Жамоат бўлиб дуо қилиш ҳақида Ҳабиб ибн Маслама ал-Феҳрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Бир қавм жамланса, баъзиси дуо қилса ва қолганлари “Омийн”, деса, албатта Аллоҳ уларни ижобат қилади”, дедилар (Имом Ҳоким, Имом Табароний ривояти).

“Кашфул қиноъ” китобида қуйидагилар айтилган: “Имом Бомдод ва Асрдан кейин ўша пайтда фаришталар ҳозир бўлиши эътиборидан дуо қилади. Қавм “Омийн”, деб туради. Шунда ижобатга яқин бўлади. Шунингдек, мазкур иккисидан бошқа намозларда ҳам дуо қилади. Чунки фарз намозидан кейинги пайт дуо қабул бўладиган вақтлардандир”.

Шунингдек, намоздан кейин Қуръон тиловат қилиш ҳам савобли амаллардан саналади. Қуръон ўқувчига улкан савоблар, буюк фазллар хабарини берганидек, уни тингловчига ҳам ана шундай гўзал ажр ҳамда улуғ мукофотлар бордир.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: “Аллоҳнинг китобидан бир оят тинглаган кишига зиёда яхшиликлар ёзилади, Аллоҳнинг китобидан бир оят тиловат қилган кишига Қиёмат кунида нур бўлади”.

Имом Лайс ибн Саъд айтадилар: “Ҳеч ким Қуръон тингловчидан кўра тезроқ раҳматга эришмайди. Чунки Аллоҳ таоло: “Қуръон тиловат қилинганда, уни тингланг ва жим туринглар, шояд, раҳматга эришсангиз” деб марҳамат қилган”.

Ҳанафий уламоларимиз кишининг Қуръон тинглаши ўзи қироат қилишидан афзалдир, дейишади. Чунки тингловчи Қуръон тинглаши билан фарзни адо қилади. Қуръон қироати эса, фарз эмас.

Ҳанафий олими Абу Суъуд раҳматуллоҳи алайҳ: “Қуръон тинглаш қироат қилишдан савоблироқдир, чунки тинглаш фарз, қироат фарз эмас”, деганлар.

“Суннатга мувофиқ намоз ўқинг” китобидан олинди.

1-қисм

Сеҳр сафсата, хаёл ёки тўқима нарса эмас, балки у ҳақиқатдир. У эр-хотин орасини бузади. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: “Иккисидан эр-хотиннинг ўртасини бузадиган нарсани ўрганар эдилар” (Бақара сураси, 102-оят).

Унинг инсоннинг жисмига азоб бериши, турли касалликлар келтириб чиқариши, ҳатто ўлимга сабаб бўлиши ҳақдир. Албатта ҳар бир иш Аллоҳнинг изни билан бўлади.

Қарофий раҳимаҳуллоҳ айтади: “Сеҳр ҳақиқатдир. У инсоннинг феъл атвори, табиати, хулқи ўзгаришига, ҳатто агар олди олинмаса ўлимга ҳам сабаб бўлади” (Ал-Фуруқ. 149/4).

Имом Нававий раҳимаҳуллоҳ ёзадилар: “Сеҳрнинг ҳақиқат эканига жумҳур уламолар иттифоқ қилганлар. Унга Қуръони карим ва машҳур бир қанча саҳиҳ ҳадислар далил бўлади” (Равзат ут-толибийн. 346/9).

Уламолар сеҳрнинг ҳақ эканига қуйидаги оят ва ҳадисни далил қилиб келтирадилар:

“Ва тугунларга дам солувчилар ёмонлигидан” (Фалақ сураси, 4-оят).

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сеҳр қилиндилар. Ҳатто у зотга қилмаган ишларини қилгандек туюларди. У зот бир куни менинг олдимда эдилар, дуо қилавердилар, дуо қилавердилар, сўнг: “Эй Оиша, Аллоҳ менга у ҳақида фатво сўраган ишимда фатво берганини сездингизми?”, дедилар.

Мен: “Нима экан у, ё Расулуллоҳ?”, деб сўрадим.

У зот алайҳиссалом бундай дедилар: “Ҳузуримга икки киши келиб, бири бош томонимга, иккинчиси оёқ томонимга ўтирди. Улардан бири иккинчисидан: “Бу одамнинг дарди нима?”, деб сўради. “Сеҳрланган”, деди у. “Унга ким сеҳр қилди”, деди. “Зурайқлик яҳудий Лабид ибн Аъсом”, деди. “У нима нарсада?”, деди. “Тароқ, тароқдаги (соч) ва хурмо (гули турадиган) тугунчасининг қобиғида”, деди. “У қаерда?”, деди. “Зу Арвон қудуғида”, деди”.

Сўнгра Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир гуруҳ саҳобалари билан ўша қудуққа бориб, унга қарадилар. Унинг устида хурмо дарахти бор экан. Кейин Оиша розияллоҳу анҳо онамизнинг олдиларига қайтиб келиб: “Аллоҳга қасамки, у (қудуқ)нинг суви ивитилган ҳинага ўхшаб кетибди, хурмолари эса худди шайтонларнинг бошларига ўхшайди”, дедилар.

“Ё Расулуллоҳ, уни чиқариб ташладингизми?”, деб сўрадим. У зот алайҳиссалом: “Йўқ, Аллоҳ менга офият ва шифо берди. Одамларга ундан бирор ёмонлик қўзғаб қўйишдан қўрқдим”, дедилар. Сўнгра уни кўмиб ташлашга буюрдилар” (Имом Бухорий. 5766; Имом Муслим. 2189).

Зайд ибн Арқам розияллоҳу анҳу ривоят қилади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга яҳудийлардан бири сеҳр қилди. У зот алайҳиссалом бир неча кун бетоб бўлдилар. Сўнг Жаброил алайҳиссалом келиб: “Яҳудийлардан бир киши сизга сеҳр қилди, тугун тугиб, фалон қудуққа (ташлади)”, деган хабарни берди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам одам юбориб, уни чиқартириб, ечиб юбордилар. Шунда у зот алайҳиссалом енгил бўлиб, туриб кетдилар. Бу ҳақда ўша яҳудийга ҳеч нарса демадилар ва у билан юзма-юз ҳам келмадилар” (Имом Насоий ривояти).

 Давоми бор...

Даврон НУРМУҲАММАД

Ҳожарнинг қиссаси менга: ким Аллоҳга яхши гумонда бўлса, Аллоҳ уни зое қилмаслигини ўргатди. Ҳожар Иброҳимга кетишни буюрган зот Аллоҳ эканини билгач, "Ундай бўлса Аллоҳ Ҳожарни ҳам, унинг амалини ҳам зое қилмас!" деди.

Ҳожарнинг Сафо ва Марво орасида юргани ҳақидаги қисса менга шуни ўргатдики, сиз бир тарафдан ризқ эшикларини қоқаркансиз, лекин Аллоҳ сиз умуман ўйламаган тарафдан ризқингизни бериб қўяди.

Ҳожарнинг қиссасидан яна Аллоҳнинг фазли жуда кенглигини, сўраганингиздан кўпини беришини ўргандим. Ҳожар фарзандининг чанқоғини қондиришни сўраганди, Аллоҳ унга замзам қудуғини берди!

Ҳожар қиссаси шунингдек, ризқлар сабабларга чекланиб қолмаганини, "фақат сабабларни амалга оширсагина ризқ келади", деб ўйламасликни ўргатади. Биз сабабларни Аллоҳ буюргани учун бажарамиз. Шундай экан, қалбингизни сабабга эмас, Аллоҳга боғлашга ўрганинг.

Ҳожар қиссаси менга яна шуни ўргатдики, Аллоҳга ихлос, сидқидил бирла дуо қилсангиз, Ўзи сизга меҳрибон бўлар экан, бошқаларга бермаган ризқларини сизга берар экан.

Аллоҳ бизга оналаримиздан ҳам, оталаримиздан ҳам раҳлироқ экан. Мана Ҳожарга қаранг: у бир ўзи водийда ҳамроҳсиз қолган эди, лекин шунга қарамай унга Аллоҳнинг раҳматлари ёғилди. Чунки у Саховатли зотнинг эшигини қоққан эди-да!

Ҳожар қиссаси менга эрга итоат қилишнинг фазилати нақадар буюклигини ўргатди. Иброҳим алайҳиссалом Ҳожар ва эмизикли фарзанди Исмоилни Байт олдига қўйиб кетди. Ҳожар эса эрига сўзсиз бўйсунди.

Ҳожар қиссаси яна Аллоҳ таолонинг ушбу оятини доим ёдда тутишимиз лозимлигини ўргатди: "Албатта, Биз иймон келтирган ва яхши амаллар қилганларнинг, гўзал иш қилганларнинг ажрини зое қилмасмиз" (Каҳф сураси, 30-оят).

Ҳожар қиссасида яна бир ҳайратланарли жиҳат шундаки, Иброҳим алайҳиссалом уларнинг ҳаққига омонлик сўраб дуо қилмадилар, аксинча уларнинг ҳолини Аллоҳга топширган ҳолда қуйидагича дуо қилдилар: "Эй Роббимиз, ҳақиқатда мен ўз зурриётимдан, сенинг Байтул Ҳароминг ёнига, гиёҳсиз водийга жойлаштирдим. Эй Роббимиз, намозни тўкис адо этишлари учун. Бас, Ўзинг одамлардан баъзиларининг қалбларини уларга талпинадиган қилгин ва уларни мевалардан ризқлантиргин. Шояд шукр қилсалар" (Иброҳим сураси, 37-оят).

"...намозни тўкис адо этишлари учун" деганларининг сабаби – намоз барча яхшиликларни жалб этади. Шунинг учун яхшиликка етаман деган одам аввало намозга маҳкам бўлиши даркор!

Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.

Болалигимизда кечалари тез-тез чироқ ўчиб турарди. Марказдан анча чеккароқда бўлганимиз учунми, бундай ҳолат бизникига ўхшаган ҳудудларда кузатилиши табиий ҳол эди. Чироқ ўчганда кўпчилик болалар қоронғуликдан қўрқишади. Худди шундай биз ҳам чироқ ўчиши билан бир-биримизни қидириб қолардик. Ёнма-ён ўтирган бўлсак ҳам, бир-биримизнинг қўлларимиздан ушлаб олардик. Баъзи оилаларда катталар “Бўлди чироқ ўчди, энди ҳамма барвақт ётиб ухлайди” деб болаларини ухлатиб қўйсалар, бизнинг қиблагоҳимиз ўзгача йўл тутар эдилар. Чироқ ўчиши билан барчамизни атрофларига йиғиб ўтқазиб қўяр эдилар. Кейин бизга турли хил ибратли ҳикоялар айтиб берардилар. Бу ҳикоялар ичида ўзлари китоблардан мутолаа қилганлари ёки жума маърузасида эшитганлари ҳам бўлар эди. Шам ёруғида бундай қизиқ қиссаларни тинглаш одамга ўзгача роҳат берарди. Аллоҳ раҳматига олсин, қиблагоҳимиз ҳар бир ҳикояни тугатганларидан кейин қиссадан олинадиган хулосани ҳам ўзлари баён қилиб берардилар.

Чироқ бўлмаса-да оқшомнинг бундай файзли ўтиши бизга жуда ёқарди. Шунчалик манзур бўлганидан ҳатто чироқ ўчиб қолишини ўзимиз хоҳлайдиган бўлиб қолгандик. Бора-бора чироқ ўчгандаги қоронғудан ваҳимага тушиш ҳисси бизга бегона бўлиб кетди.

Ўз фарзандларимда ҳам ёшлигимда ҳис қилганим ҳолатни кузатганимда марҳум отамиз қўллаган услубни мен ҳам қўлладим. Отам қўллаган услубларига қўшимча тарзда чироқ ўчмаган пайтдарда ҳам атайин чироқни тармоқдан узиб қўйиб болаларим билан қоронғуда турли ўйинлар ўйнаб уларни қоронғудан қўрқмасликка ўргатдим. Натижада улар ҳам қуёш ботди дегунча чироқни ўчириб ўша ўйинларимизни ўйнашни хоҳлашарди. Шу аснода улардаги қоронғуликдан қўрқиш ҳисси батамом йўқолиб кетди.

Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг

“Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ” китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.

1. Дуо

اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاس، مُذهِبَ الباسِ، اشْفِ أنت الشافي، لا شافي إلا أنت، شفاءً لا يغادِرُ سَقَمًا
Ўқилиши: Аллоҳумма, Роббан-нааси, музҳибал-бааси, ишфи, анташ-шаафий лаа шаафийа иллаа анта шифаан лаа йуғоодиру сақоман.
❇️ Маъноси: Инсонларнинг Робби Аллоҳим. Эй зиённи кетказувчи Зот. Шифо бер. Ўзинг шифо берувчисан. Сендан ўзга шифо берувчи йўқ. Дардни қолдирмайдиган шифо (бер).

2. Дуо

اللَّهمَّ عافِني في بَدَني، اللَّهمَّ عافِني في سَمْعي، اللَّهمَّ عافِني في بَصَري، لا إلهَ إلَّا أنتَ
Ўқилиши: Аллоҳумма аъфиний фий баданий, Аллоҳумма аъфиний фий самиъй, Аллоҳумма аъфиний фий басорий, лаа илаҳа илла анта...
❇️ Маъноси: Аллоҳим, баданимни, қулоғимни ва кўзимни офиятда қил. Сендан ўзга илоҳ йўқ!

3. Дуо

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْبَرَصِ وَالْجُنُونِ وَالْجُذَامِ وَمِنْ سَيِّئِ الْأَسْقَامِ
Ўқилиши: Аллоҳумма инний аъузу бика минал бароси вал жунууни вал жузоми ва мин саййи'ил асқоми.
❇️ Маъноси: Аллоҳим, Сендан песликдан, жинниликдан, моховдан ва ёмон касалликлардан паноҳ тилайман.

4. Дуо

بِاسْمِ اللهِ أَعُوذُ باللَّهِ وَقُدْرَتِهِ مِن شَرِّ ما أَجِدُ وَأُحَاذِرُ
Ўқилиши: Бисмиллаҳ. Аъузу биллааҳи ва қудротиҳи мин шарри маа ажиду ва уҳаазиру.
❇️ Маъноси: Аллоҳдан ва Унинг қудратидан мен сезаётган ва хавфсираётган нарсанинг ёмонлигидан паноҳ сўрайман.
*️⃣   Тананинг оғриётган жойига қўлни қўйиб 3 марта "Бисмиллаҳ" айтилади, сўнгра 7 марта дуо ўқилади.

Аллоҳим барча бемор бандаларинг дардига Ўзинг шифои комил ато этгин!