muslimuz

muslimuz

“Меҳр ойи” деб номланувчи ушбу қўлланмадан фойдаланган ҳолда оилангиз, фарзандларингиз орасидаги муносабатларни, меҳр-муҳаббатни янада мустаҳкамлашга эришишингиз мумкин. Улар қуйидагилардан иборатдир:

  1. Фарзандингиз билан оилангиз шажарасини ўрганиб чиқинг ва уларга ота-боболарингиз ҳақида гапириб беринг.
  2. Фарзандларингизни яхши кўришингизни ифодаловчи кичик ҳажмдаги шеър ёки ҳикоя ёзинг ва уларга ўқиб беринг.
  3. Бирор кун ишдан эрта қайтишни ва вақтингизни фарзандларингизга бағишлашни режа қилинг.
  4. Дам олиш куни кичик фарзандингиз билан мультфильм томоша қилинг.
  5. Фарзандингиз хонасини унинг руҳиятига мос равишдаги турли хил расмлар билан безатинг.
  6. Фарзандингизнинг ёстиғи остига кутилмаган совға сифатида ширинлик беркитиб қўйинг.
  7. Ўғлингиз ёки қизингиз ёқтирадиган бирор ширинлик сотиб олиб, у билан баҳам кўринг.
  8. Фарзандингизни руҳан кайфиятини кўтарувчи тавсифнома ёзинг.
  9. Фарзандингиз учун совға сотиб олинг. Уни бирор кун ёки бирор муваффақият муносабати билан эмас, айнан фарзандингизни яхши кўришингиз учунгина бераётганингизни айтинг.
  10. Фарзандингизни ва унинг энг яқин дўстларини муваффақиятли кунларида табрикланг. Хафа бўлган кунларида эса кўнгилларини кўтаришга, тушкун кайфиятдан чиқаришга ҳаракат қилинг.
  11. Қизчангизга ҳеч қандай сабабсиз бирор ўйинчоқ совға қилинг. У ўйинчоқни кўрганда доим сизни эслайди.
  12. Фарзандларингизнинг суратини иш столингиз устига қўйиб қўйинг. Шунингдек, компьютерингиз ёки телефонингизга жойланг.
  13. Фарзандларингизга юборадиган хатларингизни уларга бўлган муҳаббатингизни билдирувчи белгилар билан имзоланг.
  14. Фарзандларингиз билан машина ёки уловда сайр қилинг.
  15. Оилангиздаги бахтли кунларни фарзандларингиз билан бирга эсланг.
  16. Оила аъзоларингизнинг турли хил таклиф ва мулоҳазаларини диққат билан тингланг.
  17. Фарзандларингизга совға бераётганингизда ичига яна бир кичик кутилмаган совғача беркитиб қўйинг. Шунда улар икки карра хурсанд бўладилар.
  18. Оилангиз билан биргаликда бирор тансиқ таом тайёрланг. Улар буни доим хурсанд бўлиб эслаб юрсинлар.
  19. Уйингизга фарзандларингиз учун кичик бўлса-да, кутилмаган совғалар яшириб қўйинг. Улар совғаларини топиб олганларида қалблари янада қувончга тўлсин.
  20. Ўғлингиз ёки қизингизнинг дўстларига улар ҳақида яхши гаплар айтинг.

Давоми бор...

Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътийнинг "Меҳр ойи" китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Ҳикматуллоҳ Рўзалиев таржимаси.

Аллоҳ таоло Каломи шарифида банда­ларига: “Батаҳқиқ, Аллоҳ мўминларга ўз­ларидан Пайғамбар юбориб, неъмат берди. У уларга Аллоҳнинг оятларини тиловат қилиб берадир, уларни поклайдир, китоб ва ҳикматни ўргатур” (Оли Имрон, 164), деб марҳамат қилади. Рисолат эшиги ёпилгач, бу вазифаларни ким бажаради? Ҳадиси муборакка кўра, энди бу шарафли ишни Пайғамбарнинг меросхўрлари – уламолар адо этади.

Улар авомнинг ақлини пешлаб, сиротул мус­тақимга йўллаб қўй­гувчи, одам боласи дунёга нимага келиб, қаерга кетишини эслатиб тургувчи муттақий бандалардир.

Анвар қори Турсунов ана шундай олим, ана шундай мураббий эдилар. Қори аканинг телевидение орқали чиқишлари, маърака-йиғинлардаги маърузаю ёзган китоб, ма­қолалари орқали қалби очилган қанча мар­дум бор – энди бу ёғининг ҳисобини билса, Ал-Ҳасийбнинг ўзи билади, холос!

Анвар қори билан кўрсатувлар тайёрлаш асносида қиёматлик дўст, бутун умрга татийдиган файзу футуҳ топдим десам, нокамтарликка йўймассиз. Қори ака қарийб 20 йил “Ҳидоят сари” кўрсатувида бошловчилик қилди. “Маданият ва маърифат” телеканали­да “Ислом маърифати”, “Одоблар хазинаси”, “Насойим ул-муҳаббат” каби туркум кўр­сатувларга асос солган эдилар. Умуман, Қо­ри акада Худо берган воизлик маҳорати бор эди.

У киши бир уламо сифатида Ислом динига, мусулмонларга хизмат қилишни ҳаётининг энг муҳим аъмоли, шарафли бурчи деб биларди. “Агар мана шу кўрсатувларимиздан биргина одам ўзини ислоҳ қилиб, тўғри йўл­га ўтса, ёмонлигини қўйиб, яхшиликка юз бурса, шунинг ўзи ҳам катта гап”, деб кўп айтарди.

У кишининг телевидение билан боғлиқ яна бир орзуси Навоийни кенг жамоатчиликка содда-равон қилиб тушунтириш эди. “Ким Навоийни яхши тушунса, Қуръон, ҳадисни ҳам яхши англайди”, дердилар. Айниқса, “Насойим ул-муҳаббат”га ихлоси жуда баланд эди. “Навоий асарларининг калити – очқичи мана шу асар. Ҳазратнинг мутолаасини “Насойим...”дан бошлаш керак”, деган гапни кўп такрорлагувчи эди. Ниҳоят, шу асарни телевидение орқали шарҳлашга киришдик. “Маданият ва маърифат” телеканалида бир йилдан кўпроқ вақт давомида ушбу асар таҳлилига бағишланган кўрсатув эфирга узатилди. Асардаги 770 нафар ав­лиёдан 111 нафарини ёритишга улгурдик.

Мазкур асарни шарҳлашда Анвар қори ҳар бир авлиёнинг тариқати, маслаги ҳақида атрофлича маълумот бериб, унинг Қуръон ва суннатга мувофиқлигини оят, ҳадислар билан асослаб беришга интиларди.

Анвар қорини халққа яқин қилган, айтганларини мухлислари жон-қулоғи билан тинглашига сабаб бўлган омил нимада экан, деб кўп ўйлаганман. Менинг назаримда, Қори аканинг маърузаларини таъсирчан қилган жиҳат, асал ҳақидаги машҳур ривоятдаги каби, аввало у кишининг ўзи айтаётган гапларга ўзининг амал қилиши билан боғлиқ эди.

Тоғнинг юксаклиги ундан узоқлаш­га­нингиз сари билингани каби ортда қо­лаётган йиллар соғинчни орттирса, орттиряптики, сусайтираётгани йўқ. Катта илм, чўнг бир маърифат, гўзал исломий хулқ соҳиби бўлган Анвар қори Турсунов бутун сиймоси, бор фазилатлари билан ўзи яхши кўрган ҳазрат Алишер Навоийни, ул зотнинг “Насойим ул-муҳаббат” асарида номлари зикр этилмиш улуғ авлиёларни ёдимга солади. Шу боис мен учун Анвар қори худди “Насойим ул-муҳаббат”нинг 771-авлиёси кабидир. Чунки у киши чин маънода Ҳақ ошиғи, Аллоҳ таоло дийдорининг муштоқи эди. 

Икром ЧОРИЕВ,

“Маҳалла” телерадиоканали директори

 

  1. Аллоҳнинг ризқига қаноат қилинг, чунки савдонинг баракаси қўлга теккан фойдага қаноат қилиш ва айбини айтиб сотишдадир. Зубайр розияллоҳу анҳудан сўрашди: “Бунча мол-давлатга қандай эришдингиз?” У зот жавоб бердилар: “Фойдани кўзлаб савдо қилмадим ва (маҳсулотимнинг) айбини яширмадим”.

Кўп қасам ичиш ҳам савдодан баракани қочиради.

  1. Савдогар ё яхши, солиҳ инсон бўлади ё фосиқ бўлади! Рифоъа ибн Рофеъ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, у киши Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан (ҳайит ва жумъа намозлари ўқиладиган) намозгоҳга чиқибдилар. Қарасалар, одамлар савдо қилишаётган экан. Рифоъа розияллоҳу анҳу: “Ҳой савдогарлар”, деб нидо қилган эканлар, одамлар бошларини кўтариб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга қарашибди. Шунда Набий алайҳиссалом: “Савдогарлар қиёмат куни фожир (гуноҳкор) ҳолда тириладилар, илло Аллоҳдан тақво қилиб, ҳалол савдо қилган ва ростгўй бўлганлар бундан мустасно”, дедилар.

Бошқа бир ҳадисда қуйидагича келади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Савдогарлар фожирлардир”, дедилар. Одамлар: “Ё Расулуллоҳ, ахир Аллоҳ савдони ҳалол қилмаганми?!” дейишди. У зот алайҳиссалом жавоб бердилар: “Ҳа шундай, лекин улар ёлғон гапиришади, ёлғон-яшиқ қасамлар ичиб, шу сабаб гуноҳга ботишади”.

Яна бир ҳадисда у зот соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Ростгўй, омонатдор, мусулмон савдогар қиёматда пайғамбарлар, сиддиқлар, шаҳидлар билан бирга бўладилар”.

Аллоҳ кимники бирор тижоратига барака бермаса, ундан бошқасига ўтсин. Бу ҳақда Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан қуйидагича ривоят қилинади: “Ким бир ишда уч бор тижорат қилса-ю, ҳеч иши ўнгидан келмаса, уни қўйиб, бошқа ишга ўтсин. Кимники бир шаҳарда иши ўхшамаса (ўша шаҳардаги савдоси юрмаса), бошқа шаҳарга ўтсин”.

Ана энди савдодаги одоблар ҳақида келган баъзи ҳадисларни келтириб ўтамиз:

Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Пайғамбаримиз алайҳиссалом бундай деганлар: Бир киши бирон-бир хурмозор ёки мевазор боққа бошқа бир киши билан шерик ҳолда эгалик қилаётган бўлса, уни сотишда шеригининг розилигини сўрасин, розилик берса, сотсин, розилик бермаса, савдодан қайтсин (Имом Муслим ривояти).

Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳу ривоят қиладилар: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам озод қилинган қулга ҳомийлик қилмоқ ҳуқуқини сотмоқдан ва ундан воз кечмоқдан қайтардилар” (Имом Бухорий ривояти).

Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳу Пайғамбаримиз алайҳиссаломдан Макка фатҳ қилинган йили ўша ерда туриб: “Аллоҳ ва Унинг элчиси хамр (ароқ), чўчқа гўшти, ўлимтик ва санамларни сотишни ҳаром, деб эълон қилди”, деганларини эшитган эканлар. Шунда одамлар: “Ё Расулуллоҳ, ахир ўлимтик мойидан кемаларни мойлашда, териларни бўяшда, ундан чироқ ясаб уйларни ёритишда фойдаланилади-ку”, дейишди. Бунга Набий алайҳиссалом: Йўқ, у ҳаром!, деб қатъий жавоб бердилар (Имом Муслим ривояти).

Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳу дедилар: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бировнинг бозорини касод қилмоқ ниятида атайлаб нарх-навони оширмоқни ман этдилар” (Имом Бухорий ривояти).

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Бир-бирингизга ҳасадлашманг. Ўзаро нархларни ошириб юборманг (яъни сотиб олиш нияти бўлмаса-да нархини ошириш учун ёлғондан баҳолашманг). Бир-бирингизга ғазаб қилманг ҳамда орқа ўгириб муносабатларни бузманг. Баъзиларингиз баъзиларингиз савдоси устига савдо қилмасин”, дедилар (Имом Муслим ривояти).

Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам фарзандлари билан ҳар кўришганларида ўртадаги меҳрни мустаҳкамлашга жуда ҳарис эдилар. Бунинг учун муҳаббатни оширадиган ва қалбларни улфат қиладиган услубда уларга пешвоз чиққанлар. Абу Довуд раҳматуллоҳи алайҳ ривоят қилган ҳадисда Оиша розияллоҳу анҳо онамиз айтадилар: “Фотимадан кўра Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга равиши, тутуми ва ҳайъ­ати ўхшаш бирон инсонни кўрмаганман (яъни хулқ-атвор, ўзини тутиш ва ишларни тасарруф қилиш жиҳатидан инсонларнинг Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга энг ўхшаб кетадигани Фотима эди). У Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига кирганида у зот Фотимани ўринларидан туриб кутиб олар, қўлидан тутиб ўпар ва мажлисларидан жой берардилар. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари ҳам унинг ҳузурига борганларида Фотима ҳам ул зотни ўрнидан туриб кутиб олар, қўлларидан тутиб ўпар ва муносиб жой кўрсатарди”.

Саҳобаи киромлар Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан фарзандлар билан ўрталаридаги муҳаббатни қандай қилиб мустаҳкамлашдан таълим олиб, уни маромига етказиб ҳаётларига татбиқ қилишар эди.

Саҳобалардан бири ҳар куни кечки таом устида фарзандлари билан ўртадаги меҳр-муҳаббатни янада мустаҳкамлар эдилар. Бирор кун фарзандлари билан кечки дастурхон устида бирга ўтиришга улгурмай қолсалар қаттиқ маҳзун бўлардилар. Имом Муслим Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилади: «Бир киши Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида қоронғи зулматгача ўтирди. Сўнг аҳлига қайтиб борса, кичик болалари ухлаб қолишган экан. Аҳли унга таом келтирди. У бўлса, кичик болалари туфайли таом емасликка қасам ичди. Лекин фикри ўзгариб, таомни еди. Сўнг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига бориб, бўлиб ўтган воқеани айтиб берди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким бир нарса учун қасам ичса-ю, сўнгра ундан яхшироғини кўриб қолса, ўшани қилсин ва қасамига каффорат берсин”, дедилар».

Кўриб турганингиздек Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобани ўша иши учун койимадилар, аксинча, унинг фарзандлари учун жонкуярлигини маъқулладилар ва қасами учун каффорат беришини айтдилар.

Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳунинг ҳам фарзандлар билан меҳр-муҳаббатни мустаҳкамлаш борасида ўзига хос услублари бор эди. Ибн Умар ва ўғли Солим ўрталарида бир ажойиб воқеа содир бўлган. Солим ибн Абдуллоҳ ибн Умар бобоси Умар ибн Хаттобга ака-укалари ишида энг ўхшаши эди. Имом Молик раҳматуллоҳи алайҳ у ҳақида айтади: «Солимнинг замонида аввалги солиҳларга зоҳидликда ва интилувчанликда унга тенг келадигани йўқ эди. (Отаси) Абдуллоҳ ибн Умар ўғли Солимга йўлиққанида унинг қўлини ўпар ва “Шайх шайхни ўпади”, дер эди. Абдуллоҳ ибн Умар, ҳатто Солимга бўлган меҳри учун маломатга қолар, шунда у: “Солимни деб мени маломат қилишар, мен ҳам уларни маломат қиламан. Ахир кўзим ва бурним орасидаги тери Солим-ку”, дер эди. Бу гапидан ўғли билан оралари қанчалик яқин эканини ифода қилмоқчи бўлар эдилар».

Келишмовчилик пайтида ҳам саҳоба ва тобеъинларнинг орани ислоҳ қилишда ўзларига хос тавсиялари бор эди. Айтиш­ларича, бир куни Муовия ибн Абу Суфён розияллоҳу анҳу ўғли Язиддан ғазабланиб койинди. Шунда улуғ тобеъин Аҳнаф ибн Қайс: “Эй мўминлар амири, улар бизнинг болаларимиз, қалбимиз меваси, белимиз таянчику. Биз улар учун гўё ер ва осмондекмиз. Безовта бўлишса, уларни хотиржам қилинг. Бирор нарса истасалар, беринг. Уларга ҳаддан ошиқ қаттиққўллик қилманг. Борлигингиздан безиб, ўлимингизни истаб қолишмасин”, деди. Муовия эса: “Барака топ, Абу Баҳр. Эй йигитча, Язиднинг олдига боргин-да, мендан салом айт. Унга “Мўминлар амири сизни кечирди ва сизга ҳадя беришни тайинлади” дегин”, дедилар. Бу гап Язидга етиб борганида у: “Мўминлар амирининг олдида ким бор эди?” – деди. “Аҳнаф”, дейишди. Язид: “Отамнинг ҳадяларини у билан, албатта, баҳам кўраман”, деди.

Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътийнинг "Меҳр ойи" китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Ҳикматуллоҳ Рўзалиев таржимаси.

 

Понедельник, 03 Июнь 2024 00:00

Домла сўзининг маъносини биласизми?

Маълумки, илм аҳллари бир-бирларига «домла-домла» деб доим мурожаат қилади, лекин кўпчилик бу сўзнинг қандай пайдо бўлганлигини тўғри изоҳлаб бера олмайди.

«Ўзбек тили изоҳли луғати» 1-жилдининг 233-саҳифасида «Домла – сўзлашув тилида (оғзаки нутқда) қўлланиладиган сўз, ибора, ҳар қандай илмли кишига ҳурмат билан мурожаат этиш формаси», деб ёзилган.

«Изоҳил луғат»да домла сўзининг домулла сўзидан келиб чиққанлиги таъкидланади. Луғатда домулла сўзи арабча деб кўрсатилган ва унинг уч хил маъноси мавжуд деб изоҳланади: 1) диний мактаб муаллими; 2) дуохонлик, иссиқ-совуқ қилиш билан шуғулланувчи шахс; 3) ўрта ва олий мактаб ўқитувчиси.

Домулла сўзи «до+мулла»дан иборат бўлиб, катта муллага тўғри келади, деган фикрлар ҳам бор. Бунда «до» хитойча катта деган маънони билдиради, деб изоҳланади.

Маълумки, хитой тили асосида сўз пайдо бўлиши ўзбек тилида жуда кам учрайди. Бунинг устига тарқалиш кўлами ва маъно хиллари кўп бўлган домулла сўзининг хитойча асосида пайдо бўлиш эҳтимолдан анча узоқ. Тарихий жараёнга назар ташласак, ўзбек тилига форсча ва арабча сўзлар кўп ўтган. Хитой билан савдо ва алоқалар бўлсада, аммо тил ва урф-одатлар аралашуви рўй бермаган. Фақат айрим сўзларгина хитой тилидан ўзбек тилига ўтган: лағмон (узун хамир), манту (юмалоқ хамир), чинни (хитой пиёла) каби.

Дада мулла иборасининг асли форсча. Унинг таркибидаги «дада» сўзи ўзбекча бўлиб, ота демакдир, аммо мулла ўзбекчага ўтган арабча сўз бўлиб, ундан форсий шаклда дада мулла бирикмаси шакллангандир. Бу ибора туркий тиллар қонуниятига мослашиб, ўзбек ва унга яқин туркий тилларда қисқариб домла ёки домулла шаклида қабул қилинган.

Дада мулла бирикмасини форсча-тожикча асос дейишимизнинг бойиси шундаки, Самарқанд-Бухоро типли тожик шеваларида ака мулла, хола мулла, бийи мулла, ука мулла каби бирикмалар кўп ишлатилади.

Қисқартириб домла ёки домулла кўринишида сўзлашув жараёнида ишлатиш ўзбек тили ва унга яқин туркий тиллар учун характерли десак хато бўлмайди.

«Иборалардан сўз ясаш ёки сўзларнинг ўзини ихчамлаштиришни лингвистикада тежаш принципи дейилади. Сўз ўртасида товушларнинг тушиб қолиши «тортилиш» дейилади. Муҳаммадамин – Мадамин сингари» (Рустамов А. Сўз хусусида сўз. Тошкент, 1987).

Ўзбек сўзлашув нутқида қўлланилувчи домла, домоулла сўзи ўрнида тожик тилида ўрта ва олий мактаб ўқитувчиларига нисбатан муаллим сўзи қўлланилади. Бу ҳам дада мулла бирикмаси, гарчи форсий шаклда бўлса ҳам, ўзбек сўзлашув нутқи таркибида яратилганлигидан далолат беради. Шунингдек, русча-арабча луғатда ҳам домулла сўзи учрамайди, преподовател сўзи мударрис, муаллим, устоз деб берилган. Бу факт ҳам домулла ўзбекчада дада сўзи асосида пайдо бўлганлигининг яна бир далилидир. Араб талабалари домла сўзи ўрнида устоз сўзини қўллайдилар.

Агар домулла сўзи ўзбек тилига араб тилидан ўтган сўз бўлганда эди «Навоий асарлари луғати»да келтирилиши лозим эди. Афсуски, ушбу луғатда домулла, домла сўзлари учрамайди.

Айрим тадқиқотчилар домла сўзи дада мавлоно бирикмасидан келиб чиққанлигини таъкидлайдилар.

Дада мавлоно ибораси домла, домулла сўзларининг асоси бўла олмайди, чунки мавлоно, мулла сўзлари қўлланиш доираси, маъно ноаниқликлари билан бир-бирларидан фарқланади (Навоий асарлари луғати, II. - Тошкент, 1993, 189-бет).

Хулоса қилиб айтганда, домла (домулла) сўзи ҳақида қуйидагиларни айтиш мумкин:

1. Домла сўзлашув нутқи услубида ишлатиладиган сўз бўлиб, ёзувда домулла шаклида ёзилади ва ўқилади.

2.Домулла сўзи дода мулла бирикмасининг қисқарган домулла шакли саналади. Бунда дада сўзининг диалектал шакли додадан до қисми олинган да қисм эса қисқарувга учраб туширилган.

3. Домла сўзини пайдо қилган дода мулла бирикмаси шаклан форсий, мазмунан унинг биринчи қисми туркий, иккинчиси арабий бўлган ўзбекча сўздир.

Шуларни ҳисобга олган тарзда «Ўзбек тилининг изоҳли луғати» (1, 233-бет)да домулла сўзининг арабча деб изоҳланишига қўшилиб бўлмайди. Уни арабий эмас, туркий сўз дейиш ўринлидир.

Бозорбой Ўринбоев,
Филология фанлари доктори, профессор (1994)

Страница 18 из 259

Мақолалар

Top