وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّبِعُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ بَلۡ نَتَّبِعُ مَآ أَلۡفَيۡنَا عَلَيۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ كَانَ ءَابَآؤُهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ شَيۡٔٗا وَلَايَهۡتَدُونَ١٧٠
170. Уларга: "Аллоҳ туширган нарсаларга эргашинглар" дейилса, "Йўқ, ота-бобларимиз қилганларига эргашамиз", дейишади. Ота-боболари ҳеч нарсани тушунмаган ва тўғри йўлда юрмаган бўлса-чи?!
Ўтган барча пайғамбарлар ўз қавмларини Аллоҳ тавҳидига даъват қилишди, Унинг ваҳийларига итоат этишга чақиришди, Парвардигор кўрсатган йўлда юришни насиҳат қилишди. Аммо гумроҳ қавмлар кўп ҳолларда осийлик ва исёнга бориб, "Биз ота-боболаримизнинг йўлидан бошқасини тан олмаймиз" дея саркашлик қилишди. Ота-боболари Аллоҳнинг динидан ҳеч нарсани тушунмай ўтишган бўлса-чи?! Улар тўғри йўлни аниқлай олмай, залолат ва жаҳолатда юришган бўлса-чи?! Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу шундай ривоят қилади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: "Банда Парвардигорига юзма-юз қилинади. Аллоҳ таоло бандасига бундай дейди: "Сени махлуқотнинг энг азиз-мукаррами ва саййиди қилмаганмидим? Сени жуфти ҳалолингга қўшмаганмидим? От, туяларни сенга бўйсундирмаганмидим?". "Ҳа, шундай қилгандинг", дейди банда. "Менга албатта юзма-юз бўлишингни ўйлаганмидинг?" деб сўрайди Аллоҳ. "Йўқ", дейди бандаси. Шунда Аллоҳ таоло бандага: "Мени унутганинг каби Мен ҳам сени унутдим", дейди" (Муслим ривояти)
وَمَثَلُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ كَمَثَلِ ٱلَّذِي يَنۡعِقُ بِمَا لَا يَسۡمَعُ إِلَّا دُعَآءٗ وَنِدَآءٗۚ صُمُّۢ بُكۡمٌ عُمۡيٞ فَهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ١٧١
171. Кофирлар худди бақир-чақир қилаётган чўпондан бошқанинг овозини эшитмайдиган ҳайвонларга ўхшайди: улар кар, соқов ва кўрдирлар, тушунишмайди ҳам.
Саркаш кофирларни тўғри йўлга даъват қилиш худди чўпоннинг ҳайвонлар подасини чақиргани кабидир, улар овозни эшитса-да, аммо ҳеч нарсани тушунмай тураверади. Кофирлар Ҳақни эшитишдан кар, Ҳақни сўзлашдан гунг ва Ҳақни кўришдан бенасибдирлар. Бу уч неъматдан маҳрум қавмдан ҳидоят умид қилиб бўлармикин?! Ўзи билмайдиган, билганларнинг сўзига эса кирмайдиган кимсаларнинг ҳоли ҳам худди шундайдир. Аллоҳ таоло кофирларнинг саркашлиги, ҳамма нарсани кўриб-билиб турса ҳам инкор қилишини қулоғи том битган, кўзи кўрмайдиган, тили йўқ, ўзи ҳеч нарсани тушунмайдиган ҳайвонлар кабидир, дея тавсифламоқда. Бошқа бир ояти каримада бундай марҳамат қилинади: "Жаҳаннам учун жинлар ва инсонларнинг кўпчилигини яратганмиз. Уларда қалб бор, (лекин) улар билан "кўришмайди". Уларда қулоқ бор, (лекин) улар билан "эшитишмайди". Ана ўшалар ҳайвон кабидирлар, балки бундан ҳам баттарроқдирлар. Айнан ўшалар ғофилдирлар" (Аъроф, 179). Ҳозирги пайтда ҳам айрим инсонларга Аллоҳнинг ваҳдонияти, Унинг ҳақ дини ҳақида гапиргудай бўлсангиз, худди эшитишни хоҳламаган каби қулоғини бекитиб, кўзларини юмиб, дилини маҳкам қулфлаб олади. Бундайлар ҳақиқий жоҳил, гумроҳ, икки дунёсини бой берган бебахт кимсалардир.
