فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۗ وَيَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡيَتَٰمَىٰۖ قُلۡ إِصۡلَاحٞ لَّهُمۡ خَيۡرٞۖ وَإِن تُخَالِطُوهُمۡ فَإِخۡوَٰنُكُمۡۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ ٱلۡمُفۡسِدَ مِنَ ٱلۡمُصۡلِحِۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَأَعۡنَتَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ٢٢٠
220. Булар дунё ва охират ҳақида эди. (Эй Муҳаммад), сиздан етимлар ҳақида сўрашса, "Уларни ислоҳ қилиш яхшидир", денг. Агар харжда шерик қилиб олсангизлар, улар биродарларингиздир. Аллоҳ бузғунчини ҳам, ислоҳ қилувчини ҳам билади. Агар Аллоҳ хоҳлаганида сизларни машаққатга солган бўларди. Аллоҳ албатта қудрат ва ҳикмат соҳибидир.
Етимларнинг молларини асраб-тасарруф қилувчилар бу борада қандай йўл тутиш ҳақида сўрашганида юқоридаги ояти карима туширилган. Аллоҳ етимлар молини асраш топширилган кишиларнинг асл мақсадлари уни оқилона тасарруф қилишга, етимларнинг хайр ва манфаатлари йўлида ишлатишга йўналтирилишини буюрмоқда. Уларнинг молини ўзлариникига аралаштиришнинг зарари йўқ. Фақат улар ҳақига тажовуз қилинмаса бўлди, чунки улар ҳам биродарларидир. Аллоҳ таоло бу масалалардаги тузатувчини ҳам, бузувчини ҳам яхши билади. Аллоҳ бандаларига фақат осонликни истайди, машаққатни хоҳламайди.
Балоғатга етмаган, ёш (ўғил-қиз) болалар отаси ўлиб қолса, етим бўлади. Етимга кафил бўлган киши, яъни уни кафолатига олган ота томон қариндош ёхуд бошқа бирор мусулмон етимнинг барча ишларига, шу жумладан молу мулкига (яъни, етимга етган мерос ва бошқа кишилардан ҳадя, садақа ёки бошқа мақсадларда берилган молларга) ҳам раҳбарлик қилади. Кафил бўлган одам етим молидан емайди, ноҳақдан еса, ҳаром, катта гуноҳдир, фақат вақтинча (вояга етгунича) олиб туриши мумкин. Кафил унинг мол-мулкини сақлашга масъул бўлади. Етимни қарамоғига олган одам унинг молига яқинлашиши мумкин эмас, лекин яхши ниятда, яъни, ўша молни ўстириш учун, кўпайтириб, вояга етганида унинг қўлига топшириш учун яқинлашса, майли. Аллоҳ таоло шунга буюрган.
Етимга қарашни зиммасига олган одамга енгиллик яратиш мақсадида ўз молига етим молини аралаштиришга (еб юбормаслик шарти билан) рухсат берилган. Қуръони каримдан маълум бўлишича, кафил етимнинг молидан фақат муҳтож қолганида, эҳтиёжига яраша, ёки қарз олиш йўли билан ва ёхуд қилган хизматининг бадали тарзида жуда иложсиз қолган чоғи ейиши мумкин. Агар имкони туғилса, келгусида еган миқдорини узади. Имкон яралмаса, егани ҳалолдир. Етарли моли бўлган кафил (бой одам бўлса) ўзини шубҳали нарсадан узоқ тутгани маъқул. Етимларни оталиққа олгани, уларнинг мол-мулкини сақлагани, парваришлагани учун улкан ажру савоблар олади. Етимларнинг молларини, ноҳақдан ейдиган кимсалар аслида олов еган бўлиб, қиёмат куни дўзахда қоринларида алангаланиб туради. Машҳур тафсирчилардан Суддий: «Етимнинг молини еган кимса қиёмат куни оғзидан, қулоқларидан, бурнидан ва кўзларидан олов чиқиб турган ҳолда тирилтирилади. Уни кўрган ҳар бир одам етимнинг молини еганини дарҳол билиб олади», деган.
وَلَا تَنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكَٰتِ حَتَّىٰ يُؤۡمِنَّۚ وَلَأَمَةٞ مُّؤۡمِنَةٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكَةٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَتۡكُمۡۗ وَلَا تُنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤۡمِنُواْۚ وَلَعَبۡدٞ مُّؤۡمِنٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَكُمۡۗ أُوْلَٰٓئِكَ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَٱللَّهُ يَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلۡجَنَّةِ وَٱلۡمَغۡفِرَةِ بِإِذۡنِهِۦۖ وَيُبَيِّنُ ءَايَٰتِهِۦ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ٢٢١
221. Имонга келишмагунича мушрикаларни никоҳингизга олманглар. Гарчи мушрика сизларга манзур бўлса-да, мўмина чўри мушрикадан яхшидир. Мушриклар имонга келишмагунича уларга никоҳлаб берманглар. Гарчи мушрик сизларга маъқул туюлса-да мўмин қул мушрикдан яхшидир. Улар дўзахга чорлашади. Аллоҳ эса изни-иродаси билан жаннат ва мағфиратга даъват қилади, шояд эслатма олишар, деб одамларга оятларини баён этади.
Яъни, мусулмон киши имонга келмагунича мушрика аёлга уйланмаслиги лозим. Худди шу каби мушрик кишиларга то улар имон келтирмагунича мўмина қизлар никоҳлаб берилмайди. Чунки бундай қилинганида улар мусулмонларни мушрикликка чорлаб, дўзахий бўлишлари сабабчисига айланишади. Аллоҳ таоло инсониятга Ислом динини нозил қилгач, одамлар орасидаги жуда кўп бузуқликлар, жирканч никоҳларга барҳам берди. Мўминлар онаси Оиша розияллоҳу анҳодан шундай ривоят қилинади: "Жоҳилият даврида тўрт хил никоҳ мавжуд эди. Улардан бири бугунги кунда ҳам бор бўлиб, унга биноан киши қўл остидаги аёлларидан бирини ёки қизини бир кишига эрга беради. У эса маҳрини бериб, аёл ёки қизни никоҳига олади. Иккинчиси – бир киши ўз хотинига агар у ҳайздан покланган бўлса: "Бировга билдирмай фалончининг олдига бор-да, у билан келишиб дон олишгин", дейди. Сўнг у хотинини алоҳида қилиб қўйиб, то ўша кишидан ҳомиладорлиги аниқ бўлгунича унга сира қўл теккизмайди. Хотинининг ҳомиладорлиги маълум бўлгач, агар истаса, у билан яшайверади. У фарзандли бўлиш учунгина шундай қилади. Бундай никоҳни "ўзаро келишилган никоҳ" деб аташган. Учинчиси – ўнтача эркак биргалашиб бир аёлнинг олдига киришади-да, ҳаммалари уни жимо қилишади. Агар у ҳомиладор бўлиб-туғса, туққанидан кейин бир неча кун ўтгач, бояги эркакларни чорлаб одам юборади. Барчалари аёл ҳузурида тўпланишади. Аёл уларга: "Қилган ишларингизнинг оқибатини билдинглар, мана мен туғдим, эй фалончи, бу сенинг фарзандинг!" деб улардан ўзи хоҳлаган кишининг исмини айтади-да, болани унга топширади, у киши рад этолмайди. Тўртинчиси – кўп киши йиғилиб, ҳаммалари бир аёлнинг олдига киришади, аёл улардан бирортасига ҳам "йўқ" демайди. Бундай хотинлар фоҳишалар бўлиб, эшиклари тепасига белги сифатида байроқ осиб қўйишади. Истаган киши улар хонасига кириб келаверган. Агар бундай аёллардан бири ҳомиладор бўлиб-туғса, бояги кишиларни ҳузурида тўплайди-да, фолбин хотинни чақиради. Кейин кимга фол чиққан бўлса, болани ўшанга беришган, унинг болани рад этишга иложи бўлмаган. Аллоҳ таоло Муҳаммад алайҳиссаломни пайғамбар этиб юборгач, бугунги кундаги никоҳдан бошқа жоҳилият давридаги барча никоҳлар йўқ қилинди" (Бухорий ривояти).
