Ислом дини мусулмонларга ризқларини ҳалол меҳнат қилиб топишга ва оила аҳлларини нафақа билан таъминлашга тарғиб этган. Шунга биноан, ҳар бир мусулмон киши ўзи учун муносиб касб танлаши ва шу касби орқали ризқини истамоқлиги лозим.

Бир куни саҳобалардан бири: Ё Расулуллоҳ! Энг ҳалол касб қайси? — деб сўради. Пайғамбар алайҳиссалом: “Киши ўз қўл меҳнати билан қилган амали ва ҳалол савдодир”, деб жавоб бердилар (Имом Аҳмад ривояти). Бошқа бир ҳадисларида Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Бирортангиз арқонини олиб, тоғу тошдан бир боғ ўтин териб келиб, уни сотиб, шунинг пули билан кифояланиши одамлардан тиланиб, улар унга ё бериб ёки бермаганларидан кўра яхшироқдир”, деб марҳамат қилганлар (Имом Бухорий ривояти).

Динимизда ҳалол касб қилиб оила боқиш энг катта савобли амал даражасига кўтарилган. Бу ҳақда қуйидаги ҳадисда бундай дейилган: Каъб ибн Ужра разияллоҳу анҳу айтадилар: Бир йигит Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларидан ўтди. Унинг кучини ва ғайратини кўрган саҳобалар: Ё Расулуллоҳ! Қани энди бу куч ва ғайрат Аллоҳ йўлида бўлса эди, — дейишди. Шунда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Агар у ёш болаларини деб кўчага чиққан бўлса, демак, у Аллоҳ йўлида, агар қария ота-онасини деб кўчага чиққан бўлса, демак, у Аллоҳ йўлида, агар у ўзининг иффатини сақлаш учун чиққан бўлса ҳам, у Аллоҳ йўлида. Аммо ўзини кўз-кўз қилиш, мақтаниш учун чиққан бўлса, у ҳолда шайтон йўлида бўлади”, дедилар (Имом Табароний ривояти).

Инсонлар ризқ топиш ва касб қилиш борасида бир неча тоифага бўлинади. Масалан, бир тоифа инсонлар ризқ топиш учун касб қилиш ўрнига одамлардан тиланиб кун кўришни, тиланчиликни ўзлари учун тирикчилик манбаига айлантириб олган. Динимиз тиланчилик қилишдан қайтарган бўлиб, бу борада юқоридаги ҳадис ворид бўлган.

Бошқа бир ҳадисда айтилишича, ансорийлардан бир киши Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига тиланчилик қилиб келади. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам ундан: “Уйингда бирор нарсанг борми?” деб сўрадилар. У: Ҳа, остимизга солиб ўтирадиган бўйра ва сув ичадиган хумчамиз бор, деди. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Уларни олиб кел”, дедилар. Олиб келгач, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам уларни қўлларига олиб: “Бу иккисини ким сотиб олади?”, деб сўрадилар. Бир киши: Мен бир дирҳамга оламан, деди. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким бир дирҳамдан кўпроқ беради?”, деб икки-уч марта такрорладилар. Бошқа бир киши: Мен икки дирҳамга сотиб оламан, деди. Расулуллоҳ икки дирҳамга сотиб, пулни ансорийга бердилар ва: “Бир дирҳамига оилангга таом сотиб ол, иккинчисига эса болта сотиб олиб олдимга келгин”, дедилар. Болтани сотиб олиб келгач, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам унга ёғочдан соп ясаб бердилар ва: “Энди бориб ўтин териб сотгин ва ўн беш кун меннинг кўзимга кўринма”, дедилар. Ўн беш кун ўтин териб, сотиб ўн дирҳам даромад қилди. Унга кийим-кечак ва таом сотиб олди. Шунда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам унга: “Мана бу ишинг қиёмат куни юзингда тиланчиликнинг асаридан доғ пайдо бўлишидан кўра яхшироқдир. Тиланчилик фақат уч кишига мумкин: ўта қашшоқ кишига, ночор қарздор кишига ва зиммасида товон тўлаш мажбурияти бўлган кишига”, дедилар (Имом Абу Довуд ва Имом Термизий ривояти).

Иккинчи тоифа кишилар касб қилиш, ризқ топиш экан деб ҳалолидан ҳаромини фарқ қилмайди. Бундай кишилар охир-оқибат қилган ишларидан пушаймон бўлиб, ҳасрату надоматда қолишлари аниқ. Чунки ҳаромдан топилган молдан барака қочади, бундай кишиларнинг эҳсони қабул, дуоси ижобат бўлмайди. Уламолардан бирлари бундай деган: “Гарчи ибодат вақтида устундек қотиб турсанг-да, то қорнинга кираётган луқманга эътибор бермагунингча ибодатингдан фойда йўқ”.

Учинчи тоифа кишилар касб қилишда ҳалол йўлни тутади ва топаётган молу давлатларида Аллоҳнинг ҳаққини ҳам адо этади.

Инсоннинг қилаётган ҳалол касби гарчи одамларнинг назарида ҳақир, бировлар менсимайдиган даражада бўлса-да, ўзгалардан тиланиб, бошқаларга боқиманда бўлишдан яхшироқ. Зеро, инсон ўзгаларга қарам бўлмаслик билан ўз ор-номусини асрайди. Умар ибн Хаттоб разияллоҳу анҳу айтади: “Энг паст касбни қилиш ҳам одамлардан тиланчилик қилиб юришдан яхшироқдир. Мен бир одамни кўриб, унинг кўринишига ҳавасим келса, унинг нима касб қилишини сўрайман. Шунда менга: У ишламайди, деб айтишса, назаримдан қолади” (Имом Ибн Абдулбар ривояти).

Инсон касб қилар экан, топган молу давлатини тежаб, иқтисод қилиб сарфлашни ҳам билиши лозим. Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам: “(Нафақада) ўртача бўлган киши ҳеч ҳам камбағал бўлмайди”, деганлар (Имом Табароний ва Имом Дорақутний ривояти).

Абдуллоҳ ибн Масъуд разияллоҳу анҳудан ривоят қилинган марфу ҳадисда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Иқтисод қилган кимса фақирлик кўрмас, исроф қилиш билан кўп мол ҳам қолмас”, деганлар (Имом Абу Шайх Асбаҳоний ривояти) .

 Абдулмалик ибн Марвон қизи Фотимани Умар ибн Абдулазизга никоҳлаб бераётганида: Қизимга қанча нафақа берасан? — деб сўради. Шунда Умар ибн Абдулазиз: Икки гуноҳнинг ўртасидаги савобни, деб жавоб берди ва қуйидаги оятни ўқиди: “Улар эҳсон қилганларида исроф ҳам, хасислик ҳам қилмаслар, (тутган йўллари) бунинг ўртасида – мўътадилдир” (Фурқон сураси, 67-оят). Демак, барча соҳаларда бўлгани каби иқтисодий жабҳада ҳам мўътадилликка риоя қилиш керак бўлади.

Аллоҳ таоло барчамизни ҳалолдан касб қилиб, ҳаромдан ҳазар қилишга, озига қаноат қилиб, кўпини ўзгалар билан баҳам кўришга муяссар қилсин!

 Жалолиддин домла ҲАМРОҚУЛОВ,

Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси ўринбосари.

Шайх Нававий (631-676)

Имом, ҳофиз, фақиҳ, муҳаддис Яҳё ибн Шарофиддин ибн Муррий ибн Ҳасан ал-Ҳизомий ал-Ҳувроний ан-Нававий аш-Шофеъий Ислом оламининг мўътабар олимларидан саналади.

Кунялари – Абу Закариё, лақаблари Муҳйиддин. Аммо Аллоҳга тавозуъ қилиб, Муҳйиддин[1] деб лақабланишни кариҳ кўрган. Чунки дин доимий ҳаёт ва собит бўлган нарсадир, тирилтирувчи кишига муҳтож эмасдир, деб айтардилар.

Имом Нававий ҳижратнинг 631 йили муҳаррам ойида Дамашқдаги Наво шаҳрида дунёга келди. Ёшлигидаёқ Қуръони каримни тўлиқ ёд олди. Ўн тўққизга кирганида отаси Дамашққа олиб борди ва илм таҳсилини янада кучайтириш мақсадида “Равоҳия” мадрасасига жойлаштирди. У ерда Исҳоқ ибн Аҳмад ибн Усмон Мағрибий ал-Мақдисийдан фиқҳ илми бўйича таълим олди, Шерозийнинг “Муҳаззаб” номли китобини ўқиб чиқди. Исҳоқ ибн Аҳмад у зотнинг фиқҳ илмидаги биринчи устози бўлди.

Имом Нававий раҳимаҳуллоҳ ҳар куни 12 хил дарс билан машғул бўларди. Орада тиб билан ҳам шуғулланишга интиларди. Лекин Аллоҳ таоло у зотни бу илмдан буриб қўйди. Балки Дамашқдаги “Дор ал-ҳадис ал-Ашрафия”да дарс беришни насиб қилди.

Имом Нававий раҳимаҳуллоҳ ниҳоятда тақводор, зоҳид киши эди. Бирор соатларини Аллоҳ тоатидан бошқа ишга сарф қилмасди. Кечаларини ибодат ва китоб тасниф этиш билан ўтказарди. Ибн Аттор айтади: “Нававий барча вақтини илм олиш, унга амал қилишга сарфларди. Бир кеча ва кундузда фақатгина ҳуфтондан сўнг бир луқма таом ва саҳар вақтида бир қултум сув тановул қилар эди”.

Имом Нававий жуда кўп китоб тасниф этди. Уларнинг айримлари: “Шарҳи Саҳиҳи Муслим”, “Иршод”, “Тақриб ва Тайсийр фий маърифати сунанил Башийр ан-Назийр”, “Таҳзийбул асмо вал луғот”, “Тибян фий одоби ҳамлатил Қуръон”, “Минҳожут-Толибийн”, “Бустонил орифийн”, “Хулосатул аҳком фий муҳиммоти сунани ва қавоидил Ислом”, “Равзатут толибийн ва умдатул муфтийн”, “Шарҳул муҳаззаб”, “Риёзус солиҳийн”, “Ҳулятул аброр ва шиорул ахбор фий талхийси даъвот вал азкор”.

Ушбу ҳадис китобларини шайхларидан эшитган: “Жомеъ ас-саҳиҳ ал-Бухорий”, “Саҳиҳи Муслим”, “Сунани Абу Довуд”, “Жомеъ ат-Термизий”, “Сунани Ибн Можа”, “Сунани Насоий”, “Муватто Молик”, “Муснади Шофеъий”, “Муснади Аҳмад”, “Муснади Абу Яъло”, “Саҳиҳи Абу Авона”, “Сунани Байҳақий”, “Шарҳи сунна лил Бағавий”, “Аъмалул йовм вал лайла ли Ибн Сунний”, “Ал-жомиъ ли одобир ровий вас сомиъ лилхатиб Бағдодий”, “Ансоб ли Зубайр ибн Баккор”.

Дамашқда истиқомат қилганида фиқҳ, ҳадис, усул каби илмларни қуйидаги устозлардан таълим олган:

1. Абу Иброҳим Исҳоқ ибн Аҳмад ибн Усмон ал-Мағрибий;
2. Абдураҳмон ибн Аҳмад ибн Муҳаммад ибн Қудома Мақдисий ал-Ҳанбалий;
3. Абу Муҳаммад Абдураҳмон ибн Нуҳ Мақдисий ал-Дамашқий;
4. Абу Ҳафс Умар ибн Асъад ибн Абу Fолиб Рубъий ал-Ирбилий;
5. Абул Ҳасан Саллор ибн Ҳасан Ирбилий ал-Дамашқий;
6. Абу Исҳоқ Иброҳим ибн Умар ал-Воситий (“Саҳиҳи Муслим”ни шу кишидан эшитган);
7. Абул Бақо Холид ибн Юсуф ибн Саъд Нобилисий;
8. Абу Исҳоқ Иброҳим ибн Исо ал-Муродий ал-Андалусий;
9. Имомул муҳаддис Зиё ибн Таммом Ҳанафий;
10. Шайх Абул Аббос Аҳмад ибн Солим Мисрий Наҳвий ал-Луғавий;
11. Аллома Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибн Абдуллоҳ ибн Молик Жаййаний;
12. Қози Абул Фатҳ Умар ибн Бандор ибн Умар ибн Али Тафлисий;
13. Абул Аббос Аҳмад ибн Абдуддоим Мақдисий;
14. Абул Фараж Абдураҳмон ибн Шайх;
15. Абу Муҳаммад Абдураҳмон ибн Солим Абу Яҳё Анборий;
16. Абу Муҳаммад Исмоил ибн Иброҳим ат-Тануҳий;
17. Абу Муҳаммад Абдулазиз ибн Абу Абдуллоҳ Абдул Муҳсин Ансорий ва бошқалар.

Имом Нававий раҳимаҳуллоҳ ҳижрий 676 сананинг 24 ражабида чоршанба куни кечаси Наво шаҳрида вафот этди ва шу ерга дафн қилинди.

Муфтий Иброҳим Десаи раҳимаҳуллоҳнинг "Ҳадис илмига кириш" китобидан олинди.

[1] Муҳйиддин – динни тирилтирувчи деган маънони англатади.

Зиёратчиларга қулайлик яратиш мақсадида Саудия Арабистонидаги Иккита муқаддас масжидда сунъий интеллект технологиялари фаол қўлланилмоқда.

Макканинг Ал-Ҳарам масжиди ичида ва ташқарисида сунъий интеллектга эга жами 52 та экран қурилмаси қўлланилади, дея хабар беради IslamNews Khaleej Times газетасига таяниб.

AI роботлаштирилган қурилмалари Ал-Ҳарам масжиди ҳудуди бўйлаб туну кун ҳаракатланиб, зиёратчиларга ахборот ёрдамини тақдим этади. Қурилмалардан олинган маълумотлар зиёратчилар томонидан ишлатиладиган барча асосий тилларга таржима қилинади.

Роботлар, шунингдек, муқаддас жойлар меҳмонларига рисола ва Қуръони карим нусхаларини олиб келишади ва уни зиёратчиларнинг мобиль телефонига узатган ҳолда улар билан фойдали контентни баҳам кўради. 

Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати

Cавол: Мен маҳзунликдан чиқишга чора топа олмаяпман, қандай дуо ўқисам бўлади?

Жавоб: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим.
"Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллаҳ" калимасини кўп айтиб юринг. Чунки Имом Табароний ва Имом Ҳоким Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилишган ҳадисда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким "Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллаҳи"ни айтса, тўқсон тўққиз дардга даво бўлади. Энг енгили ғамдир", деганлар. Валлоҳу аълам.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси Фатво маркази.

Одамлар икки турли бўлади:

Биринчиси: яхшиликка калит ҳамда ёмонликка қулф бўлган кишилар. Бундай кишиларни шижоатлантираётганини, сизни яхшиликка ундаётганини, қўлингиздан тутаётганини, сизга умид бахш этаётганини, бошқаларнинг дардини ҳис қилиб яшаётганини кўрасиз.

Иккинчиси эса: яхшиликка ёпиқ, ёмонлликка очиқ одамлар. Бундай одамлар бор шаштингизни ҳам тушуриб юборади, йўлингиздан тўхтатишдан бошқа ғами бўлмайди. Доим нимадирдан шикоят қилиб, норози бўлиб юради. Умидсизлик ва безовталикка кўниккан одамлар бўлади.

Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Одамлар ичида яхшиликка калит, ёмонликка қулф бўлганлари бор ва ёмонликка калит, яхшиликка қулф бўлганлари ҳам бор. Аллоҳ яхшилик калитларини қўлига берган кишига Жаннат хуш бўлсин! Аллоҳ ёмонлик калитларини қўлига берган кишига вайл (дўзахдаги бир водий) бўлсин”.

Ё Робб, барчамизни яхшликка калит, ёмонликка қулф қилиб қўйгин!

Одамлар ичида бошқаларга офият бўладиган, гапирса одамлар ундан манфаат оладиган, маслаҳат берса холис ва рост маслаҳат берадиган, Аллоҳ азза ва жаллани рози қиладиган ишларда пешқадам бўладиган кишилар бор. Ана шундай кишилар яхшилик калити, ҳидоят элчиси, ёмонлик қулфи, Раҳмоннинг ғазабидан омонда эрур!

Яна айрим одамлар борки, улар худди ёмон иллатга, дардга ўхшайди. Бирор жойга борса фалокат бошланади. Одамлар билан суҳбатлашса, уларга зарар берадиган, фойдасиз нарсаларни ўртоқлашади, уларни яхшиликдан маҳрум этади. Ҳар хил таъйини йўқ гап-сўзларни гапириб бошларини қотиради. Бирор ким билан муомала қилса ёмонлик қилади. Ерда ҳар хил бузғунчиликлар қилади, ўзини шайтонга аскар тутади ва разил ишларга қўл уради. Натижада ёмонликка калит, яхшиликка қулфга айланади, қўяди.

Энди савол: Қандай қилиб яхшилик калитларидан бўлишингиз мумкин?

Аввало, ҳар бир сўзингизда холис Аллоҳ учун гапиринг, ҳар ишингизда холис Аллоҳни қасд қилинг. Аллоҳнинг савобидан умид қилмай гапирган гапингиз, қилган ишингиз бўлмасин!

Дуони ва Аллоҳга ёлвориб илтижо қилишни кўпайтиринг. Дуоларингизда яхшилик калитларидан бўлишни сўранг. Зеро дуонинг ўзи яхшилик калитидир. Аллоҳ таолонинг исмларидан бири ҳам “Фаттоҳ” (“Очувчи”) эрур. Шундай экан Аллоҳга мана шу исми ва бошқа исмлари билан илтижо қилиб, сизни яхшилик калитларидан ва ёмонлик қулфларидан қилишини сўранг!

Гўзал хулқлар ила зийнатланинг, ёмон, пасткаш феъллардан узоқ бўлинг. Хулқи разилликлардан, ёмон иллатлардан тутиб турадиган гўзал хулқли кишилар билан дўстлашинг!

Яхшиларга ҳамроҳ бўлинг, ёмон дўстлардан узоқлашинг.

Қалбингизда мўминларга фақат хайрихоҳликни сақланг. Аллоҳнинг бандаларига хайрихоҳ бўладиган одам – биродарларига яхшиликни раво кўрадиган одамдир. Инсон хайрихоҳ ва ишончли бўлмагунча яхшилик калити бўла олмайди.

Бир кун келиб Аллоҳнинг қаршисида туришингизни ёдда тутинг. У кунда Аллоҳ сизни амалларингизга кўра ҳисоб-китоб қилади. Бу ҳаётда қилган ишларингизга биноан жазолайди ёки мукофотлайди. Шундай экан ҳар биримиз бугунги кунда қилаётган амалларимизга эътиборимизни қаратишимиз лозим: ишларимиз исломга ва ислом аҳлига хизмат қиляптими ёки ботилга ва ботил аҳлигами? Агар тўғри йўналишда кетаётган бўлса-ку, хўп-хўп, уни давом эттираверамиз. Аммо бунинг акси бўлса, уни тўғри йўлга йўналтириш даркор!

Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан

Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.