Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким менга битта салавот айтса, Аллоҳ таоло унга ўнта салавот айтади ва ундан ўнта хатони ўчириб, ўн даража кўтаради”, дедилар (Имом Насоий ривояти).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳаётлари ҳар бир мусулмон учун ибрат ва ўрнакдир. Шунинг учун ҳам мусулмон уммати саҳобаи киромлардан тортиб, хозирги кунимизгача бу ишни шараф ила адо этиб келмоқада.
Мавлоно Ҳазиний “Тасаддуқ ё Расулуллоҳ” асарида бундай дейди:
Сиза жон фидо, ё ҳаёт ан-набий,
Қилай ман гадо, ё ҳаёт ан-набий.
Отингиз — Муҳаммад, расули худо
Ки, сиз Мустафо, ё ҳаёт ан-набий.
Ки, хайрул-башар, саййид ал-мурсалин,
Рисолатпано, ё ҳаёт ан-набий.
Мани осийни еткурур равзага
Қачон ул худо, ё ҳаёт ан-набий?
Тавоф айласам хонайи Каъбани,
Будур муддао, ё ҳаёт ан-набий.
Қолай «Жаннатул-Бақя» хокида ман
Ки, етса қазо, ё ҳаёт ан-набий.
Ҳама умматингиз умид айлашур
Ки, рўзи жазо, ё ҳаёт ан-набий.
Ҳазиний дуоси бўлурму қабул,
Бу ғарқи гуно, ё ҳаёт ан-набий?!
Абдуллоҳ ПАРПИЕВ
тайёрлади
