- Аллоҳга яқинлашишга интилмайдиган қалбдан;
- Аллоҳга хизмат қилмайдиган ва бўйсунмайдиган танадан;
- Аллоҳ ризоси кўзланмаган муҳаббатдан;
- Аллоҳга яқинлаштирмайдиган, дунё ва абадий ҳаёт учун фойда бермайдиган ишдан;
- Аллоҳга яқин қиладиган солиҳ амалларни бажариш ва гуноҳларга тавба қилиш учун сарфланмайдиган вақтдан;
- Аллоҳга итоатсиз кишидан қилинган умиддан.
- Фойдасиз фикрлар билан банд бўлган ақлдан;
- Амалиётга татбиқ қилинмаган билимдан;
- Мақсадсиз ва сидқидилдан қилинмаган ҳаракатдан;
- Бефойда сарфланувчи бойликдан.
Аллоҳнинг зикрига бепарво қалб, солиҳ амалларсиз ўтказилган вақт энг катта зарардир. Ўткинчи дунё ҳавасларига берилган кишининг қалби ғафлатда қолади. Вақтни бекорга сарфлаш эса бора-бора пушаймонлик келтиради. Шу боис инсон фойдасиз нарсалардан четланиб, ҳар бир хатти-ҳаракатини Аллоҳ ризоси учун қилса, икки дунё саодатига мушарраф бўлади, иншоаллоҳ.
Баҳриддин ХУШБОҚОВ,
таржимаси