҳаббатимиз сабаб бўлса янада яхши.

(ҲАЗРАТ САЙИД АМИР КУЛОЛ)

Ҳазрат Сайид Мир Кулол 1287 йилда Бухоро яқинидаги Сухор қишлоғида туғилган. Кулолчилик билан машғул бўлгани боис Шарқу Fарбда Амир Кулол номи билан танилган.

Нақл қилинишича, Ҳазрат Мир Кулолнинг оналари дер эканлар: Амир Кулол қорнимда эканлигида шубҳали луқма ютиб қўйсам, кўкрагим остида шу қадар қаттиқ оғриқ пайдо бўлардики, ҳатто ҳушимдан кетаёзардим. Кейин маълум бўлдики, бу ҳол покиза фарзандим баракотидан экан.

Ҳазрат Сайид Мир Кулолнинг тариқатдаги пирлари Ҳазрат Муҳаммад Бобойи Самосий ҳисобланадилар.

“Мақомати Амир Кулол”да ёзилишича, Ҳазрат Амир алаҳир раҳма асҳоблари билан Бухородаги жомеъ масжиди томон борардилар. Бир бойвачча йўл ёқасидаги даласида ғуломи билан бирга деҳқончилик қиларди, шунда ғуломи ўз хожасидан сўради: ”Бу ўтиб кетаётганлар кимлар?” Хожа деди: “Булар текинхўрлар, нарзхўрлардур!”. Бу гапдан каромат нури билан воқиф бўлган Амир Кулол муридларига дедилар: “Эй ёронлар, бизнинг Хожамиз Абдухолиқ Fиждувоний алайҳир раҳма айтган эдиларки, кимки дарвешларга ҳақорат назари билан қараса, то тузалмас касалликка чалинмаса, дунёдан ўтмас”.

Кўп ўтмай дарвешларни ҳақорат қилган Хожа ичига олов тушган каби жон талвасасига тушди, оғир ва тузалмас дардга йўлиқди ва жон таслим этди.

Яна шуни айтиш лозимки, Соҳибқирон Темур Амир Кулолнинг дуолари шарофатидан улуғ зафарларга эришгани тарихдан маълум. Ул зотнинг васиятига кўра, Баҳоуддин Нақшбанд ва Ориф Деггаронийлар Сайид Мир Кулолни ювиб, кафанлаб қабрга қўйганлар. Ҳазрат Сайид Мир Кулол 1370 йилда 83 ёшда оламдан ўтган.

Ражабхон ҚИЁМОВ,

Нишон туман бош имом-хатиби.